De Koude Kalkoen

Mieke van der Weij

Schreeuwen

door Reageer

Ik zie op tegen het gesprek met Tim Overdiek in de TROS Nieuwsshow.
Het zal gaan over zijn boek over de dood van zijn vrouw. Een jaar geleden op een zebra doodgereden door een motoragent.
Ik zie er tegenop omdat hij ter promotie van het boek de praatprogramma’s langs gaat. Gisteravond P&W (dat ik met opzet -nog- niet via uitzending gemist keek). Vanochtend een lang (erg mooi) interview in VK Magazine. Nu dus de TROS.
Hoe vaak kun je dat verhaal doen, denk ik. Hoe vaak voor het ‘een verhaal’ wordt, een anecdote over jezelf. Met herhaalde feiten en herhaald woordgebruik. En waarom zou je het *willen*.

Tim Overdiek zegt dat hij het doet voor anderen.
Zo zei hij het natuurlijk niet precies. Maar hij hoopt dat anderen iets aan zijn verhaal hebben. Aan zijn boek. Waarover hij nu zijn verhaal doet.
Ik weet niet wanneer de limiet bereikt is maar vanochtend was daarvan nog geen sprake. Wat Overdiek vertelde was pijnlijk, indringend, soms wat defensief (toen Mieke van der Weij begon over ‘nu al een nieuwe vriendin’) en herkenbaar.

Dan is het gesprek afgelopen en er is nog 20 seconden over. Wat zullen we doen, vraagt Mieke van der Weij. Ze besluiten te schreeuwen. Voor de kunst, tegen de bezuinigingen erop.
Of dat spontaan was of ingestudeerd (20 seconden voor het slot: schreeuw) doet er nu even niet toe. Het was een mooi gebaar. Voor de kunst.
Ook verder was ik na dit gesprek wel aan even schreeuwen toe.

Wachten op de ziel

door Reageer

Joke Hermsen is te gast bij Mieke van der Weij en Peter de Bie. De filosofe schreef het essay ‘Windstilte van de ziel’. Niet de ziel die mogelijk wel en mogelijk ook *niet* het lichaam kan verlaten. Maar de ziel die in ons huist en die ons kan helpen groeien.

“Betekent de ziel niet voor iedereen wat anders” vraagt Peter de Bie en dat is zo maar: dat geeft niet. We hebben het over “op je ziel getrapt” en “een zielloze vertoning” en (Joke Hermsen): “Ook al ontbreken de woorden, je weet wat wordt bedoeld.”

In haar essay beschrijft de filosofe hoe ze de ziel zócht. Door rust te nemen, niets te doen en door er letterlijk op te gaan zitten wachten. Ze vond hem pas tijdens de tocht naar Santiago de Compostella, die ze deels liep: “Toen meende ik iets als een bezielde ervaring te hebben.”

Jamaar, veronderstelt Peter de Bie: “Dan neem je je voor, dat gevoel moet ik vasthouden en dan sta je weer bij Albert Heijn en…” Nee. “Er heeft zich iets verschoven, verruimd in je creativiteit.” De ziel is ook niet alleen ‘privé’, betoogt Joke Hermsen. Want: “Ik vind dat we een zielloze regering hebben en dat we op steeds minder bezielende wijze met elkaar omgaan.”
Het heeft er ook mee te maken dat we het te druk hebben (“we jakkeren maar door”) terwijl al sinds Plato bekend is: “Voor denken is rust nodig.” Niet alleen voor rationeel creatief denken. “Ook ons ethisch bewustzijn komt uit die rust.”
Waarmee ze teruggrijpt op haar eerdere boek ‘Stil de tijd’.

Zo liep het gesprek dus ongeveer. En wie het niet hoorde maar hier alleen de weerslag leest, denkt allicht: en…?
Zelf denk ik dat de filosofe mijn ziel raakte en inspireerde maar dat mijn vermogen dat helder op papier te krijgen nog niet ‘zo ver’ is.

Geld voor dieren

door Reageer

Terwijl ik naar huis rijd met mijn kip Dotje die 5 dagen in het dierenhospitaal is behandeld wegens keelontsteking, hoor ik Martin Gaus als promotor van de dierenziektekostenverzekering. Het druipt er vanaf dat hem hiervoor iets is toegeschoven, maar daar heb ik het nu niet over.

