De Koude Kalkoen

Natuurmonumenten

Live verslaggeven is een vak

door Reageer

Rond het middaguur op alle nieuwssites (en uiteraard druk doorgetwitterd):

Herder Chris Grinwis van de rondtrekkende schaapskudde Het Soerel op de Veluwe is failliet. Volgende week moet hij zijn 400 schapen naar het slachthuis brengen.
De herder die rondtrekt over het Hulshorster Zand op de Noord-Veluwe zegt dat Natuurmonumenten (NM) de schuld van zijn faillissement is. Deze organisatie heeft een grote klus op de Veluwse heidevelden gegund aan een bedrijf voor een prijs waarvoor een particulier volgens hem niet kan werken.

Interessant onderwerp denk ik en: leuk dus dat Jozephine Trehy erover live gaat verslaggeven.
Nou ja. Leuk als *idee*.

Het is radio
Want “ik sta midden op de heide naast 250 schapen” vertelt de verslaggeefster.
Tim Overdiek: “Het is radio, Jozephine, ik wil schapen horen!”

De schapen geven geen krimp en JT introduceert Chris Grinwis als rondtrekkende schaapsherder met alleen drachtige ooien op stal.
Ingeschreven op plan NM, niet gekozen.

JT: Nu financiële problemen? Ja.
JT: Hoe gaat het aflopen? Nog voor vier dagen voer “en als er geen oplossing komt gaan ze weg”.
JT: “Daarover later meer en dan ook meer geluid.”
Tim Overdiek: “Ik neem aan… dan naar het slachthuis?”
O ja. Slachthuis.

Hoed, jas en stok
Half uur later: de schapen “lopen netjes mee” stelt JT vast en “kan ik dat ook”. Als ze 3 jaar 5 dagen meeloopt.
“Krijg ik dan ook zo’n mooie hoed en jas en stok..”
Grinwis legt uit dat de stok is om afdwalende schapen terug naar de kudde te leiden.
JT: “Doe eens.”
Herder: “Nee, want ze lopen netjes.”

Bandje van NM dat ze kiezen voor de ‘drukmethode’ die goedkoper is.
Grinwis kan, zegt hij, óók een begrazingsplan met meer druk leveren en legt het uit.
JT: “Dat wordt te gedetailleerd. U bent rondtrekkend = nostalgie. Hoe moet het verder met u?”
Herder: “Met mij is het goed maar de schapen gaan naar de slager.”
JT: “Na zessen gaan we doorpraten over mogelijke oplossingen.”

Sponsoren
Na zessen: JT stelt vast dat het “mooi is op de hei” en “wat voor schapen zijn het” en “indrukwekkend”.
Herder gromt.
– Voor u niet?
“Ik zie ze elke dag.”

Waarop de verslaggeefster zich afvraagt wat eigenlijk het voordeel is van schapen boven een maaimachine en dan een bandje draait van een “gedeputeerde die hier eerder was” die “deskundigheid” aanbiedt voor het geval de herder sponsoren zoekt.
Waarna de herder onthult dat “het overleg (met de gedeputeerde) om een publiek-privaat fonds op te zetten al een eind is gevorderd”.
JT vraagt niet door maar sleept Willem-Alexander erbij (herder slaat niet aan) en Tim Overdiek sluit af met “zo lang er hoop is, is er leven”.

Zéér juist.
En na regen komt zonneschijn terwijl achter de wolken etc. en ik me weer eens realiseer dat live verslaggeven méér is dan ‘ik ben nú in de uitzending en babbel wat en hoop er het beste van’.

“Is dat niet zielig voor die wormen?”

door Reageer

Rotterdamse kinderen dansen vanmiddag regenwormen uit de grond.

Het is een initiatief in het kader van OERRR waarmee Natuurmonumenten kinderen (en via de kinderen hun ouders) ervan wil doordringen dat je ook in de stad van de natuur kunt genieten.

“Vogels trappelen wormen naar boven” legt Angelique Aerts van Natuurmonumenten uit aan Lara Rense die dat van de wormen “niet zo slim vindt”.

De worm, weet Aerts, denkt bij trillingen dat er een mol aankomt. Daarom vlucht hij naar boven.
“En hij is intussen” vraagt de presentator zich af “nog niet zo geëvolueerd dat hij denkt dat zou wel eens een vogel of een kind kunnen zijn?”
Nee, dat gaat niet zo snel.

Om het voor kinderen extra leuk te maken (vermoed ik) gaan ze voor ‘een record’: hoeveel wormen krijgen de 150 kinderen van de Blijbergschool in het Vroesenpark naar boven.
Dat record hebben ze trouwens al snel te pakken want nooit eerder hebben mensen om een record te vestigen naar wormen staan dansen.

