De Koude Kalkoen

Marcel Oosten

“Kúnt u daar wat mee?”

door Reageer

“De staatssecretaris zegt: we moeten de mouwen opstropen en zoeken naar creatieve oplossingen. Dat klinkt wat leeg, kúnt u daar wat mee?”
Een inkoppertje van Lara Rense in gesprek met hulpverlener Marvin Penig en ooit-zwerfjongeren Tamara en Joost.
Nog wat vragen van beide presentatoren. “Het overkomt je?” “Er zijn geen instanties die je helpen? Of is het moeilijk de juiste te vinden?” “Zijn er teveel instanties? Weet je wel waar je naartoe moet?”

Gecommuniceerd
LR: “Had kunnen worden voorkomen dat je op straat terecht kwam?”
“Als op een andere manier met mij gecommuniceerd was.” Zo! Die Joost is een hoop wijzer geworden in het hulpverleningscircuit.
Marcel Oosten: “Tamara, wat had je willen hebben?”
“Als je een veilige thuisbasis hebt…” zegt Tamara die op haar 18e het huis verliet, bij anderen introk en: “Je loopt tegen dingen aan van elkaar enzo”.

Loket
Tegen Tamara op een toon van ‘vast niet’: “Zou jij naar de gemeente stappen?” Nee dus. Maar als er nou een loket kwam?
“Almere heeft een jongerenloket,” vertelt nu Penig. “En dat verwijst goed door.”
Maar soms is er onrecht. Zo kreeg Joost na een baantje te weinig geld en toen was hij te laat voor een uitkering maar “nu heeft hij een ziektewetuitkering zodat hij even tijd voor zichzelf heeft”. In september gaat Joost (geheel hersteld) naar school.

Aansturing
Marvin Penig werkte ooit bij een instantie maar is vorig jaar met een collega voor zichzelf begonnen. In Stichting Just Us.
“Waar haalt u de aansturing vandaan” vraagt Marcel Oosten hem ietsje kritisch.
MP: “Ik kijk sec naar de jongeren.”
MO: “Mist u er dan niet af en toe een paar?” Ja, maar dat is niet anders.
Waaruit Penig en collega worden betaald voor hun 1 op 1 aandacht aan de jongeren vraagt de presentator niet.

Fame
Natuurlijk hoef je deze jongeren die nu op tv en radio hun halve uur *fame* hebben niet het vuur zo na aan de schenen te leggen als een politicus met een berg boter op het hoofd.
Maar als je ze doodknuffelt neem je ze volgens mij niet serieus.

Geen last van jeukende handen

door Reageer

Het Radio 1 Journaal praat deze maand met politici die uit Den Haag zijn vertrokken om ‘iets anders’ te gaan doen.
Vandaag te gast André Rouvoet.
“Zit u nu ontspannener tegenover ons” vraagt Marcel Oosten. “Niet dat wij nou zo vreselijk zijn.” “Nou….” lacht Lara Rense.
Zelf vind ik ze af en toe inderdaad een ietsje vreselijk maar niet in dit gesprek.

Wat mist Rouvoet aan Den Haag? De mensen.
Wat was er mooi aan het werk? Je dag en nacht inzetten voor de publieke zaak.
Lara Rense (kleine prik): “Was uw houdbaarheid op?”
Zo zou de gast het niet formuleren. Maar: zetelverlies, kritisch rapport, verlies bij Staten, discussie in de partij. Daar wou hij “ruimte aan geven”.

Lara pakt door. Was Rouvoet “te links”? Daar kan de CU-er niets mee, zegt hij.
Ze doen als partij wat ze “moeten doen vanuit onze christelijke uitgangspunten”. Opkomen voor kwetsbaren dus. En dat de PvdA dat uit een ander uitgangspunt óók doet maakt de CU niet per se links.

Wat hij nu gaat doen. Rouvoet weet het nog niet, zegt hij.
Maar van een zwart gat of *jeukende handen* heeft hij geen last.