Wat me stoort is Mieke van der Weij. Ze wist niet dat het bestónd, roept ze keer op keer uit (die verzekering). En aangezien zij, zoals ze eerder vertelde, de maat der dingen is voor wat de luisteraar snapt (ze wist nl niet wat een ‘hub’ was bij vliegmaatschappijen), zullen wij het ook wel niet weten. Hoewel (Mieke:) “Ik heb geen dieren.”
Beláchelijk vindt de presentatrice het. Mensen die zoveel geld uitgeven aan zieke dieren: “Je geeft een cavia toch geen chemokuur?!” Ook Martin Gaus ziet weinig in het dokteren met cavia’s. Die zijn, zegt hij, toch al bijna dood als ze zich even onwel voelen. Bovendien: daar *is* geen verzekering voor. Die heb je alleen voor katten en honden.
Hij laat wat getallen vallen. De aangereden hond, de door z’n heup gezakte Duitse herder. Duizend, tweeduizend. Mieke van der Weij weet niet wat ze hoort. Voor een dier?! Die kun je toch laten doodmaken?
Tja, zucht Gaus. Je hébt mensen die alleen uit eigenbelang zo’n dier blijven behandelen terwijl het dier als het dat zou kunnen alláng de stekker eruit had getrokken.

Klopt. En je hebt ook mensen die een dier net zo lang doktershulp geven als dat voor het dier tot een fijn leven leidt en langer niet.
Met kip Dotje gaat het trouwens goed. Dank u.
En het was die 50 Euro meer dan waard.

Behaarde mannenbenen en vrouwenborsten die eruit hangen

door Reageer

Blote behaarde mannenbenen, vieze voeten in teenslippers.
“Kijk, daar zie ik al een oudere heer met bleke benen in sandalen.” Met afschuw in de stem betrekt Mieke van der Weij etiquettedeskundige Reinildis van Ditzhuyzen in het gesprek. Laat dat nou mógen, die man met bleke benen. Het is nl vrije tijd. Waar de deskundige problemen mee heeft zijn mensen die op hun werk de korte broek aantrekken. Tenzij ze werk hebben waar dat geen probleem is: glazenwasser, aannemer en reclamebureau.
Maar Mark Rutte in korte broek, dat kán niet.

Mieke van der Weij proeft aan het idee en deelt met ons dat ze het “beter te behappen” vindt dan Tjeenk Willink of Cohen in short. Omdat-ie jonger is. Maar daar gaat het niet om. Rutte moet *gezag* uitstralen en dat kan niet met de benen uit een korte broek.
Wat Reinildis van Ditzhuyzen écht erg vindt: te blote vrouwen. “Dat is zó ordinair.” Die schoolmeisjes bv waarbij “de borsten er bijna uithangen”. Daar worden de leraren maar nerveus van.

Panty’s. Die zouden vrouwen ook in de zomer aan moeten (heeft Van Ditzhuyzen gezegd tegen het ANP en heeft Mieke van der Weij onthouden). Hangt ervan af: “Jongere benen zijn anders dan 50+-benen.” Waarmee Mieke en ik het kunnen doen.

Opvallend: na haar uitlatingen tegen het ANP kreeg de etiquettevrouw hate-mails. Zoals “vieze snol ik kom een emmer zweet over je uitstorten” en “teringhoer, natuurlijk”.
Een man stuurde een foto. Van zichzelf. Korte broek en benen op het bureau. Pim Lordier heet de man. Wanneer ze een lezing geeft zal ze de foto tonen.
Peter de Bie: “Pim! Je wordt nog beroemd!”
Snel even de man gegoogled. Helaas, niet gevonden. Misschien is-ie niet beroemd of misschien heb ik z’n naam verkeerd verstaan.

Het Nederlandse postzegelgezicht

door Reageer

TNT Post stopt met de postzegels van 44 en 88 cent en noemt die voortaan 1 en 2.
Dat is fijn voor ons, zegt TNT Post, want dan hoeven we nooit meer bij te plakken. Omdat bij een tariefsverhoging de 1- en 2-zegel hun waarde houden.
Mieke van der Weij vindt het maar niks. Ze heeft “geen last” van het bijplakken. Sterker: “Ik heb nog postzegels van 39 cent en dan plak ik er 5 cent bij: ik vind het wel gezellig.”

Waarna ze hoopt op knus samen klagen met Lia Vieveen van Postzegelblog.
Ach ja, er zijn mensen die het maar niets vinden, geeft die toe. Omdat ze nu de hele reeks (ook de trouw- en huwelijkszegels krijgen een 1) willen kopen en dat kost een hoop geld.
“Want een verzamelaar plakt niet, die stopt ze in z’n boek.”

Maar, vertelt Vieveen, het *nieuwe* verzamelen, dat is niet dat je alle series wil hebben.
Dat is: verzamelen op thema. Poezenpostzegels bv.
Die wil je dan uit de hele wereld hebben en dat moet je zoeken en zo ben je nooit klaar.

Mieke van der Weij is niet overtuigd.
“Verliest Nederland niet z’n eigen postzegelgezicht op deze manier” probeert ze nog.
Nee, vindt Lia Vieveen.
Helaas. Klagen moet Mieke van der Weij vandaag alleen doen.