De Koude Kalkoen

Het Filiaal

Een nieuwe munt en de Grieken

door Reageer

Het Radio 1 Journaal hád Joris van de Kerkhof natuurlijk naar de Veluwe kunnen sturen op zoek naar wilde zwijnen. De redactie koos voor ‘s Rijks Munt omdat het gebouw vandaag 100 jaar bestaat. Bij de opening sloeg Koningin Wilhelmina een Gouden Tientje. Vanmiddag zal Beatrix een gouden 5 Euromunt slaan.
Nou ja. Ze zal, begrijp ik, charmant staan toekijken. Terwijl een medewerker van ‘s Rijks Munt op een knop drukt. Voor een munt van “een hele mooie Koningin die live te zien is om drie uur”, zoals de Filiaalhouder formuleert.

Zelf laat Joris van de Kerkhof zich geschiedenis uitleggen en techniek en dan overstijgt hij zichzelf door iets met een gadget en een code. De technicus begrijpt het en wil het op de verslaggever demonstreren (JvdK: “dit is leuk”) maar het duurt veel te lang en lukt niet.
Waarna: “Ik ga op een draad staan en dat betekent dat mijn koptelefoon afvalt, zo onhandig ben ik nou – net zo onhandig als de Griekse overheid.” Bruggetje!
Over de Grieken praten vervolgens de conservator van het Geldmuseum en een socioloog die het eerst oneens zijn maar dan toch eens over “de illusie van rechtvaardigheid” die “van belang is om het volk mee te krijgen”.

Joris van de Kerkhof slaat nog ergens een deur tegenaan (“dit is echt een onhandige dag”) en ik vermoed dat straks op de NOS-site nog een laatste stukje interview/reportage komt want nu eindigde het Filiaal om tien voor negen wel heel erg in het niks.

Het was wel leuk trouwens. Vond ik. Gezellig.
En die zwijnen kunnen morgen ook nog.
Zo snel zal de gemeente Epe ze toch niet hebben afgeknald.

Extra luisteren en terugluisteren

door Reageer

Ik luister radio wanneer ik radio luister.
Waarmee ik bedoel dat ik zéér zelden iets terugluister tenzij ik denk: hoorde ik dat nou goed?
En dan mn wanneer ik verontwaardigd ben over wat ik dacht te horen.

De NOS wijst af en toe op: dit staat uitgebreider op onze site.
Geldt zowel voor tv als voor radio.

Vandaag doet Joris van de Kerkhof het.
Hij hield Filiaal in Overvecht (waarbij mij vooral de smerige studenten opvielen wier aso-gedrag werd vergoelijkt).
Dan vlak voor half tien begint hij een gesprek en sluit meteen af met: komt straks op de site.

Vorige week deed Marc-Robin Visscher het.
Noodgedwongen.
Omdat *zijn* Filiaal in het water viel. Letterlijk. Z’n verbinding werd keer op keer weggehoosd.

Ik hád z’n verhaal best willen horen. Maar toen het op de site stond, luisterde ik niet.
Zoals ik nu ook niet naar de extraatjes van zijn collega F-houder zal luisteren.

Sta ik hierin alleen?
Mij kan niet schelen of ik een eenling ben, maar ik ben nieuwsgierig.
De NOS zou het moeten weten. Met de cookies.
Die binnenkort niet meer (vanzelfsprekend) mogen.

Lijkt me wel katerig voor de hardwerkende journalisten als zou blijken dat ik géén uitzondering ben.

Wonderlijke slakjes en aanrollende sponzen

door Reageer

Gisteren al in Vroege Vogels, vandaag in het Radio 1 Journaal: de duikers en biologen die scheepswrakken ontdoen van netten en vislijnen en andere zaken waarin vissen en krabben zich kunnen verstrikken. Omdat die er anders in sterven.
“Maar,” veronderstelt Joris van de Kerkhof, “ze zijn er toch voor om dood te gaan?” Ja maar toch nee: op deze manier wordt het namelijk “één grote slachtpartij”. Zegt een duiker. Of zegt een bioloog. Het is me niet steeds duidelijk wie aan het woord is (wat overigens niet veel uitmaakt voor de boodschap).

