Ergens in Europa zou een voedselberg liggen. Clara Sies van de Rotterdamse Voedselbank wil dat Nederland daarvan een graantje (letterlijk) meepikt zodat zij de monden van haar klanten kan vullen. Staatssecretaris Bleker zegt ‘nee’. Marc-Robin Visscher, ontbeten met boterham en karnemelk (“ik kom wel aan mijn schijf van vijf”) zoekt opheldering. Over een hem aangeboden koekje dat over de uiterste datum heen is doet de Filiaalhouder niet moeilijk: “Het moet toch kapot in je buik, we gaan gewoon lekker peuzelen.”
De voedseloverschotten? Die bestaan niet meer, zegt oud-tompambtenaar van Landbouw Meesters. Dat was uit de jaren tachtig (boterberg).
Ze bestaan wél, houdt Sies vol. Al heten ze nu ‘interventievoorraden’. Europa biedt ze aan voor de armen, 20 landen doen er een beroep op, wij willen óók.
“Kijk,” stelt Marc-Robin Visscher vast. “Mevrouw Sies houdt vol.”
En: “De aanhouder wint.
Wie weet.”
Opheldering wordt verschaft door de voorzitter van Voedselbanken Nederland, Leo wijnbelt. Er is voor 2011 100 miljoen ‘beschikbare voorraden’ en er is een (Europees) potje om voor 400 miljoen op de markt te kopen. Waarop de Voedselbanken een beroep willen doen omdat hun aanbod stagneert terwijl de hulpvraag toeneemt.
Net als gisteren stapt de Filiaalhouder even in een vrachtwagen en rijdt een stukje mee.
“We kunnen ook naar Parijs gaan” suggereert hij. Waarom niet? reageerde de chauffeur gisteren. Deze barst uit in bulderend gelach en opteert voor Barendrecht.
Nog twee MRV-Filialen te gaan deze week. Ik gun ‘m op vrijdag een erg leuke jongen die niet alleen zégt “stap maar in” maar de verslaggever ook echt afvoert naar de Lichtstad.