Bram van der Vlugt

Altijd leuk, het gesprek van de R1J-presentator met Sinterklaas op de dag dat de man Nederland binnenvaart. De presentator stelt algemene vragen, Sinterklaas zet ‘m op het verkeerde been en zeikt ’m een ietsje af.
(Vb: Marcel Oosten wil een suikerklontje aan het paard geven en Sinterklaas: “Maar meneer Marcel! Het paard kan zijn tanden niet poetsen!” Bedremmelde presentator)

Vanochtend babbelt meneer Bert (van Slooten) over het nieuwe boek, Amerigo met pensioen, geen Pieten, recessie, sinterklaasliedjes.
Sinterklaas doet z’n act maar weet niet te verrassen. Meneer Bert trouwens ook niet.

Twee uur later is de beurt aan meneer Jurgen in Cappuccino.
Ook hij: komt het goed met de Pieten, moet u alles alleen doen, Eurocrisis. Sinterklaas zegt overal op dat “het helemaal in orde komt” en verwijst bij “sta ik ook in het Boek” naar een website.

Dan: “Vind je het leuk met Sinterklaas te praten, Jurgen?”
Een hele eer, zegt de presentator. “Krijgen de collega’s van kantoor ook een kadootje?”
Sinterklaas: Iedereen die het wil vieren krijgt een kadootje.
En Jurgen moet lief voor ze zijn, voor de medewerkers.
“Ik ga ze allemaal een zoen geven op hun linkerwang.”

Mwah.
Zullen we Sinterklaas Bram naast Amerigo in die ‘doe het verder maar kalm aan’-wei op de Veluwe zetten?
Hij lijkt me ook toe aan (volledig) pensioen.

Vooropgesteld: ik vind dat volwassen radiopresentatoren niet aan Sinterklaas moeten doen op een kindermanier. Dus *niet* pepernoten rapen, niet een schoen zetten en zich al helemaal niet bezondigen aan rijmelarij.

Dit gezegd hebbend: elk jaar kijk ik uit naar gesprek van de presentator van het Radio 1 Journaal met Sinterklaas die dan nét ons land nadert.

Het gesprek heeft een vast begin.
Hoe het is met Sinterklaas, hoe het is met de boot, hoe het is met de kadootjes en dat onze hartjes vol verwachting kloppen. Maar Sinterklaas is op de radio gelukkig nog steeds Bram van der Vlugt die al snel de presentator-van-dienst in hoekjes duwt, plaagt en uitdaagt.
Waarbij het de presentator is die door zijn manier van reageren het gesprek kan maken of zielloos laten verpieteren.

Gisteren mocht “meneer Bert” (van Slooten) voor de 3e keer het gesprek doen. Met een heel geestig “ja, we missen wel eens een nieuwsfeit hier” wanneer Sinterklaas hem mbt ‘de roe’ corrigeert: “Dat doen we al 120 jaar niet meer.”
Op Sinterklaas’ vraag: “Hoeveel kinderen heeft u?” “Dat weet u toch wel! Dat zijn er vijf.”
Bij het afscheid na Sints “ik vond dit een buitengewoon aangenaam gesprek”: “Ja, dat kan ik ook zijn.”

Ik luister alle drie keren ‘meneer Bert’ terug (ja! Dat kan allemaal op de NOS-site) en wil checken of mijn herinnering aan ‘meneer Marcel’ klopt. Die herinnering is die van veel charme maar ook af en toe (charmante) onhandigheid. Zoals bij het suikerklontje voor het paard.
Helaas – zover gaat de NOS nu ook weer niet terug.

Bram van der Vlugt

Sinterklaas en meneren Bert en Jurgen

“We missen hier wel eens een nieuwsfeit”