De Koude Kalkoen

Jeanne

De lach en het nieuws

door 2 Reacties

Toen Lunch! begon met de Nieuwsquiz vond ik dat niks.
Oubollig. Flauw. En: net zo min als je nieuws rankt maak je er kwisjes over.
Vond ik.

Intussen heb ik me aan de Nieuwsquiz verslaafd. En doe ik elke dag méé. De stuntelende kandidaten de antwoorden toeschreeuwend.
Komt door Jurgen van den Berg. Met Ghislaine Plag luisterde ik vaak wel maar dat was meer een ‘kan het niet laten’ dan dat er enige gretigheid bij zat.
Jurgen van den Berg maakt het leuk door het portretje van de kandidaat dat hij tussen de vragen door schildert. Waarbij de een mij (en hem vermoed ik ook) meer aanspreekt dan de ander.
Zo was hij een paar maanden geleden allerliefst met een oudere vrouw die er niet veel van bakte en die hij steeds meer hulp bood.

Vandaag is de gast van man van 65 met een clownsneus op. Hij treedt op (en zijn dochter ook) voor mensen met geestelijke beperkingen. Zo heet dat geloof ik tegenwoordig. En soms treedt hij zomaar spontaan ergens op. In een ziekenhuiswachtkamer bv. Wat een groot succes is.
Soms. En soms ook niet.

Vandaag is het niet zo’n groot succes en dat geldt ook voor de beantwoording van de vragen.
Helemaal niet erg, zegt de man. Het gaat om het meedoen en dat is hem goed bevallen.
“En mag ik u en de luisteraars veel lachen toewensen?”
Hoe? “Kijk in de spiegel.”
“Elke morgen als ik in de spiegel kijk moet ik lachen en dan denk ik: verrek! Ik ben het zelf” reageert Jurgen van den Berg.
Clown boven clown.

Ranking de nieuws vind ik overigens nog steeds verschrikkelijk.
Ik zet het er voor alle zekerheid maar even bij.

Ruiken over de taalgrens

door Reageer

“Joris van de Kerkhof gaat proberen de taalgrens over te steken.
Wij hopen dat hij goed Frans spreekt.”
Marcel Oosten kondigt een Filiaal aan dat zal wandelen over de Belgische taalgrens.
Joris van de Kerkhof laat zich daarbij rondleiden door de Vlaamse vormingswerker Jos Gyssels die hem vertelt dat het dáár (Wallonië) “is alsof je in het buitenland bent”. De Filiaalhouder wil daarom “kijken of het er daar anders uitziet en anders ruikt”.
“Wij, twee Germanen, gaan naar die Romanen toe.”

Waarna ‘wij’ een man in Vloesberg (Flobeck) bezoeken die érg mooi woont en raadslid is.
Als Vlaming in het Franstalige land. Dat steeds Vlaamser wordt omdát het er zo mooi wonen is en nog goedkoop ook. De omgekeerde situatie als rond Brussel. Zonder gelazer: “Er heerst hier,” vertelt de man, “absolute communautaire vrede.” Het verschil? Nederlandstaligen passen zich makkelijker aan dan Franstaligen.
Is het een kwestie van de politiek en speelt het onder ‘de mensen’ minder? vraagt Joris van de Kerkhof aan Jos Gyssels. Ja. Maar toch ook *nee*. Want het is niet fijn in een Vlaamse gemeente te wonen en daar steeds meer in het Frans te worden aangesproken en dan ook nog een Franstalige burgemeester te krijgen.

“Ik vond het leuk” zegt Joris tenslotte tegen Jos. “Vond u het ook leuk?”
Ja, dat vond-ie.

Deze luisteraar vond het ook wel leuk maar ze miste iets.
Ze miste de Romanen. Ze miste het Frans.
Ze miste het opzoeken van de grens, erop balanceren, er overheen reiken, de stap in het buitenland.
Zou het komen omdat Joris van de Kerkhof misschien toch niet zo goed Frans spreekt als Marcel Oosten hoopte?

De zonnende ringslang en ander goed en niet zo goed nieuws

door Reageer

De Eerstelingen in de Vroege Vogels zijn gewoonlijk goednieuwsberichten.

