De Koude Kalkoen

Joris van de Kerkhof

Op deze bol die holt en tolt

door Reageer

Pingel-pingel.
Een piano speelt langzaam een makkelijk in het gehoor liggend deuntje.
Gecomponeerd door de componist van Marco Borsato, John Ewbank, legt Joris van de Kerkhof uit aan de Belgische luisteraars.
Had hij nog liggen en wordt nu ons koningslied.
“Een leftovertje!” horen we Matthijs van Nieuwkerk roepen.
Maar dat had Ewbank ook weer niet bedoeld.

De kroning houdt Nederland bezig.
Met op Radio 2 drie keer per dag een Oranjejournaal. Waarnaar mensen teksten voor het lied kunnen sturen.
Zoals Jacqueline uit Ellewoutsdijk: “en we zingen rustig door op deze bol die holt en tolt”.
En een grapjas: “Hocus-pocus-pas ik wou dat ik Máxima’s slipje was.”
De dj’s komen niet meer bij.

Joris van de Kerkhof wijst de Belgen op de website hetofficiëlekoningslied.nl met zinnen als “samen 1 land, samen samen 1, samen 1 land vormen”.
Mm, denkt de verslaggever: dat klinkt misschien beter op muziek.

Dromen mogen we ook insturen.
Een kind droomt dat er een pretpark komt dat niet zoveel kost.
Het opperfeestbeest Hans Wijers zegt dat alles mag ingestuurd mits “met respect toekomstgericht positief”.

Dit alles met steeds op de achtergrond het gepingel om na drie minuten te onthullen dat het deuntje wel érg lijkt op Coldplay, Surrender en vooral Matt Redman.
Geen probleem, vindt Ewbank: “Er lijken zoveel dingen op elkaar en het is moeilijk om plagiaat te bewijzen.”

Joris van de Kerkhof plukt nog iets van de site en draagt het nu wél voor op de pingelmuziek: “Samen leven samen leren samen zijn samen delen samen geven samen zo hoort het te zijn.”
“Tada tada dadada” proeft de verslaggever zelf even aan de muziek en zet in: “De ko-oning, de ko-o…” maar nee: “Laat maar.”

*Grin*

De reportage.

Of course is Engels en betekent ‘natuurlijk’

door 1 Reactie

“Hé! Das Radio 1!”
Joris van de Kerkhof bezoekt Paaspop waar veel muziek is en ook veel mensen en de meeste zijn dik aangekleed maar die ene jongen in alleen een t-shirt komt op hem af.
Er volgt, vertelt ons de verslaggever, “een gesprek”.

JvdK: “Je hebt het wel naar je zin.”
Jongen: “Of course. Dat is Engels. Dat betekent ‘natuurlijk’. Ik denk: ik vertel het effe. ”
JvdK: “Dankjewel.”

Jongen: “Hoe lang ben jij nou aanwezig.”
JvdK: “Hoe lang ben jij er?”
Vrijdagmiddag en dan maandag weg.
JvdK: “En hoe lang doe je erover om.. weer uitgerust te zijn enzo.”

De jongen die een aangename dronk over zich heeft kondigt aan dat hij “het interview helemaal gaat kantelen!”
Dus, tegen de journalist, “Hoe lang doe *jij* erover om .. eh.. geruststeld te worden.
Want jij staat hier nou lekker relaxed met een microfoon te plagen, maar wat vind je er nou zélf van?”
JvdK: “Van die hérrie?”
“Nee, wat vind je ervan met die oortjes in en je hebt jezelf op je oortjes en mij ook, das nieuw.”

Joris blijkt een oortje aan de jongen te hebben gegeven die er helemaal ‘seventies’ ingaat met “we hebben nu ons eigen festival”.
Maar de verslaggever wil het hebben over de muziek zodat de jongen wijst “als je daar kijkt maar dat kun je niet zien want het is radio, Radio 1, dáár gebeurt iets en dáár gebeurt iets en hier gebeurt helemaal niks behalve rare stemmen op de radio. En het *is* niet eens op de radio”.

