De Koude Kalkoen

Joris van de Kerkhof

Vechtend ten onder met de pootjes omhoog

door Reageer

Joris van de Kerkhof worstelend door water? Nét niet ondergedompeld met zijn snoer?
Helemaal begrijpen doe ik het begin van de reportage niet maar hij is op pad met mensen van een Waterschap die muskusratten willen doden.
Omdat de diertjes dijken zouden doorgraven.

‘Muskusrattenbestrijding’ heeft 1 (trots?) op z’n trui staan.
Met handschoenen tot over de ellebogen.
Tegen brandnetels (die er nu amper meer staan) en voor het geval een gevangen dier nog niet in het drijfkistje is verzopen.

Hoera! “Een vangst” stelt de bestrijder opgetogen vast.
Afgekomen op lokappels, kooi binnengelopen, naar beneden gevallen en verdronken.
Is het een ram of een moer? Een vrouwtje (moer).
Ziezo “die kan geen nakomelingen meer maken”.

Aanleiding voor de reportage: een symposium.
Omdat er “maatschappelijke druk is om te kijken kan het niet op een andere manier”.
Dijken verstevigen bv. Maar dat is duur.
Of de muskusratten ánders bestrijden.
Dat kan op maar liefst drie verschillende manieren (hóe horen we niet).

“Dat is zo bijzonder bij deze dieren,” richt Joris van de Kerkhof dan zijn aandacht op het gestorven vrouwtje.
“Die pootjes zo omhoog. Je ziet ze bijna nog vechten.” “Nou…” zegt de rattenvanger.
JvdK: “Of is dat een romantisch beeld…”
Ja, beweert de bestrijder.
“Natuurlijke reactie. Hij is verdronken en binnen een aantal seconden is-ie dood.”

Seconden?!
“Hoe lang duurt verdrinken” in google ingevoerd en “Een verdrinkingsproces duurt 3 à 5 minuten, waarvan maximaal anderhalve minuut bij bewustzijn” meent Wikipedia.
Andere sites hebben het over zes minuten en “duurt langer in koud water” en nog meer ellende.

Arme vrouwtjes-muskusrat.
Voor wier lijden de verslaggever terecht aandacht heeft gevraagd door ons te wijzen op haar wanhopig vechtende pootjes.

Een nepridder en geen Chinees behang

door Reageer

Ik zette niet de wekker maar mijn gemoed drijft me vroeg uit bed zodat ik meebeleef dat Romney is verslagen. Hoera.
Mattijs van de Wiel doet mooi verslag, Wessel de Jong lééft op adrenaline (en dat klinkt leuk).

Wanneer het later op de dag niet over Obama gaat, gaat het over het nieuwe kabinet en de berekeningen.
Mot.
Eerst wordt nader gerekend.
Dan pas gepraat.
En dan is ook nog eens Hetty Blok overleden.

Maar het Radio 1 Journaal stuurt Joris van de Kerkhof naar Slot Loevestein.
Sluiting dreigt. Omdat over vier jaar de subsidie stopt.
“Sjieke plek, prachtige deuren” stelt de verslaggever vast waarna hij ons door die krakende deuren voert en “best zwaar, zo omhoog lopen” hijgend (stap-stap) de trap op.

“Wie staat daar?” vraagt hij aan de directeur.
“Een nepridder” lacht ze.
Loevestein was maar korte tijd bewoond, er zijn hier geen kroonluchters of Chinees behang.
En Floris?
Die opnamen maakten ze op de binnenplaats.
De vrouw (met een charmante zachte G) beent weg en raakt ook bijna buiten het bereik van de microfoon.

Beheerder Jacques was er 40 jaar geleden al. Die kan meer over Floris vertellen.
Op de achtergrond start de muziek van Floris op terwijl Jacques zegt: “Ik heb het niet hier maar op de radio kun je misschien…?”
JvdK: “Klinkt al, hoor!”
Wat ik een erg grappig effect vind aan het slot van een reportage die ons even buiten de harde realiteit verleidt.

Einde radiostilte en een mooi gesprek

door 1 Reactie

Ruim 5 weken was ik in Amerika waar de rest van de wereld niet bestaat.
Afrika niet, Azië niet, Syrië niet en Nederland helemáál niet (behalve toen die schilderijen werden gestolen).
Gistermiddag kom ik terug, vandaag val ik met de neus in de radiostilte-opgeheven-boter.

Swingen doet de ochtenduitzending van het Radio 1 Journaal.
Ik vóel de vingers aan de het-nieuws-is-er-(bijna)pols. Marc-Robin Visscher ondervraagt collega Ron Fresen die “moet ik op réékort drukken?” buiten z’n directe functie een plaatje heeft geschoten.

Gaande de dag wordt steeds meer bekend.
“Het was leuk voor ons om op dit moment in Den Haag te zitten!” kondigt Lucella Carasso na vele uren avond-R1J af.
Een smakelijk R1J.
Met veel info, veel reacties, veel duiding en vooral: twee sprankelende presentatoren.
Ik vóel het politiekgretige bloed door hun aderen kolken.

Voxpop
Joris van de Kerkhof mag voxpoppen.
(o got)
In Den Bosch. En niet omdat hij daar woont maar… omdat die stad representatief zou zijn voor hoe Nederland heeft gestemd.
(jaja, zal wel)

Ik hoor niet de hele middag. Wel een vrouw die zeurt over d’r hypotheek.
Kijk eens naar de big picture, mens! wil ik haar door de transistor heen toeroepen.
Maar dit soort vrouwen weet niet eens wat een big picture is.

