De Koude Kalkoen

Peter de Bie

In een huis zonder dak kun je niet wonen

door 2 Reacties

Jaap Dirkmaat heeft Das & Boom heropgericht en tjonge, wat pakt die man uit in het kleine kwartier dat hem in de TROS Nieuwsshow is gegeven.

Met staatssecretaris Bleker veegt hij de vloer aan. We zijn helemaal niet “bijna klaar” met de aanleg van de door ‘Europa’ verplicht aan te leggen natuur: “Het is een huis met geen dak en dan kun je linksom lullen en rechtsom lullen maar daarin valt niet te wonen.” En: “Ik begin mijn trots op dit land te verliezen als we als rijk land op natuur en milieu gaan bezuinigen.”
“Pertinente onwaarheden” vertelt Bleker. Dirkmaat: “Het is echt een klootzak.”

Niet alleen de staatssecretaris moet het ontgelden. Ook de PVV krijgt er van langs waarbij Mieke van der Weij bijspringt: “Die zouden het liefst al die korenwolfjes persoonlijk verpletteren.”

Peter de Bie doet advocaat van de duivel. So what als de geelbuikvuurpad en de velduil en de nachtzwaluw verdwijnen: “Het is evolutie, er zijn altijd diersoorten verdwenen.”
Niks mee te maken. Dirkmaat: “Wij hebben dit getekend, punt uit.”

Zodat Dirkmaat gaat doen waar hij goed in is (behalve zeer welbespraakt van leer trekken): procederen. Eerst maar eens bij de Europese Commissie. Tenzij het dadelijk niet nodig blijkt als het kabinet geen meerderheid krijgt in EK zodat alle verderfelijke wetten daar worden verworpen.
We hadden het, kondigt Mieke van der Weij af, “over het natuurbeleid van het nieuwe kabinet – wanbeleid kun je misschien beter zeggen”.
Waarmee de presentatrice die ik een paar maanden geleden ook al hoorde *schreeuwen* tegen de bezuinigingen op cultuur zich steeds meer ontpopt als een linkse rakker.

Rechters willen rustig kunnen slapen

door Reageer

Rechtspsycholoog Peter van Koppen heeft een nieuw boek geschreven, ‘Overtuigend bewijs’.
Over -jawel- rechterlijke dwalingen.

Hij komt met voorbeelden en probeert Mieke van der Weij en Peter de Bie uit te leggen waarom een stukje bewijs als ‘de verdachte woonde daar’ flutbewijs is. Ik begrijp wat hij bedoelt omdat ik weet hoe dat bewijs wérkt maar Mieke van der Weij niet zodat een vrolijke spraakverwarring ontstaat.
Ook leuk: Mieke die er eigenlijk niet aan wil dat rechters *niet* logisch denken en fouten maken.
Er wordt inderdaad al teveel aan onze zekerheden geknaagd en dat rechters af en toe een fóut maken – oke. Maar dat ze eigenlijk geen logische wezens zijn?
Zover durven we niet te gaan. Wat zeg ik? Zover willen we niet gaan.

Maar Peter van Koppen stapelt logisch bewijs op logisch bewijs zodat Mieke van der Weij aan het eind zucht: hoe moet het nou met die rechters, hebben die nog wel een goed gevoel als ze eenmaal een beslissing hebben genomen of zitten ze te twijfelen.
“Ik begrijp het wel,” zegt de (rechts)psycholoog. Die rechters willen rustig slapen. Als ze erover gaan piekeren of ze iemand wel terecht hebben veroordeeld, dan kúnnen ze niet meer rustig slapen. “En dat is niet prettig.”

Reacties van rechters? Heeft Van Koppen nog niet gehad. Ze zullen het boek, vermoedt de presentatrice, niet leuk vinden. “U tikt ze toch een beetje op de vingers.”
Van Koppen: “Valt wel mee hoor, ik heb me heel erg ingehouden.”

He could have fooled me.

Govert Schilling over hoe uniek de aarde is (of hoe gewoon)

door 1 Reactie

Wanneer Govert Schilling wordt aangekondigd denk ik twee dingen.
Há – dat wordt leuk. Maar ook: zal het wel lukken, ook dit keer de luisteraar enthousiast te maken voor dat verre heelal.

Ik kan me gedachte twee besparen. Amper begonnen tracteert Govert Schilling ons al op 1000 planeten die satelliet Kepler in een half jaar heeft gevonden. “Ook een broertje van onze aarde?” vraagt Mieke van der Weij – want dat is natuurlijk wat we écht willen horen.
“Van alles!” vertelt de wetenschapsjournalist. Zoals twee planeten in dezelfde baan en: “Ja! Ja! Ook kandidaatplaneten kleiner dan de aarde waar het tientallen graden moet zijn en dan heb je ‘m bijna te pakken.”