Dan komen andere mannen naast ze staan plassen en neemt de jongen afscheid met “ik vond het een heel sterk interview!”
Waarna ze namen uitwisselen en Merijn (zo heet-ie dus) de verslaggever verzekert: “Joris, ik vond het zeer prettig en ik heb er geen spijt van.”
Samen: “Houdoe.”

Hilarisch en lief.

Gesprek.

Gedetailleerd en pijnlijk

door 2 Reacties

Het OM heeft 20 jaar geëist tegen Jasper S.
Het Radio 1 Journaal volgt het proces nauwgezet.
Op de radio gisteren via Ilan Sluis (die toen ook twitterde), vandaag via Joris van de Kerkhof (terwijl Ilan Sluis nu alleen nog maar twitterde).
Ook stonden via de website camera’s aan en deed Lidwien Gevers op tv verslag.

Vanochtend blikt Ilan Sluis vooruit met Lara Rense, vanmiddag vertelt Joris van de Kerkhof in het nieuws van 12 uur en dan om 1 uur en ook bij Jan Mom (en mogelijk nog vaker – ook ik heb wel eens de radio uit).

Om twaalf uur: geen stoornis, wel relatie met zijn vrouw die “emotioneel en lichamelijk tekort schoot”.
Om één uur: Jasper S. “stond droog”.
Seksuele frustratie.
Zodoende.

Tegen Jan Mom: waarom geen levenslang “is ingewikkeld om uit te leggen”.
Pijnlijke details zijn in de rechtszaal gehoord.
JvdK: “Ook door de verdachte die vanaf zijn rug gezien geen blijk gaf van welke emotie dan ook.”
Volgens de officier was Marianne flauw gevallen toen ze werd vermoord (als er *iets* is dat je forensisch niet kunt vaststellen is het dát maar je wenst het haar en de familie natuurlijk toe).

Dit zijn de ‘even tussendoor’ fragmenten vóór de afsluitende reportage om zes uur in het Radio 1 Journaal.
Joris van de Kerkhof klinkt gehaast.
Kan me niet voorstellen dat het is omdat hij net uit de rechtszaal is weggehold (dat was hij eerder wél en toen klonk hij heel rustig).
Was het misschien omdat hij nog geen 3 minuten had gekregen om de hele dag samen te vatten?

In elk geval gaat hij staccato door “heel veel details” en “deskundigen” en “hij heeft zijn lust gevolgd” en “gedetailleerd en gruwelijk” en kiest dan voor één fragment dat snijdt in het hart van de luisteraar.
Jasper S. die “met het mes in de hand zegt dat ze op haar knieën moet gaan en zijn penis uit zijn broek moet halen om hem te pijpen”.
Waarbij hij met één hand haar hoofd vasthoudt en met de ander dreigt met zijn mes.

Moord, doodslag.
Twintig jaar (OvJ) max vijftien jaar (adv).
Laatste woord verdachte, zoekend naar woorden en “spijt en wroeging”.

Allemaal te kort, te snel, te fragmentarisch.
Maar: raak.

Een lang gedicht tegen de monarchie

door 2 Reacties

“Hier komt de prullenbak te staan.”
Op een plek met veel omgevings(stads)geluiden en vooral veel klingelende trams neemt Joris van de Kerkhof met Peter Posthumus van het Republikeins Genootschap de plannen voor 30 april door.
Ze staan op het Waterlooplein.
In de prullenbak “kunnen mensen hun koektrommels en Oranje parafernalia kwijt”.

“Ah… en dat is nou zo léuk” doet Joris van de Kerkhof maar “ze worden gerecycled, er wordt een kunstwerk van gemaakt en kunst is toch beter dan kitsch” blijft Posthumus serieus.

