Bert Vogel is vleeskuikenhouder en boos op Wakker Dier om hun campagne tegen de plofkip (kilo dier die een *rotleven* heeft gehad – klaaglijk geluid van zielig kipje).
Vogel (what’s in a name) wordt zegt hij “onterecht neergezet als dierenmishandelaar” want kijk eens, Harm van Atteveld, hoe fijn zijn kipjes er bij zitten.
“We lopen door uw stal,” beschrijft de verslaggever, “met kleine kippen voor ons uit.”
Drie weken oud en “12 ons” (zegt Vogel) wegen ze.
Dat klinkt natuurlijk beter dan 1,2 kilo wat enorm is voor een kuiken van 3 weken.
Klopt het, checkt Van Atteveld, dat ze in 6 weken van 40 gram naar 2 kilo groeien? Klopt.
HvA: “Dan is de term plofkip niet slecht gekozen.”
De kuikens zouden, zegt Wakker Dier, in stinkende donkere stallen zitten.
Onzin, zegt Vogel, er is wél licht.
HvA: “Ik zie geen ramen…”
Vogel blijkt onder ‘licht’ TL-buizen te verstaan.
Ze zouden hun hele leven in hun eigen poep op stro rondlopen…
Dat blijkt ja en nee waar: wel poep maar ook stro.
Er zouden, de verslaggever houdt vol, “botbreuken en kneuzingen” voorkomen tijdens de vangst.
BV: “Komt voor, maar niet veel.”
De plofkipfokker zou Sjoerd van der Wouw van Wakker Dier graag een cursus ‘vleeskuikenhouden’ geven maar die wil niet en hij wou ook niet komen voor deze reportage (waarom werd me niet duidelijk).
Vogel ziet intussen geen effect van de campagne van Wakker Dier (“geen teruggang in de consumptie”) waarna Harm van Atteveld “een bijna ploffende Bert Vogels” verlaat.
O ja. Nog 1 vraag: “Hoe lang hebben ze nog te leven.”
Drie weken.
Ziejewel Goedemorgen Nederland, dat in deze reportages de verslaggever wel degelijk kritische vragen kan stellen?