Dan tegen half zeven (de enthousiast-hyperende presentatoren werken toe naar hun cooling down) weer Joris van de Kerkhof.
Of hij een meneer met een rollator wat mag vragen. Dat mag – als hij duidelijk spreekt.

De meneer blijkt een JvdK-juweel.
Die VVD pleegt te stemmen maar de bui van deze coalitie zag hangen en daarom dit keer CDA heeft gestemd.
Hij was leraar, vertelt hij ook. Opvoedkunde. Heeft hij nog een boodschap? Nee. Want hij is al heel lang met pensioen.
Hoe oud hij is? De man is negentig geworden.
Gefeliciteerd, zegt de verslaggever met beleefd ontzag.

Ik had er meer over willen schrijven maar deze mooie ontmoeting overviel me en een uur later heeft de NOS het gesprek nog niet op de site gezet.
Met: het was mooi en morgen wellicht meer en met dan in ieder geval een linkje moeten we het dus maar even doen.

Als je moe bent moet je blazen

door Reageer

Dixieland.
New York New York.
Feestje van de VVD?
Nee. Het is ‘Triple B’, uit Brunssum. Vertelt Joris van de Kerkhof.
Naast het podium een beeld van een renner met de WK-trui aan.

Wat de blaasmuziek te maken heeft met het WK?
“Als je moe bent moet je blazen” licht iemand toe maar eigenlijk is de fanfare onderdeel van een breed festival met activiteiten voor jong en oud en van alles en nog wat. Sport, film, fototentoonstelling en “een stukje entertainment in de vorm van dance, coverbands…”.

Joris van de Kerkhof spreekt ook een paar fietsers.
Mooi is Limburg, vindt een Engelsman. En niet zo steil als Engeland.
“Wij noemen dat bergen in Nederland” legt de verslaggever uit aan een Vlaming.
Die moet lachen maar geeft toe: “Na 170 km voel je wel dat je iets gedaan hebt.”

Nederlanders fietsen het echte parcours, genieten van “de mensen die langs de kant staan” en denken bij de tribune waar straks de renners langs komen: daar fiets ik nu óók.

Joris van de Kerkhof verlaat de fietsers (herinneringen aan de leuke mensen bij de Tour de France kwamen even boven) en gaat naar een theater verderop.
Een man die fietst en een vrouw die pillen geeft (?) en aanmoedigt.
Kinderen van een jaar of zeven kijken ernaar.
Een kleintje duidt de voorstelling: over iemand “die eerst heel goed met fietsen is en dan daalt en toen weer helemaal omhoog en weer helemaal gedaald”.

“Als het leven zelf,” vertaalt Joris van de Kerkhof met enige vertedering. “Het gaat goed, het gaat slecht, het gaat goed, het gaat slecht…”
“Ja,” zegt het kind.
Applaus. Voor het theaterstuk en voor de leuke reportage.

Een bang links hart

door Reageer

Een enquête valt in mijn mail.
Wat ik ga stemmen (PvdD) en wat ik eerder wel eens stemde (PvdD, GL, PvdA) en wie me de beste premier lijkt.
Rutte, Roemer of Samsom.
Meestal kies ik dan: geen idee.
Nu denk ik: ach, laat ik ook eens mee waaien op de wind die Samsom gunstig gezind is.
Dus: Samsom.

In weer een ándere peiling blijken mensen die SP gaan stemmen te hebben onthuld dat Samsom ze een betere premier lijkt dan hun eigen voorman.
Klap in het gezicht van Emile “ik ben te lief” Roemer.

Dús staat Joris van de Kerkhof al om half vijf bij station CS in Den Haag bij SP-ers die folders uitdelen en “dingen die schoonmaken”.
Op hun rode t-shirts de tekst “Je hart zit links, klopt het nog”.
Een tekst die, valt de verslaggever op “vreemd genoeg rechts op hun rooie t-shirtje staat”.

“Goede observatie” zegt een folderaar om kwart over zes wanneer het item eindelijk weer wordt opgepikt.
Hem is opgevallen “dat mensen twijfelen”.
Samsom of Roemer.
Er wordt een passant bijgehaald.
“Mijn hele familie en stam stemt Roemer” zegt de man.
“Stam?” vraagt Joris van de Kerkhof. De kiezer komt uit Turkije.
O. Ik wist niet dat ze daar aan stammen deden en al helemaal niet dat die zich hadden gevestigd in Den Haag maar soit.

Een vrouwelijke folderaar: wat is JvdK aan het doen?
Een reportage maken “over hoe slecht het met jullie gaat”.
Vrouw: “Nou. Bedánkt!”
Filosoferen over hoe het kan verkeren dat Roemer eerst de (bijna) nieuwe premier van Nederland was en nu “die aardige man uit Boxmeer”.
Die onzeker is.

De folderaars hebben nog een hoop sponsjes te gaan.
Dát zijn dus “die dingen die schoonmaken”.
Vrouw: “Nog anderhalve pallet.”
JvdK (vriendelijk): “Woensdag is nog ver weg.”

Korte impressie.
Best leuk in twee korte minuten.
Maar waarom niet wat vaker dwars door de uitzending?
Nu de Sportzomer voorbij is hóeven al die plaatjes toch niet meer?