De Koude Kalkoen

Het Filiaal

Fun, power en Haagse hakken

door Reageer

Dat Radio 1 aandacht gaat besteden aan Internationale Vrouwendag horen we al dagen in een spotje. “Girls just wanna have fu-un” zingt Cyndi Lauper ons daarin opgewekt toe.
Even opgewekt richt Marc-Robin Visscher zich vanochtend op de Vrouw. Wat, vertrouwt hij ons lachend toe, voor hem “uniek” is.
Hoewel hij wél bij een tussenpersoon voor vliegreizen zich had opgegeven als vrouw. “In een gekke bui, ja, dat doe ik dan wel eens” en daar kreeg hij nu een mailtje van dat hij door het invoeren van een couponcode een kadootje zou krijgen.

Óp naar Sybilla Dekker die (o jee, tegen de regels in!) krentewegge smeert voor de Filiaalhouder om later als een idioot -suggereert hij- haar auto door het Haagse verkeer te manoeuvreren. Ze gaan naar sociëteit De Witte waar pas sinds 1998 vrouwen worden toegelaten en nu (haha) omdat er vrouwenontbijt is ook de mannenwc’s door vrouwen mogen worden gebruikt.

Dekker (“ja, ik ben rolmodel”) heeft haar Haagse hakken aan. Zes centimeter hoog. Paars. Zodat wanneer ze loopt het (MRV:) “tap-tap-tap hier komt Sybilla Dekker aan” klinkt.
De voormalige minister wil iets weten van Lara Rense. Of die ‘Hilversumse hakken’ heeft.
Die zijn “wel nodig” vindt de presentatrice. En ze heeft ze: “kasten vol!” om er snel “not” aan toe te voegen.

Heeft het Radio 1 Journaal genoeg gedaan aan Vrouwendag, vraagt Marc-Robin Visscher tenslotte aan Jolanda van Duyvenbode van Sky Radio. Die heeft duidelijk niet geluisterd, houdt zich dus op de vlakte en vertelt over de *powervrouwen* van wie Sky vandaag platen draait. Anouk. Adele. Glennis Grace (daar vallen we net in).
Had de Filiaalhouder vijf minuten later overgeschakeld dan was het Amy Winehouse geworden: they tried to make me go to rehab, I say no-no-no.

Internationale Vrouwendag is niet meer wat het geweest is.

Een gaatje in je kop

door Reageer

Ook vandaag verdiept Marc-Robin Visscher zich in stakers.
Dit keer de leraren die zich verzamelen in de Arena met eendjes omdat ze niet ‘in hun eentje’ zijn en een strijdlied: “Laat ons gewoon ons werk doen en dan graag tot ons pensioen.”

Lara Rense en Marcel Oosten bellen met Walter Dresscher van de AOb die op de vraag van Oosten of het écht niet kan met minder geld antwoordt dat wie dat denkt “een gaatje in je kop” heeft. “Zo,” concludeert Lara Rense, “daar kan de minister het mee doen.”
Dresscher: “Ik had het tegen uw collega.”
Dat gelooft de NOS natuurlijk niet dus zetten ze het met een halfslachtig slagje om de arm op hun site.
Terugluisterend zou ik beide interpretaties kunnen verdedigen.

Drie miljoen Euro minder.
Dat klinkt als een hoop maar niets maakt het zo duidelijk als een echt kind: de autistische Tom (11).
Marc-Robin Visscher praat met zijn moeder terwijl de jongen in een andere kamer de Donald Duck zit te lezen.

Ze vertelt hoe Tom leeft bij structuur en voorspelbaarheid.
Wanneer die wegvallen zijn de gevolgen groot.
Zoals toen de juf uitviel en in één week negen verschillende gezichten voor de klas kwamen.
Sommige kinderen gingen gooien met de kerstboom (het was eind december), andere waren zo onrustig dat ze thuis moesten worden gehouden.
Tom, al jaren zindelijk,  plaste en poepte in zijn broek.
Dat doet hij nu, ruim twee maanden later, nog steeds.

“Tom is al afgeschreven op z’n elfde jaar” vat Marc-Robin Visscher samen na het beluisteren van een stukje politiek.
“Niet door mij!” zegt Toms moeder fel. “En ook niet door zijn leerkrachten.”

Mooi, indringend moment in de vroege ochtend.

Niet lopen over het gezicht van de vorstin

door Reageer

“De Euro is geen geld, de Euro kost geld.”
Geert (“ik ben geen cijferfetisjist”) Wilders hád z’n ‘weg met de Euro’-zgn. onderzoek natuurlijk al via de Telegraaf verspreid maar doet het vandaag officieel mét een paar oneliners.
Economen zeggen ‘onzin’ en politici zeggen ‘niet doen’, zodat Joris van de Kerkhof een nostalgisch bezoek brengt aan het Geldmuseum.