Maar, oppert dan Lara Rense en steelt mijn hart: “Is dat dan niet zielig voor die wormen?” En: “Wat gaan ze er daarna mee doen?”
De kinderen worden begeleid door boswachters.
Die hebben eerder op school uitleg gegeven.
En pakken vanmiddag elke opgedanste worm voorzichtig aan, doen die voorzichtig in een teiltje en zetten ‘m na de telling “rustig” terug.

Leuk gesprek.

Geen zout op slakken

door 1 Reactie

Er zijn mensen die klagen over slakken.
Ze zouden hun plantjes opvreten. O jee.
Zijn er méér dan anders, vraagt Bert van Slooten vanochtend aan Klaas van Rozen, plaagonderzoeker Praktijkonderzoek Plant en Omgeving.
Die weet het niet maar het zóu kunnen want warm weer met veel regen is fijn voor de (naakt)slak. Die vocht nodig heeft om zich voort te bewegen (nl door slijmafscheiding).

Aha, begrijpt de presentator. Dus als je er *zout op legt* is dat ook niet goed voor ‘m.
Klopt.
Maar, bedenkt Bert van Slooten even later zelf: het is wel heel erg dieronvriendelijk. Zout sprenkelen over de slak.

Wat dan wel? Geen rommel in de tuin, zegt de plaagonderzoeker.
Geen komposthoop.
Kort gehouden slootranden.
Dankuwel meneer de plaagonderzoeker Praktijkonderzoek Plant en Omgeving.

Iemand bij de NOS denkt hierna niet ‘dankuweldatwashetdan’ maar belt Natuurmonumenten.
Waar ze uitleggen dat de slak in de natuur natuurlijke vijanden heeft zoals de egel. Maar de tutten met de stadstuintjes (met veel tegels en plantjes die gááf moeten blijven) sluiten die hermetisch af zodat de egel er niet in kan.
En er dus ook niet kan jagen.

Waaraan nog kan worden toegevoegd dat de egel het juist moet hebben van slordige tuinen met rommelhoekjes om daarin overdag een dutje te doen tot ’s nachts de jacht op de óók ’s nachts plantjes peuzelende slak kan worden geopend.

In het Mediaoverzicht van even voor zes uur kletst Joerie Stubenitsky een regionale zender na die uit de nek fantaseerde dat er deze zomer een ware plaag aan slakken is. Een wanhopige Amsterdamse mag haar zegje doen. Zij lost het ‘probleem’ op door de slakken 1 voor 1 aan een satéstok te rijgen.
Dat kan natuurlijk ook. Of ze verzuipen in bier. Of ze door de wc spoelen.

Alles beter dan je tuin diervriendelijk maken en de natuur het ‘probleem’ zélf laten oplossen.

Ruisende schapen met eigenwijze zwarte snoetjes

door Reageer

“Rechts de maan die niet meer helemaal rond is maar wel wolkeloos en die daar trots staat. Links tussen de bomen die gekapt zijn en een paar die nog overeind staan een beetje, een héél klein beetje lichte mistvorming. En achter dat heuveltje – daar moeten ze zijn…?”

‘Ze’ zijn de schapen die de Loonse en Drunense duinen begrazen. Ze zijn “enthousiast aan het huppelen” terwijl de nijlganzen overvliegen. Het enige dat ze niet doen is geluid geven. Dat is jammer want wat je niet hóórt dat is er op de radio niet. Tenzij de verslaggever het plastisch beschrijft zoals Joris van de Kerkhof in dit derde natuurFiliaal van de week natuurlijk wel is toevertrouwd.

De schapen grazen gras en jonge loten om zo het terrein meer open te maken zodat het zand weer kan stuiven. En zodat de heide groeit en bloeit.
De Filiaalhouder heeft zich, zegt hij, door een slager laten vertellen: “Schapen zijn de domste beesten die er zijn.” Nee hoor, zegt hun herder. “Hallo, hond” zegt weer Joris. “De schapen zijn dáár.”

Acht weken trekken deze schapen met z’n driehonderd door het gebied.
Veertien weken zou beter zijn, zegt de boswachter van Natuurmonumenten. Maar niet in het broedseizoen. Vanwege de nachtzwaluw.

De hele drieëneenhalf uur komt er geen enkel geluid uit de schapen. “De schapen met de zwarte koppen waar de zon op schijnt en ze zien er echt een beetje, ja, heel bijzonder uit.” De schapen… “ze ruisen voor ons uit”. “De schapen, geloof me, ze zijn er en nu de helft die hun zwarte eigenwijze snoetjes deze kant op draaien.”

“De schapen zijn wel héél rustig vandaag” vindt Marcel Oosten.
Lara Rense: “Mis je het geblaat?”
MO: “Beetje wel. Het geblaat komt van Joris vandaag.”
Wat een niet zo aardige manier is om de beeldende taal van de huispoëet van het Radio 1 Journaal te beschrijven.

(foto’s van het weblog van Joris van de Kerkhof)