De Koude Kalkoen

Jeanne

Foutje

door Reageer

Geroezemoes en een opgewonden vrouw.
Boos dat haar dochter die bij elk geluid onder de bank schiet geen psychische hulp heeft gehad.
Het is na afloop van een persconferentie van Havensteder over de nasleep van de ontploffing in de Rotterdamse wijk Schiebroek.
Joris van de Kerkhof ziet dat directeur Peter van Lieshout de vrouw mee naar boven neemt om de kwestie met haar te bespreken.
Netjes!

Hij heeft “een foutje gemaakt” zegt de directeur later.
Wat hij erkent.
Maar: “Ik vind het wel vervelend dat mijn boodschap niet goed is ontvangen.”
Mr. Understatement.

Joris van de Kerkhof laat hem hier niet mee wegkomen: “Wat hebt u fout gedaan dan?”
Daar heeft Van Lieshout over “nagedacht” en hij heeft ook “feedback gekregen” en de “volgorde” was verkeerd.
Hoe die wel had moeten zijn?
Eerst dat ze de bewoners zouden helpen.
Terwijl hij eerst zéi dat de bewoners hun verzekering op de hoogte moesten brengen.

JvdK: “Maar dat *vindt* u nog steeds…”
Volgt een warrig verhaaltje over dat Havensteder als mensen in de problemen komen kan bekijken of men die mensen kan bijstaan.
JvdK (scherp): “Maar het is niet dát u ze bijstaat. Het zou zo kunnen zijn.”
Maatwerk zal Van Lieshout leveren.
Wat kan zijn: de kat uit het huis halen, een andere woning en ja, ook geld.

Vier huishoudens zijn nog zonder onderdak.
Maar kan wel iedereen nu kat en kleren ophalen?
Nee.
Zestien woningen rond de ontploffing zijn ontoegankelijk.

Fijn gesprek.
Wat weer eens aantoont dat je met vriendelijk de juiste vragen stellen verder komt dan met kijk-mij-eens-scherp-zijn geblaf.

Toch nog – op de valreep

door Reageer

Tot dit jaar reikte de Koude Kalkoen aan het eind van het jaar altijd prijzen uit.
Virtuele prijzen.
Nóg vluchtiger dan ‘de hand van de presentator’ van Matthijs van Nieuwkerk.

Prijzen voor het beste programma op Radio 1, de beste presentator, de beste verslaggever.

Dit jaar niet.
Omdat ik Radio 1 niet meer zo’n fijne zender vind en het station meer uit dan aan heb.

Er is geen programma meer dat er voor mij uitspringt.
Een paar presentatoren vind ik wel ‘ok’ of ietsje meer dan ‘ok’ maar om nou te zeggen dat ik me telkens enorm verheug op hun optreden – nee.

Dus dacht ik: geen prijzen.
Maar daarmee, bedacht ik net, doe ik één iemand tekort.
Joris van de Kerkhof die zo lang ik hem beluister hoge kwaliteit bijzondere radio levert.

Die erin slaagt om nét wanneer ik heb bedacht: laat ook maar zitten dat hele Radio 1, op YouTube staan nog veel mooie operafragmenten die ik nog nooit heb beluisterd, me weet te verrassen met een prachtige reportage die mijn hart raakt.

Met mooie interviews, gemaakt met liefde voor zijn gesprekspartners.
Met een vorm die aan een onderwerp dat bij een ander ‘gewoon’ zou zijn geweest net die extra draai geeft.

Daarom: bij deze alsnog 1 eenzame Koude Kalkoen bokaal voor de beste verslaggever van Radio 1.
Van harte en proost en op naar 2015 met veel meer Mooie Radio.

“Je gooit naar iemand toe!”

door Reageer

“Vroeg in de ochtend, smeltende sneeuw.
En een vogeltje.”
Kan een reportage lieflijker beginnen?
Op dat moment voorzie ik nog niet waaróm hij zo begint en dat maakt Joris van de Kerkhof me pas op de helft duidelijk.

De verslaggever maakt een mooie fietstocht, geniet van nog meer vogeltjes en vertrouwt ons toe: “Eigenlijk helemaal geen zin om daar nou naar toe te gaan.”
‘Daar’ is naar een buitenwijk van Den Bosch op zoek naar vuurwerk.

Maar daar zijn ze, knulletjes die ondanks het vuurwerkverbod tot zes uur al bezig zijn met knallen.
Eentje vertelt dat hij dingen heeft gekocht die hij benoemt en die ik niet versta en Joris van de Kerkhof zegt “ik heb geen idee waar je het over hebt.”
Knulletje haalt iets uit binnenzak, schiet uit zijn hand, harde knal: “*Bijna* raakte hij die vogel, ziejewel?”
“Maar je schiet hem uit je hand!” de verslaggever klinkt ontzet.
Handschoen blijkt verbrand: “Ik koop wel een nieuwe.”

Vorig jaar ging het mis bij een jongen die Fehed(?) heette.
Die hield het vuurwerk verkeerd vast. Hand eraf.
“Vorig jaar, hè…” knulletje raakt op dreef en ik zie hem intussen voor hem en ik durf er een mooie fles wijn onder te verwedden dat hij een bontkraag had (kom maar op, Joris!).
Maar er was dus nog een andere Fehed.
Kreeg iets in z’n capuchon. “Halve oor eraf, gat in z’n hoofd, ik zweer het je.”

Dan: het tuig richt op passerende fietsers.
En op huizen als er een raam open staat.
“Kijk! Die vogel is afgeschoten! Een vogeltje,” en “rennen!” hoor ik maar dat is al op afstand want “ze rennen weg” stelt Joris van de Kerkhof vast.
Nog wat harde knallen. Een rotje. Nog een rotje.