Eerst treffen we hem aan een mobieltje van een onbekend merk via een provider met slechte reputatie zodat zijn bijdrage krakend tot ons komt. Het lijkt de avondFiliaalhouder ook te storen want op Lucella Carasso’s: “Sprak je bezoekers” reageert hij bits met “Wat is de laatste keer dat jij in een museum bent geweest?”
Eh. Is dat dicht om half vijf, probeert Lucella (bedremmeld). Joris bedoelt: musea zijn op maandag de hele dag gesloten.
Oh.

Daarna kán het alleen maar leuker worden, en dat wordt het ook.
De conservator van het Geldmuseum is een juweel. Hij doet opgetogen over de licht in de hand liggende guldens, de snoeperig kleine dubbeltjes en: “Die prachtige zonnebloem! Weet u nog – de snip! De vuurtoren.”
Niet alleen mooier – ook beter beveiligd.

Joris van de Kerkhof haalt er geschiedenis bij en winkelwagenmuntjes, bekijkt de ‘gewokkelde Beatrix’ en stapt op de straat voor het museum over de guldenmuntjes die allemaal met de achterkant bóven liggen.
“Uit piëteit,” vertelt de conservator. “Dat je niet over het gezicht van de vorstin zou lopen.”
De Filiaalhouder raakt gaande de uitzending zelf ook steeds beter op dreef en lijkt het steeds meer naar zijn zin te krijgen.

Joris van de Kerkhof is leuk in de avond.
Zeggen dat ik ‘m liever terug zou hebben in de ochtend is natuurlijk een soort van Ceterum censeo Carthaginem delendam esse.
Even zinloos.

Een doekje voor een hele trein

door Reageer

Hartelijk, héél hartelijk dankt Marc-Robin Visscher niet-begrijpende Lara Rense en Marcel Oosten voor de tulpen ( “ik schrok me een ongeluk”) die hij dit weekend kreeg aangereikt. Mét “een klein douceurtje” van 150 Euro. Bruto. En dat, rekende de Filiaalhouder uit, is “nog een heel bedrag” als je het beziet in guldens.
De reden: de verslaggever is 12½ jaar in dienst van de NOS.
MRV: “De langste relatie die ik ooit heb gehad.”

Het is een fraaie aanloop naar het onderwerp: de schoonmakers die hun tiende stakingsweek ingaan.
Marc-Robin Visscher heeft, zegt hij, “de ambitie de zaak los te trekken”. Met Ron Meyer (FNV), Hans Simons (voorzitter van de ondernemers in de schoonmaakbranche), advocaat Martin Brink (als mediator) en schoonmakers.
Die géén bloemen en bonus krijgen wanneer ze 12½ jaar in dienst zijn.

Het wordt niks met dat lostrekken.
Interessant is het wel. Want leuk dat de schoonmakers meer geld willen en doorbetaalde ziektedagen en ‘respect’. Maar 90 seconden voor twee wc’s en een wastafel – mm. Dat kan niet erg grondig gebeuren.
Eén uur voor 3000 vierkante meter stofzuigen. Dat is, vertelt een schoonmaker, 6 km per uur. Wat bij een boswandeling al fiks doorstappen is, kun je nagaan hoe dat is met een zware stofzuiger erbij.

De schrik slaat ons écht om het hart wanneer een schoonmaker onthult dat hij 1(!) doekje krijgt om een hele trein te doen.
“Interessant,” veronderstelt de Filiaalhouder, “voor mensen die nu in de trein zitten en hun appel op het tafeltje hebben gelegd of hun boterham.”
Daar kunnen we wat mee. Nu raakt het óns.

Natuurlijk wist Marc-Robin Visscher best dat het niet Lara en Marcel waren die hem de bloemen hadden gestuurd.
Het was de publieke omroep of om met Prem te spreken: de belastingbetaler. Aan wie hij beleefd vraagt of hij nog een tijdje mag blijven.
Wat mij betreft: dat mag.

Eerlijke champignons

door Reageer

Het Filiaal gaat over champignons en mn de plukkers ervan.
Die mogen niet uitgebuit zodat er een keurmerk komt voor bedrijven die het goed doen.

Maino Remmers praat met een vrouw die al 15 jaar plukt.
Ze vindt het keurmerk een goede zaak.
De Filiaalhouder steunt haar hierin: “De kiloknaller kan ook niet meer.”

Waarop de vrouw komt met nu al de kwoot van de dag:
“Ja, dan heb je ook zoiets van verdorie waar gaat het in Nederland helemaal om, toch?”

Die houden we erin.