De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Een heel gewoon muisje in het museum

door 1 Reactie

“Een muis die tot kunst is verheven!”
Lara Rense heeft het over Astro de vuurpijlmuis die door het Natuurmuseum Fryslân is opgezet en vanaf vandaag is te bezichtigen.
Het is geen kunst, zegt de directeur van het museum. “Het is een natuurhistorisch museum.”
Máár, houdt de presentator vol: “Het ziet er wel zo uit. Met die vuurpijlen erbij.”
Dat is om de context duidelijk te maken.
LR: “Het is dus niet de bedoeling dat mensen dit als kunst zien?” Nee.
Wat dán?

Waarna we *eindelijk* ter zake komen: “een heel gewoon muisje” (Koopmans), door de dierenwinkel gekweekt als slangenvoer “en daar gebeurt iets bijzonders mee”.
Nl door mannen aan een vuurpijl getaped om ‘m te lanceren.
Wat niet goed lukte en toen kwam de politie die de muis afpakte waarna de redactie van de Leeuwarder Courant ‘m adopteerde.
Op die redactie is de intussen Astro genoemde muis vrijdag overleden.

Lara Rense: “Wat had het beestje, wat was er met hem gebeurd?”
Een muisje, legt Koopmans vriendelijk uit, “is een betrekkelijk zenuwachtig klein beestje”. Niet alleen had hij brandwonden. Hij is in korte tijd ook veel vastgepakt en in steeds andere kooitjes gezet. “Het is ‘m gewoon teveel geweest.”
En nu dus opgezet in het museum.

Zodat kinderen erbij kunnen stilstaan en leren dat we zo niet met dieren mogen omgaan.
Zouden ze ook een vitrine hebben met een slang die door de dierenwinkel gekweekte muizen opjaagt (stress) en levend verslindt?

Voelt u zich verslaafd? Nee

door Reageer

Eén hapje neemt Jeroen de Jager van de qat (“bitter, beetje grassmaak, voel me een paard”) en nog geen minuut later spreekt hij tot een vrouw: “U bent de man van… o nee! U bent de vróuw!”

De verslaggever is in Wolvega bij een importeur van qat. De drug van Somaliërs die dreigt te worden verboden. Terwijl – Jeroen de Jager wordt niet moe het te herhalen – er een betrekkelijk waardeloos rapport ligt van het Trimbos Instituut waarvoor slechts 114 mensen zijn geïnterviewd.

In het rijtjeshuis in Wolvega komen vrienden uit het naburig asielzoekerscentrum. Ze gebruiken qat “om de tijd te verdrijven”. “Beetje gezellig,” zegt een man. “Zoveel mensen in Nederland zijn verslaafd aan alcohol en hasj. Qat is veel minder erg dan hasj.”
Zou de man zónder kunnen? Of is hij verslaafd.
Nee hoor, niet verslaafd: “gezelligheid”.
JdJ: heeft hij last van zijn gezondheid? Ook al nee (hè! Gelúkkig!).

Hoe vaak gebruiken de Somaliërs qat? 2-3x per week zegt iemand. 3-4x per week zegt een ander. En dan drie bosjes of vijf of tien.
Vanaf twee uur ‘s middags tot twaalf uur ‘s avonds.
Maar wel na het áf zijn van het werk en ook “de familie”.
JdJ: “Voelt u zich verslaafd?” Nee.

Dan de vrouw ván deze man die Jeroen de Jager na 1 knauw op een blaadje qat al voor een man houdt. Man en zoon gebruiken qat. Wat vindt zij ervan? Ik versta er geen woord van maar JdJ concludeert dat het probleem is dat er geen organisatie voor qat is en dat er daarom overlast is in (distributiecentrum) Uithoorn en in woonhuizen overal waar Somaliërs wonen.
Dus als er qat-centra zouden zijn zoals er coffeeshops zijn: probleem opgelost.

Ik trek die conclusie niet na het horen van zijn reportage.