De eerste obscure vlinder, de gierzwaluw die terug is, vrolijke plantjes volop in bloei.
Vandaag weer die heerlijke Frater Willibrordus uit De Bilt.
Hij “liep langs een veld met pinksterbloemen waar het wemelde van de witjes” en bonte zandoogjes en gehakkelde aurelia’s zag hij ook. Hij hoorde er (behulpzaam zet VV een bandje op) de koekoek en zag meerkoeten met kleine pullen en dan komt de frater ook nog langs een ringslang die lag te zonnen bij een broedplaats: “Waar dat was ga ik toch maar niet vertellen.”

Dat is nou een Eerstelingenbericht dat het hart verwarmt.
En goh, wat maakt die Frater Willibrordus een hoop mee wanneer hij een ommetje maakt.

Dan sluit de rubriek af. Een wilde eend met erg jonge pulletjes.
Zes woerden die het arme dier te grazen nemen. En “een kraai die van de consternatie gebruik maakt om zijn proteïnetekort aan te vullen”.

Zodat ik helemaal verdrietig achterblijf. Vanwege de natuur die ook wreed kan zijn.
En dan moet de olieramp in de Golf van Mexico nog komen 🙁

Met de SNP door Oost-Glasgow

door Reageer

Een startende auto, rondrijden door Oost-Glasgow.
Arme buurt, dichtgespijkerde ramen, levensverwachting voor mannen: 51 jaar.
Ooit een trotse arbeidersbuurt en een bolwerk van Labour. Nu loopt correspondent Arjen van der Horst (na het dichtslaan van de autodeur) er doorheen met een flyerende MP John Mason van de Scottish National Party.
“I’m not keen on the terms working class and middle class…” leidt Mason in. Maar de industrie is hier verdwenen zodat de arbeiders werkloos zijn en zij (SNP) hebben *kijk maar* een mooi appartementencomplex laten bouwen in het kader van de sociale woningbouw.

Mason praat met kiezers.
Net als Ron Linker vertaalt Arjen van der Horst maar een deel van wat we horen alleen kan ik er nu geen touw aan vastknopen. Maar het gaat over immigratie, de oorlog in Irak, de economie en inderdaad: wonen.
De SNP streeft naar een onafhankelijk Schotland. Gaat dat lukken?
Long term project zegt Mason. Long term view.

Arjen van der Horst rijdt weer verder.
Volgende stad, volgende wijk, volgende man of vrouw, volgende mooie reportage.
Want nu wreekt zich opeens dat ik hier ‘zonder pressie’ hap-snap schrijf en ik geen continuïteit in berichtgeving garandeer.
Deze reportage is er 1 uit een reeks, begeleid door commentaren en weblogs en een NOS-dossier.
Met 1 eruit pikken doe ik deze correspondent geen recht.

Voordat de olie komt

door Reageer

“Een onheilspellende stilte” hoort correspondent Ron Linker in Gulfport, Mississippi.
“Iedereen vreest dat er iets zal komen uit de zee die nu nog rustig is.”
Het klinkt als een monster uit een horror-B-film maar het *is* de olie die op zee drijft en die -altijd fijn als je de ogen van non-believers wil openen- nu vogels heeft besmeurd.

Ron Linker vertelt over veel militairen in zijn vliegtuig en in het hotel. Het leger wordt mogelijk ingezet. Waarna de reportage start. Eerst (wind op de achtergrond) nachtwaker bij jachthaven. Er worden kragen gelegd in het water maar de wind zal water en olie er overheen blazen. De garnaalvissers zullen worden getroffen: “When you pull them up, you pull them through oil.”
Op naar het gezellige geroezemoes van een visrestaurant: genieten van verse oesters en garnalen voordat de olie komt. En áls de olie komt? De manager heeft een soort-van plan B maar of dat voor vérse vis zorgt laat hij in het midden.
Zelf gaat hij de komende dagen met zijn ‘mates’ olie ruimen.

Dit alles in twee minuten. Met -wat ik altijd érg prettig vind- alleen de grote lijn vertaald en niet elk half zinnetje. De luisteraar van het Radio 1 Journaal verstaat immers Amerikaans. En als ze af en toe een paar woorden mist is dat ook geen ramp en anders luistert ze het maar terug.