De Koude Kalkoen

Bert van Slooten

Het (op 1 na) slechtste verpleeghuis bestaat niet

door 1 Reactie

De Volkskrant komt met een lijst beste/slechtste verpleeghuizen.
Bert van Slooten belt met de directeur van het slechtste: Strijp op nr. 369. Die zal uitleggen hoe dat komt, belooft hij.

Stoer van die vrouw, denk ik. Maar ook: hoezo zal ze ‘uitleggen hoe dat komt’? Opgewekt melden dat de oudjes inderdaad de hele dag in de stront liggen maar dat ze dat leuk vinden zal ze vast niet doen.
Blijkbaar is er een vergissing gemaakt, dus erg heftig zal het gesprek niet worden.
Dat klopt. Zowel de vergissing als het niet-heftig.

Het échte verpleeghuis van haar organisatie heet De Passaat en staat op 32. En ooit, in de jaren tachtig, was er ook een verpleeghuis ‘Strijp’: “Maar dat adres gebruiken we niet.” Sterker: in dat pand *is* helemaal geen verpleeghuis meer.
Mevrouw Beks klinkt er monter onder. Helemaal niet erg, dit misverstand. En ook al niet erg dat ze wordt platgebeld. Ze zal straks even een stukje op de website zetten.

Even vk.nl/verpleeghuizen bekeken.
Strijp aangeklikt. Dat geen informatie blijkt te hebben doorgegeven. Vandaar die lage plaats.
Opmerkelijk: Strijp is, anders dan Bert van Slooten zei, niet als laagste geplaatst. Dat is Vliedberg in Koudekerke. Waarom dat tehuis dan niet gebeld?
Omdat het niet wou? Omdat het geen lekker verhaal had?

Voordat Bert van Slooten het gesprek met Chantal Beks aanging wist hij wat ze zeggen zou. Was het dan niet interessanter geweest bij de Volkskrant te informeren hoe zo’n vergissing kon worden gemaakt en of er niet meer fouten in de lijst kunnen zitten?

Pastoor Paul is niet meer vleugellam

door Reageer

Pastoor Paul Vlaar.
Bert van Slooten vraagt eerst naar de bekende weg: de Oranjemis en waarom het niet mocht.
Gelukkig grijpt pastoor Paul elke gelegenheid aan om *uitspraken* te doen. Over hoe belachelijk het was dat een collega homo’s de hosti weigerde. Dat er gedreigd werd liederen van Huub Oosterhuis te schrappen. Dat de regels mbt de eucharistie strenger zijn geworden.
Hoe het komt? “Door benoemingen is de koers verlegd.”

“Moet het een kleine kerk zijn met echte gelovigen of een brede volkskerk” geeft Bert van Slooten een voorzet waarop de pastoor uiteraard zegt: volkskerk. Maar hij zegt het zo móói.
Hij wil: “Een kerk waar mensen binnenlopen, met open deuren, waar ze iets vinden van gastvrijheid.” Omdat “er een God is die er voor ons wil zijn, juist als het moeilijk is”.
“En als wij dan als kerk de deur dicht doen, dan botst dat.”

Mbt de schandalen: er had direct openheid moeten worden betracht. Geen smoezen, geen bedekken, geen ‘we wisten er niets van’ en dan nu de vernietigde archieven. Terwijl iedereen het allang wist, de verhalen deden ook in Noordholland de ronde: de pastoor die iets met een misdienaar deed en toen niet uit het ambt werd gezet maar werd overgeplaatst.

In zijn eigen parochie heeft de Oranjemis gemaakt dat er “nog nooit zoveel over het geloof is gesproken”. En mensen moeten “verschil maken tussen de kerk als het instituut in Rome en het geloof dat ze meedragen”.

De nachtmis? Pastoor Paul heeft een verhaal voorbereid over engelen en mensen die ook engelen kunnen zijn op je levenspad. Hij zal een beeld meenemen van een engel met een beschadigde vleugel. Omdat mensen beschadigingen oplopen en zelf heeft hij zich maandenlang “vleugellam” gevoeld. Maar nu niet meer.

Wat een geweldige, inspirerende man is het toch en ik moet weer denken aan Elsbeth Gruteke met haar “ik zou bijna willen dat ik katholiek was” na haar gesprek met Paul Vlaar.
“Ik ook” zeg ik haar na. Maar tussen droom en het geloof staan ondanks een inspirerende pastoor nog teveel twijfels aan het bestaan van hun God.