Omdat de man ook gedichten schrijft vraagt de verslaggever: “Denk aan de nieuwe koning en koningin, wat is de zin op een spandoek of in een heel kort gedicht die naar boven komt.”
“Weg met de monarchie en laten we een president kiezen. Voor mij is niet eens meer een staatshoofd nodig…” en nog een aantal zinnen.
JvdK (vriendelijk): “Wel een lang gedicht zo.”
Waarop Posthumus eindelijk wat ontdooit en lacht: “Nee, dit is geen gedicht meer zo, hè. Dit is prozaïsch.”

De republikein is niet bang dat hij het feestje van de Oranje-klanten verstoort.
“Wij kunnen uitleggen en zij kunnen ook uitleggen.”
Hij wil zelfs discussies organiseren maar áls hij al iemand vindt die vóór het Koningshuis is dan wil die niet in discussie gaan.
JvdK (vriendelijk): “Omdat ze u niet serieus nemen?”
PP: “Waarom zouden ze ons niet serieus nemen?”

JvdK: “Waarom zouden ze niet komen dan?”
PP: “Ik denk dat ze niet durven.”
En: “Het is oubollig, gedateerde folklore die ze leven proberen in te blazen wat niet lukt.” Maar op het Waterlooplein zal het op 30 april “swingen” belooft hij.

JvdK: “Bandjes en poëzie.”
Precies.

Ik moet een beetje lachen om de man van het Republikeins Genootschap.
Komt het door de ietsje plagende vragen van Joris van de Kerkhof?

Om dat zeker te weten beluister ik het gesprek nog een keer.
Volgens mij ligt het niet aan de verslaggever.
Ik denk dat het Posthumus is die niet mee gaat in de af en toe wat luchtige toon en te bloedserieus blijft.
Daarmee win je geen hearts and minds.

Salinero en de gecastreerde vrije tijd

door 3 Reacties

Nog 1x gaat Salinero knallen en dan is het afgelopen met de dwarse loopjes en de pirouettes en mag het paard met pensioen.

Joris van de Kerkhof zoekt de ruin op in de Brabanthallen waar hij met andere paarden staat te wachten op zijn ontbijt.
“Het cliché beeld van paarden” valt de verslaggever op: “allemaal meisjes”.
Hij zegt het lachend maar stalmeester Jan Verhulst die hem rondleidt pakt het serieus op: “Dat zijn degenen die de verzorging doen.”
Ze zijn er al om zes uur.

Joris van de Kerkhof biedt Salinero als snack zijn microfoon aan.
Knabbel-knabbel maar dat kan ook aan de echte brokken zijn.
Dan slobber-slobber (JvdK: “hij eet netjes”) en tegen Verhulst: “Kon-ie het nog een beetje?”
Want het Olympisch paard heeft gisteren zijn 1e oefening gehad.

Hij kon het. En bovendien “is het geen ramp als hij een wissel niet 100% maakt, hij geniet van zijn vrije tijd”.
“Wél z’n gecastreerde vrije tijd” slaat de verslaggever aan.
Verhulst: “Ja, okee… maar ik denk als zo’n beest nou hengst zou zijn, das alleen maar ongemak voor het dier zélf.”
JvdK lacht: “Is dat zo?” en “Je zou ‘m toch op z’n ouwe dag…”
Verhulst legt uit dat “als dat weg is, dan is dat over”.
JvdK: “Seksloos?”
Het is niet anders.
Maar hij heeft wel, constateren de mannen, “een gezonde honger… naar eten”.
Slobber-slobber.

Een leuke reportage met een typisch mannelijke (?) belangstelling voor de niet-seksuele toekomst van het paard.
Ik kán me vergissen maar dat dóórvragen naar hoe het voelt gecastreerd te zijn en of er nog iets aan valt te doen had ik Karin Alberts niet zien doen.

Ik moest er wel om lachen.