We praten met… ja, met wie ook weer?

door Reageer

Stichting Proefdiervrij wijzigt de koers.
Marcel Oosten: “We praten met de directeur van Dierproefvrij, Marja Zuidgeest.”
MZ: “Proefdiervrij denkt…”

Lara Rense: “Even terug naar het activistische verleden van Dierproefvrij.”
MZ: “Als je kijkt naar het verleden van Proefdiervrij…”
En: “Proefdiervrij vindt dat we nu moeten doorpakken…”

LR: “Wat gaan we nu het eerst merken van de nieuwe stichting Dierproefvrij?”
MZ: “Proefdiervrij zal…”
LR: “Goed. Dank dat u ons even te woord wilde staan, Marja Zuidgeest, directeur van Dierproefvrij.”

Graag gedaan mevrouw Renzebrink.

“Begrijpen ze dat, Joris?”

door Reageer

Het was ons beloofd.
Joris van de Kerkhof verliet ons als Filiaalhouder in de ochtend maar het zou zomaar kunnen dat hij als live verslaggever in de middag zou terugkomen.

Daar is-ie!
Bij de poort van Beyer Logistiek in Duiven.
Failliet, de Nederlandse werknemers dankzij onze mooie voorzieningen weliswaar op straat maar wél uitbetaald.
De Poolse werknemers komen net terug uit Polen, weten van niets, staan nu voor de deur en willen tenminste hun salaris over december.

Er blijkt een truuk te zijn uitgehaald die volgens FNV Bondgenoten vaker wordt uitgehaald.
De Nederlandse Beyer is failliet, er is ook nog een Poolse Beyer (zelfde directeur) en dáár staan deze chauffeurs op de loonlijst. Dat bedrijf is niet failliet maar de Polen hebben hier, in Duiven, gewerkt dus willen ze hier uitbetaald.
(hoe de truuk arbeidsrechtelijk werkt is me een raadsel maar hij is vast heel sluw en doortrapt)

Edwin Atema van FNV Bondgenoten belt met de advocaat van Beyer en legt dan in allerbelabberdst Duits (“er iest kapoet sagt er”) uit wat de advocaat zegt – wat neerkomt op “er denkt dass er wiel betalen – er sagt nicht er betale nicht”.
Lucella Carasso: “Begrijpen ze dat, Joris?”

De Polen moeten 2 uur wachten. In een snackbar verderop.
Joris ook, raadt Lucella hem aan.
Maar ik mag toch hopen dat de avond-Filiaalhouder nu gewoon naar huis mag en dat de redactie later zélf de vakbond even belt.
Anders lijkt me het inruilen van het vroege opstaan voor de avonddienst niet per se een vooruitgang.

Flansen aan d’r hoed

door Reageer

Beatrix is in de Emiraten om ons bedrijfsleven aan mooie deals te helpen.

Nu is het gebruikelijk, vertelt Menno Reemeijer (die mee mag), dat een bezoekend staatshoofd eerst de Sjeik Zayed-moskee bezoekt. En daarvoor gelden kledingvoorschriften.
Zodat de koningin een lang gewaad droeg en een felblauwe sjaal over haar hoed. Ook Máxima was gehuld in iets langs met een doek.

Maar ja, zoiets triggert natuurlijk Wilders. Die spreekt direct van ‘een wanvertoning’ en stelt Kamervragen. Omdat Beatrix zo zou pleiten voor de onderdrukking van de vrouw.
Andere politici reageren dáár weer op. En het Radio 1 Journaal belt met hoedenontwerpster Myra van de Korput. Die vertelt dat Beatrix haar eigen stijl heeft behouden maar Máxima had ze graag óók met een hoedje gezien. Een pillendoosje bijvoorbeeld.

“Denkt u” informeert Lara Rense, “dat de koningin er lang over heeft nagedacht of dat ze het even snel in elkaar heeft geflanst?”

Reageert Lara Rense aansluitend aan het gesprek.

Diep inzicht bood het natuurlijk niet.
Maar zelf werd ik meegenomen in mooie fantasieën over Beatrix in de weer met d’r hoed en een lap stof en of ze dat nou thuis in het paleis al heeft gedaan of dat ze (shit! helemaal vergeten die plaatselijke mores!) pas in Abu Dabi aan d’r hoofddeksel is gaan prutsen.