Slippen, glijden en ontzettend glad

door Reageer

John Sarbach mag na zijn vorige geslaagde optreden als weer-verkeer-ervaringsdeskundige vanochtend opnieuw zijn kunstje vertonen.
“Een prachtig plaatje” ziet hij in zijn woonplaats Geldrop. Maar: ha! Een man die met een klein schrapertje de sneeuw op zijn auto te lijf wil. “Je veegt het zo weg” zegt de man nuchter.
Een ‘krantenman’ dan. De verslaggever zal “een sprintje trekken” en Bert van Slooten, lekker warm in de studio: “Ga jij eens lekker rennen, jongen, dat gehijg willen we wel horen op de radio.” De krantenman blijkt een vrouw en ze heeft alles onder controle.

Een half uur later: de bus naar Eindhoven. Zesentwintig minuten verlaat.
JS: “Ik bedoel maar!”
Buschauffeur: “Hoezo bedoelt u maar?”
Éng vindt de verslaggever het als de bus hard gaat rijden. Hoewel.. ‘hard’?
Chauffeur: “Ik rij maar met 30, hoor.” En: “We hebben wel een gewicht op de weg liggen.”

Sarbach stapt een halte verderop weer uit (hij neemt liever de eigen auto) en ik hóóp op een geïmproviseerd Filiaal maar pas om half tien duikt de verslaggever weer op.
Gelukkig kan hij dan mooi vertellen over 11 km die hij in 1 uur en 40 minuten heeft afgelegd en nóg is hij niet in Eindhoven. Verder was het “slippen, glijden, ontzettend glad en stapvoets rijden”.
Dat is wat we horen willen.
Leed dat het eigen leed doet verbleken.

Femke weg en het sneeuwt

door Reageer

Femke Halsema geeft het stokje door aan Jolande Sap.
En het sneeuwt.

Het nieuws over Halsema komt door om half twaalf. We twitteren ons gék en als Femke en Jolande dan ook nog eens vanaf half twee een persconferentie geven (die neerkomt op ‘het is goed zo’), is het onderwerp wanneer het Radio 1 Journaal begint eigenlijk wel uitgekauwd.
Gelukkig hebben we dan de weerberichten en het erbij horende leed.
Verslaggevers die uren in de file staan (1 heeft in 2.5 uur vier km afgelegd van Hilversum-Noord naar Hilversum-Zuid). Echt leuk: Erwin Krol die zélf in de file staat omdat hij de niet-aflatende sneeuw niet had voorzien. Utrecht CS dat de treinreizigers naar de hal jaagt. Om te voorkomen dat ze op de perrons gekke dingen gaan doen.
1500 Veldbedjes op Schiphol.

Bert van Slooten brengt het kleine en grotere leed met grote opgewektheid.
Met af en toe een vleugje Femke er tussendoor.
Pechtold zal haar missen. Rutte heeft ook iets aardigs gezegd. En wat ontzettend fijn dat er twitter is zodat politici journalisten niet meer echt te woord hoeven te staan en journalisten hun kwootjes alleen nog maar hoeven over te schrijven. Geen geluid – ok. Maar een hoop aan mekaar geplakte navertelde tekstjes zijn ook leuk.

Het Radio 1 Journaal stoomt door na de officiële eindtijd van half zeven.
Hoe is het met de files, hoe is het op Schiphol, hoe is het etc.
Wanneer Bert van Slooten om tien over half zeven wéér zegt: “het andere nieuws van vandaag is het vertrek van Femke Halsema” houd ik het voor gezien/gehoord.
Een hele dag, een hele wereld en maar twee nieuwsfeiten?
Mm. Raar. Zucht. Etc.

Mark Rutte politicus van het jaar

door Reageer

Een grote verrassing is het niet: Mark Rutte is door de parlementaire pers verkozen tot politicus van het jaar. In 2003 was hij Politiek Talent. Toen zei hij dat hij hoopte ooit een keer politiek leider te worden. Waarop is nu zijn hoop gevestigd, want veel hoger dan premier kan niet, zegt Bert van Slooten. Toch wel: “Een premier die het goed heeft gedaan.”

Het Radio 1 Journaal weet er 50 minuten leuke radio-met-plaatjes van te maken. Presentatie net als vorig jaar Bert van Slooten en Wilma Borgman, die -heel slordig- door de ingeblikte stem niet wordt aangekondigd als presentator.

Minister Opstelten (VVD) is de sidekick tevens prijsuitreiker. Jeanine Hennis (VVD) komt langs. En Ronald Plasterk (PvdA) heeft als enige linkse gast de ondankbare taak Rutte te prijzen voor het z’n zin krijgen mbt wat hij steeds wilde (een rechts kabinet) en tevens de eigen partij te profileren met kritiek op dat beleid.

Erg de diepte in gaat het allemaal niet, maar het is leuke radio, gezellige sfeer, iedereen vindt elkaar lief. Dit itt bij Vitesse-Ajax, vertelt Andy Houtkamp die 2x mag inbreken, daar is de sfeer minder feestelijk.

Wouter Koolmees (D66) is gekozen tot Politiek Talent.
Dit voor de volledigheid.