De Koude Kalkoen

Elsbeth Gruteke

Heeft Rob Trip terecht Radio 1 de rug toe gekeerd?

door 3 Reacties

“Ik mis mensen als Chris Kijne (radiomaker VPRO), interviewers die een boek hebben gelezen.”
Dat zegt Rob Trip in NRC Handelsblad als verklaring waarom hij na zijn ‘De Oorlog’ niet meer terug wou naar het Radio 1 Journaal. Hij voelt zich niet meer *thuis* op Radio 1. Vanwege de “andere klankkleur”. Veroorzaakt door mensen die geen boeken lezen.

Mijn eerste reactie is: ik snap ‘m.
Vanwege de *klankkleur*.
Prem. Sven Kockelmann (alleen zijn naam doet me al kokhalsen, got, wat vind ik dat een irritante zelfingenomen kwakende nitwit).
Tessel ‘VPROooooo’ Blok. Ook niet mijn favoriet.

Boeken
Maar nu die boeken.
Lezen ze wel of lezen ze niet?
Ik begin om zes uur omdat ik dan irl ook begin en ik heb eerlijk geen idee of Marcel Oosten leest maar ik weet wel zeker dat Lara Rense dat doet. En niet alleen detectives.
Sven? Niet van belang omdat die door de *klankkleur* wat mij betreft verder niet ter zake doet.
Prem? Ook heel erg *klankkleur* en 60% van de tijd giga irri maar soms ook niet en of de man léést? Zou zowel ja als nee kunnen zijn.
Felix Meurders? Die leest.
Jurgen van den Berg? Nou en óf die leest.
Prima programma maakt-ie ook. Hoezo *klankkleur*?
Als er 1 programma is dat 100% is verbeterd sinds hij het presenteert is het wel Lunch!

DIDD
Tijs van den Brink en Elsbeth Gruteke? Als die niet lezen mag je mij bij de voeten vastgepakt met m’n kop in een plomp met ijswater dompelen.
Villa VPRO? Ik neem aan dat ze lezen. Kwa *klankkleur* is het geen programma om voor te schamen.
Radio 1 Journaal om half vijf: Lucella Carasso en Tim Overdiek. Tuurlijk lezen die.
Mensen van het Oog lezen ook en wat daartussen zit hoor ik te onregelmatig om iets van te vinden. Kwa ‘lezen’ dan.

Conclusie
Wat Rob Trip zei over de boeken en waarop de interviewster niet doorvroeg is gelul.
Over de *klankkleur* wil ik deels met hem meegaan (die gruwelijke Sven, die irritante Prem).
Maar met R1J, DeGidsFM, Lunch! en DIDD heeft Radio 1 prachtprogramma’s. Terwijl Villa VPRO ook z’n momenten heeft.
Je moet dan toch wel erg arrogant zijn om met ‘de presentatoren lezen niet’ te motiveren waarom je nog niet dood wilt worden aangetroffen achter de microfoon van het Radio 1 Journaal.

Er kan er maar 1 de eerste zijn

door Reageer

Ach ach.
Was ik vanochtend nog zo onder de indruk van het interview van Elsbeth Gruteke met Peter Oosterhuis, blijk ik me helemaal te hebben laten inpakken.
NOS-Afghanistan-kenner Peter ter Velde heeft Peter Oosterhuis vandaag nl óók ‘voor het eerst’ geïnterviewd en die is erg kritisch op die organisatie Streams waar de man van was.

Deed Streams aan missiewerk? Misschien was het wel een verlengstuk van de CIA.
Want Oosterhuis doet vaag over de oprichter en over de geldschieters en ik geef toe: dat is heel raar. Zeker nu de organisatie toch is opgeheven.
“Ik zou zeggen, spit nog even verder” zegt Lucella Carasso tegen Peter ter Velde. Om er aan toe te voegen: “Maar interessant dat we deze Peter Oosterhuis nu hebben gehoord voor het eerst sinds zijn ontvoering.”

‘Voor het eerst’ is natuurlijk niet waar (dat had de EO).
Zou de redactie van het Radio 1 Journaal die dit voor Lucella Carasso voorbereidde dat niet hebben geweten? Lijkt me sterk aangezien Dit Is De Dag het overal heeft aangekondigd en ik bovendien aanneem dat ze op die redactie Radio 1 hebben aanstaan.
Waarom brengen ze het dan zo?

Hulpverlener bidt nog steeds voor zijn ontvoerders

door Reageer

Een half uur heeft Elsbeth Gruteke gekregen van de aardige collega’s van de VARA omdat de NOS voor het schaatsen beslag op de middag heeft gelegd. Een half uur voor een gesprek met de in Afghanistan ontvoerde hulpverlener Peter Oosterhuis. Een half uur waarvan ook nog eens in het begin en aan het slot minuten afgaan voor -alweer- dat schaatsen.

Het is 25 minuten aangrijpende radio. Waarin Elsbeth Gruteke vraagt naar feiten. Hoe is het gebeurd, hoe werd je gevangen gehouden, wat deed je overdag, had je contact met de ontvoerders, wat merkte je van de onderhandelingen.
En naar gevoelens: wat ging er door je heen, hoe hield je de moed erin, hou je nog steeds van de Afghanen.

Oosterhuis antwoordt eerlijk (behalve misschien over het losgeld, waarop de interviewster ook meteen reageert: “kunt u mij daar wel vrijuit antwoord op geven”).