Is er water? Wil Peter de Bie weten.  Kan zijn. “Moet je je voorstellen, joh!” vervolgt Schilling. En: “het belooft heel veel” en “spectaculair”.

Maar wat zielig nou, vindt Mieke van der Weij, dat de man die deze satelliet heeft bedacht 70 jaar is. Die zal naar alle waarschijnlijkheid dus niet meer meemaken dat we de loper uitleggen voor de kleine groene mannetjes (dat laatste zei ze niet, dat bedenk ik).
GS: “Dat is de tragiek van de wetenschap. In de toekomst wordt altijd meer ontdekt dan in het verleden.” Waarna hij ons terugvoert naar de Grieken en Copernicus en ook Darwin nog even erbij haalt en aankondigt dat we binnenkort zullen weten: “hoe uniek de aarde is of hoe gewoon”.

Dat was weer erg leuk en ik ben weer erg enthousiast.
Laat het close encounter maar komen.

Wachten op de ziel

door Reageer

Joke Hermsen is te gast bij Mieke van der Weij en Peter de Bie. De filosofe schreef het essay ‘Windstilte van de ziel’. Niet de ziel die mogelijk wel en mogelijk ook *niet* het lichaam kan verlaten. Maar de ziel die in ons huist en die ons kan helpen groeien.

“Betekent de ziel niet voor iedereen wat anders” vraagt Peter de Bie en dat is zo maar: dat geeft niet. We hebben het over “op je ziel getrapt” en “een zielloze vertoning” en (Joke Hermsen): “Ook al ontbreken de woorden, je weet wat wordt bedoeld.”

In haar essay beschrijft de filosofe hoe ze de ziel zócht. Door rust te nemen, niets te doen en door er letterlijk op te gaan zitten wachten. Ze vond hem pas tijdens de tocht naar Santiago de Compostella, die ze deels liep: “Toen meende ik iets als een bezielde ervaring te hebben.”

Jamaar, veronderstelt Peter de Bie: “Dan neem je je voor, dat gevoel moet ik vasthouden en dan sta je weer bij Albert Heijn en…” Nee. “Er heeft zich iets verschoven, verruimd in je creativiteit.” De ziel is ook niet alleen ‘privé’, betoogt Joke Hermsen. Want: “Ik vind dat we een zielloze regering hebben en dat we op steeds minder bezielende wijze met elkaar omgaan.”
Het heeft er ook mee te maken dat we het te druk hebben (“we jakkeren maar door”) terwijl al sinds Plato bekend is: “Voor denken is rust nodig.” Niet alleen voor rationeel creatief denken. “Ook ons ethisch bewustzijn komt uit die rust.”
Waarmee ze teruggrijpt op haar eerdere boek ‘Stil de tijd’.

Zo liep het gesprek dus ongeveer. En wie het niet hoorde maar hier alleen de weerslag leest, denkt allicht: en…?
Zelf denk ik dat de filosofe mijn ziel raakte en inspireerde maar dat mijn vermogen dat helder op papier te krijgen nog niet ‘zo ver’ is.

Met iemand en een fles wijn sterren kijken

door Reageer

Het poollicht had Govert Schilling ons laatst in het vooruitzicht gesteld. Dat liet het helaas afweten. Nu belooft de wetenschapsjournalist ons een sterrenregen.
Hoewel, tempert hij de opwinding van Dieuwertje Blok, van een echte ‘regen’ zal geen sprake zijn. Dat doet zich maar zeer zelden voor. Met 1 neerdalende ster per minuut mogen we blij zijn.

‘Ster’ mogen we de lichtflitsen ook niet noemen, zeggen sommige scherpslijpers. Die hebben het over meteorieten. Wat volgens Schilling ook al niet klopt maar hoe meer hij me vertelt, hoe meer mij een ‘kniesoor-die-daar-op-let’-gevoel overvalt.

De kosmos tracteert ons op een wondertje, ik dwaal mee naar de Grieken en de Romeinen en word helemaal blij met de wetenschappers van tweehonderd jaar geleden die ontdekten hoe het in elkaar zat.

De beste nacht is die van donderdag op vrijdag, vertelt Govert Schilling. En dan na middernacht. Waarbij we het treffen dat er geen maan is en we verder een plek moeten opzoeken ver van lantaarnpalen en ander vervuilend licht.
Dan is het: “Gezellig met iemand en een fles wijn en dikke kleren” op een dekentje gaan liggen. Naar boven staren en: “Een beetje kletsen over de oneindigheid van het heelal.”

Dóe jij dat nog, willen Dieuwertje Blok en Peter de Bie weten. Op een toon van: been there, done that.
Jazeker, doet Govert Schilling dat!

En hij vertelt het zo enthousiast dat ik denk: is er nog plaats op dat dekentje voor een gretige luisteraar?
Eigen fles wijn mee.