De bevlogen mannen (en 1 vrouw nl de kapiteinsvrouw) van ‘Duik de Noordzee schoon’ willen de eigen maritieme omgeving beschermen maar dat krijg je pas voor mekaar als je kunt laten zien wat er te beschermen *is*. Bijzondere dieren en planten hebben ze al gezien. Wonderlijke slakjes waarvan we dachten dat die alleen in de tropen voorkwamen.
En (onverwacht): op 230 mijl uit de kust heb je op 30 meter diepte een zicht van 25 meter.

“Adopteer een wrak” maakt deel uit van de aktie. Althans, dat is zo om kwart over zes maar om half tien blijkt dat een lokkertje “om de zaak aandacht te geven”.
Mooiste verhaal uit dit Filiaal: een spons. En dan niet 1 waarmee je de ruiten kunt lappen maar een bewegende. Tientallen tegelijk. Over de bodem van de zee.
Ze kwamen aanrollen en erop zaten zee-egels en krabbetjes. Die zich zo lieten vervoeren van de ene eetplek naar de volgende.
“De taxi’s van de Noordzee.”

Voor zo’n Filiaal mag je me wakker maken.

Muddy Monster zit vast in Den Haag

door Reageer

“Het Muddy Monster in Den Haag” kondigt Marcel Oosten Marc-Robin Visscher aan. Hij houdt Filiaal in de regenachtige Hofstad omdat men daar aan proefwonen doet. Dertig mensen mogen er een weekje logeren en ontdekken dat het in Den Haag best wel leuk wonen is. Waarna ze erheen verhuizen, hoopt wethouder Marnix Norder. Die ze gisteren heeft welkom geheten met een croissant.

Het zit Marc-Robin Visscher vanochtend niet mee. Keer op keer knalt de verbinding eruit, als die al tot stand komt. Wanneer er wel verbinding is, is de Filiaalhouder zijn leuke zelf. Vrolijke grappen, schalks geplaag. Met als -beloofd- hoogtepunt: een proefwoner wakker maken. Mét croissant.

Het komt er niet van. Want, onthult Marcel Oosten om half tien, “hij zit letterlijk vast – in de regen en in het verkeer”. Wat, aldus de presentator, “geen reclame voor de stad” is.
Maar: “Neemt u van mij aan dat hij zijn best heeft gedaan.”

Ik neem het aan. En ik denk: zou-ie nou met oorwurm-humeur woest naar huis rijden? Zou-ie filosofisch denken ‘kan gebeuren, morgen beter’? Of gaat het nu écht richting Parijs?

Op zoek naar een berg met interventievoorraden

door Reageer

Ergens in Europa zou een voedselberg liggen. Clara Sies van de Rotterdamse Voedselbank wil dat Nederland daarvan een graantje (letterlijk) meepikt zodat zij de monden van haar klanten kan vullen. Staatssecretaris Bleker zegt ‘nee’. Marc-Robin Visscher, ontbeten met boterham en karnemelk (“ik kom wel aan mijn schijf van vijf”) zoekt opheldering. Over een hem aangeboden koekje dat over de uiterste datum heen is doet de Filiaalhouder niet moeilijk: “Het moet toch kapot in je buik, we gaan gewoon lekker peuzelen.”

De voedseloverschotten? Die bestaan niet meer, zegt oud-tompambtenaar van Landbouw Meesters. Dat was uit de jaren tachtig (boterberg).
Ze bestaan wél, houdt Sies vol. Al heten ze nu ‘interventievoorraden’. Europa biedt ze aan voor de armen, 20 landen doen er een beroep op, wij willen óók.
“Kijk,” stelt Marc-Robin Visscher vast. “Mevrouw Sies houdt vol.”
En: “De aanhouder wint.
Wie weet.”

Opheldering wordt verschaft door de voorzitter van Voedselbanken Nederland, Leo wijnbelt. Er is voor 2011 100 miljoen ‘beschikbare voorraden’ en er is een (Europees) potje om voor 400 miljoen op de markt te kopen. Waarop de Voedselbanken een beroep willen doen omdat hun aanbod stagneert terwijl de hulpvraag toeneemt.

Net als gisteren stapt de Filiaalhouder even in een vrachtwagen en rijdt een stukje mee.
“We kunnen ook naar Parijs gaan” suggereert hij. Waarom niet? reageerde de chauffeur gisteren. Deze barst uit in bulderend gelach en opteert voor Barendrecht.

Nog twee MRV-Filialen te gaan deze week. Ik gun ‘m op vrijdag een erg leuke jongen die niet alleen zégt “stap maar in” maar de verslaggever ook echt afvoert naar de Lichtstad.