“Je gooit naar iemand toe!” nu lijkt de verslaggever het ook niet meer objectief te kunnen verslaan.
“Voor dat soort mensen doen we het!” doet het mini-tuig triomfantelijk en ik heb geen idee wat hij bedoelt maar ik krijg nóg meer de pest aan hem als dat al mogelijk was.

Joris van de Kerkhof laat de reportage eindigen “een stukje verderop bij smeltend water met weer een vogeltje” en “houdoe” roept hij de jongens nog vriendelijk toe en “dankjewel” en ik hoor nog meer knallen en dan druppelend water en heel in de verte een blaffende hond.

Viereneenhalve minuut prachtige radio.

Alles gaat altijd goed

door Reageer

Brabantse mannenstem.
Iets over zagen en planken en “dat hebt u vanochtend allemaal gemaakt” vraagt Joris van de Kerkhof.
Ja, maar wel mét iemand want denken valt niet mee en zo hoefde hij alleen maar vast te houden.

“Ze zien het eigenlijk niet” vertelde zijn vrouw eerder tegen de verslaggever.
Waarop de man zichzelf vergelijkt met een gecrashte computer waar je niks meer aan hebt zodat je die door het raam naar buiten wil gooien.
JvdK: “Was u daar bang voor?”
Nou… “dat geluk heb ik gehad, dat ik mag blijven” – met een lach.

Kwoot van de wethouder van Oirschot waar het echtpaar woont: dat het allemaal wel goed komt met de WMO.
Maar hoewel zijn indicatie loopt tot 2029 (allemachtig! Dan moet er dus echt iets grondig met de man mis zijn) wordt er toch eerst gekeukentafeld en weten ze na dat gesprek in november pas meer.
Zodat Joris van de Kerkhof even informeert bij de wethouder die zegt dat als het echtpaar vragen heeft ze ook nu al langs mogen komen.
Jammer dat ze dat zo via de verslaggever moeten horen.

“Wat is het probleem” vraagt die nu en de vrouw schildert de man als iemand die zonder prikkels op de bank blijft zitten niets doen.
Hij moet dus een aantal dagen naar de dagbesteding.
Met als bijkomend voordeel dat hij daarover thuis kan vertellen zodat zij niet als enige “loopt te tetteren en te doen”.
Liefdevolle plaagstootjes over en weer over dat ‘tetteren’.

De vrouw beschrijft haar angst: de vreemde die komt voor het gesprek. Die zal afgaan op de eerste indruk.
“En Jan zegt altijd dat alles goed is.”
Jan bevestigt: “Heb ik altijd gedaan.”
“Dan moet u oefenen het gaat niet goed” adviseert Joris van de Kerkhof en dan blijkt pas echt hoe erg het gesteld is met de man, die in het gesprek heel normaal overkomt: “Het verhaaltje dat ik vandaag verzin, ben ik morgen vergeten.”

Beide mannen buigen zich tenslotte over de stellage waarmee de reportage begon.
Het wordt een bak voor onder een werkbank en er moeten wieltjes onder.
Aan de ónderkant (de verslaggever zag het verkeerd en zegt: “u kunt dat ook veel beter”).
*Hij* moet maar blijven doen wat hij (zelf) doet, adviseert de man.
JvdK: “U ook, hè?” Ja.
JvdK met een lachje: “Want het gaat goed?”
“Altijd, hè,” lacht de man terug.

Knap: zo’n mooi, ontroerend portret in amper vier minuten.

Een haas is geen konijn

door 2 Reacties

“Een goed stukje wild, ik ben er ook dol op” vertrouwt Mieke van der Weij ons toe waarna we het hebben over het wild in de supermarkt dat vrijwel nooit wild *is*.
Kok Julius Jaspers bevestigt wat deze week in de Volkskrant stond: het meeste ‘wild’ wordt gefokt en ook nog eens onder erbarmelijke omstandigheden waarbij het ergst mishandelde stukje vlees het konijn is.
In krappe draadstalen kooien zitten ze.
En worden helemaal gek.

Maar, zegt Peter de Bie, er staan van die leuke plaatjes op de verpakking.
“Dan zie je ze zo lekker naar je kijken en denk je, ach ja, het was ook je tijd.”

Eenden hebben het ook niet leuk en dan is er nog de Engelse patrijs (de onze is beschermd) die daar wordt gefokt en dan losgelaten zodat jagers ze kunnen neerknallen.
Opdat ze ze ‘wild’ kunnen noemen.
PdB: “Wat een nep, zeg.”
MvdW: “De wereld is altijd weer slechter dan je denkt.”

Dan een stukje spraakverwarring waarbij Peter de Bie eerst zegt dat elk konijn wild is (nee, je kunt sommige konijnen ook achter je huis hóuden) en dan denkt-ie dat een Vlaamse Reus een haas is (nee: konijn) want die had bij de buren de zolder vernield.
“Een haas is iets anders dan een konijn” weet Mieke van der Weij en “o is een haas iets anders dan een konijn” reageert Peter de Bie die zo deze ochtend ook nog iets heeft geleerd.

Conclusie van Jaspers: koop wild alleen bij de poelier ténzij bij de Plusmarkt want die heeft een deal met Staatsbosbeheer die wel wild móet schieten op de Veluwe om “de wildstand op peil te houden”.
Goed zeg, van die Plusmarkt.
Wel jammer dat ze er nog steeds plofkip verkopen.