Oosterhuis heeft altijd vertrouwd dat het goed zou aflopen: “Ik heb veel gehad aan mijn geloof.”
EG: “U deed uw werk uit een bepaalde roeping.” (ja) “Als God mij roept hier dit werk te gaan doen, zal hij zorgen dat het ook goed met mij komt…” Ja.
En als hij de rust niet had? “Elke dag gaf God mij bijbelteksten en liederen die mij bemoedigden. Ik heb nu alleen maar een sterkere band met God.”
“Mm.. Mm” doet Elsbeth Gruteke die overstapt op of hij nog steeds van de Afghanen houdt. Voor zijn ontvoerders heeft hij gebeden en “ik bid nog steeds voor ze”.
EG: “Dat is wel heel bijzonder.”

Zo was dit ook een bijzonder gesprek waarin ik de indruk had dat Elsbeth Gruteke zocht naar hoeveel geloof acceptabel is zelfs in een EO-programma als je wil voorkomen dat niet-gelovigen afhaken uit afkeer van ‘gezemel’.
Maar misschien was dat projectie.

Zondag tussen 7 en 8 volgt een uitgebreider gesprek.
Als ik een vraag mag aandragen: Oosterhuis verhaalde erg mooi over de band met zijn chauffeur aan wie hij 39 dagen letterlijk zat vastgeketend. Ik neem aan dat die chauffeur moslim was. Hadden ze daarover gesprekken? Ervoeren ze misschien zelfs iets als een gemeenschappelijke band met God?

En de winnaars zijn…

door 6 Reacties

Een jaar geleden reikte ik namens Fanlog Radio 1 Journaal de 1e Fanlog Award uit voor de Mooiste Radio uit dat programma.
Intussen is Fanlog gestopt en de Kalkoen heeft niet de pretentie alle radio te horen maar zij heeft wel een mening.

De beste presentator van Radio 1 vind ik Lucella Carasso van het Radio 1 Journaal.
Niet alleen slim en goed geïnformeerd maar perfect in het creëren van prettige sfeer in gesprekken. Wanneer het zich voordoet ‘gezellig’ en wanneer het moet met onnavolgbare charme politieke types uitspraken ontlokkend. Scherp. Maar niet prik-prik-klap-in-je-smoel-scherp.
Er is geen presentator die ik liever hoor.

De beste verslaggever is Joris van de Kerkhof.
Omdat hij consistent hoog niveau levert.
Het hele jaar op en af Filiaalhouder. Vanaf het eerste ‘goedemorgen Lara’ om kwart over zes spannend aanwezig.  Hoorspelkern stap-stap resp. knisper-knisper. Heerlijke humor, soms plagend, nooit afzeikend, erg vaak in enkele minuten de kern uit een onderwerp en een mens peurend. Verstand van zaken. Gevoel van en voor mensen.
Subliem in de Vincent-serie die ook dit jaar werd gecontinueerd en waarvoor hij vorig jaar de zo ontzettend prestigieuze Fanlog Award kreeg.

Het beste programma: OVT ex aequo met DIDD.
Omdat ze me nieuwe dingen leren, nieuwe inzichten bieden en me aan het denken zetten.
Telkens die stap verder. Soms omhoog, soms opzij, soms de diepte in.
De luisteraar prikkelend, inspirerend. Achterlatend in verwarring soms.
Dat is wat Mooie Radio moet zijn.

Pastoor Paul is niet meer vleugellam

door Reageer

Pastoor Paul Vlaar.
Bert van Slooten vraagt eerst naar de bekende weg: de Oranjemis en waarom het niet mocht.
Gelukkig grijpt pastoor Paul elke gelegenheid aan om *uitspraken* te doen. Over hoe belachelijk het was dat een collega homo’s de hosti weigerde. Dat er gedreigd werd liederen van Huub Oosterhuis te schrappen. Dat de regels mbt de eucharistie strenger zijn geworden.
Hoe het komt? “Door benoemingen is de koers verlegd.”

“Moet het een kleine kerk zijn met echte gelovigen of een brede volkskerk” geeft Bert van Slooten een voorzet waarop de pastoor uiteraard zegt: volkskerk. Maar hij zegt het zo móói.
Hij wil: “Een kerk waar mensen binnenlopen, met open deuren, waar ze iets vinden van gastvrijheid.” Omdat “er een God is die er voor ons wil zijn, juist als het moeilijk is”.
“En als wij dan als kerk de deur dicht doen, dan botst dat.”

Mbt de schandalen: er had direct openheid moeten worden betracht. Geen smoezen, geen bedekken, geen ‘we wisten er niets van’ en dan nu de vernietigde archieven. Terwijl iedereen het allang wist, de verhalen deden ook in Noordholland de ronde: de pastoor die iets met een misdienaar deed en toen niet uit het ambt werd gezet maar werd overgeplaatst.

In zijn eigen parochie heeft de Oranjemis gemaakt dat er “nog nooit zoveel over het geloof is gesproken”. En mensen moeten “verschil maken tussen de kerk als het instituut in Rome en het geloof dat ze meedragen”.

De nachtmis? Pastoor Paul heeft een verhaal voorbereid over engelen en mensen die ook engelen kunnen zijn op je levenspad. Hij zal een beeld meenemen van een engel met een beschadigde vleugel. Omdat mensen beschadigingen oplopen en zelf heeft hij zich maandenlang “vleugellam” gevoeld. Maar nu niet meer.

Wat een geweldige, inspirerende man is het toch en ik moet weer denken aan Elsbeth Gruteke met haar “ik zou bijna willen dat ik katholiek was” na haar gesprek met Paul Vlaar.
“Ik ook” zeg ik haar na. Maar tussen droom en het geloof staan ondanks een inspirerende pastoor nog teveel twijfels aan het bestaan van hun God.