Een vriendelijk gesprek met een vriendelijke man.
Geen vuur aan de schenen. Geen verrassende kwoots.

Bidden voor rust

door Reageer

Gisteren was er brand in verpleeghuis de Geinsche Hof in Nieuwegein. Vandaag praat Marc-Robin Visscher na. Met een bouwvakker die hielp patiënten redden. Met mensen van de instelling. En met mevrouw Markus. Een oude mevrouw.

Ze vertelt hoe ze vlammetjes zag en een mist die op haar af kwam. Ze kreeg geen lucht meer. “Ik dacht: ik ga dood.”
Daarna weet ze niets meer maar ze is gered door de brandweer en ligt nu met een aantal andere patiënten in een instelling in Utrecht.

“U heeft wel geluk gehad, hè” zegt Marc-Robin Visscher.
Daar is mevrouw Markus zich terdege van bewust. En dan: “Weet je wat ik gedaan heb? Ik dacht, ik ga eens lekker bidden voor die mensen, dat ze vannacht hier rustig zijn.”
MRV (aardig en serieus): “Ik geloof dat dat wel geholpen heeft.”
Mevrouw denkt het ook.

“Dat is toch heel bijzonder dat je dat doen mag eigenlijk.”
Waarmee ze gelijk heeft. Zoveel gelijk dat de Filiaalhouder er niets aan heeft toe te voegen en dat Marcel Oosten ook pas afrondend reageert na een paar seconden stilte.

Afscheid van niet-buidelrat maar sfinx Hans Laroes

door Reageer

“Ik ben voor de duvel niet bang maar wel voor Hans Laroes. En nog een paar mensen. Of eigenlijk voor veel mensen.”
Marc-Robin Visscher gaat naar de NOS-hoofdredacteur die gisteren (kadootje van de redactie) het Oog mocht presenteren waar de Filiaalhouder, onthult hij, graag naar luistert zodat ik denk: wanneer slaapt die jongen dan?
Wij, de luisteraars/kijkers, mogen Laroes via Marc-Robin Visscher vragen stellen. Die we als het even kan moeten twitteren. Wat de reacties al aardig beperkt. “Zal wel weer over links en rechts gaan” vermoedt de nu nog hoofdredacteur die ontkent (das een vraag) *ijdel* te zijn: “Neu. Dat valt wel mee.”

“Wanneer voelde HL zich volledig overbodig als hoofdredacteur?” (geen antw) “Wanneer is die zaligverklaring van HL nou eindelijk eens afgelopen?” (na vandaag) “Hoe serieus neemt u uzelf” (“erg serieus maar met een glimlach”)
– Welk dier denk je dat anderen in je zien?
HL: “Ik hoop geen buidelratje.” Het blijkt *een sfinx*.
Wat gaat hij nu doen? Schrijven over journalistiek en lesgeven.
Moeten we hem blijven volgen op twitter? Mogen we zelf bedenken.

Niet alle toegestuurde vragen waren zo inkoppertje-vriendelijk. Ik zag er ook over de extra maanden salaris die Laroes krijgt na het zelf genomen ontslag. Over keuzes voor bepaald nieuws, over het wegduwen van ‘langzame journalistiek’ (nb een vraag van de eigen Jeroen Wielaert). Maar die te stellen was vermoed ik minder feestelijk.

Leuk zijn is Marc-Robin Visscher natuurlijk wel toevertrouwd. Dus vraagt hij wanneer hij Laroes de presentatiecabine binnen leidt (in het kader van de bezuinigingen): “Wie moet eruit? Marcel of Lara?”
Waarop Lara liefdevol “wat is het toch een krengetje, hè?”

Rustig sudderen wanneer je wakker wordt

door Reageer

In Kerkrade praten ze vandaag op een congres over dromen.
Lara Rense tegen droomexpert Marja Moors: “Wat hebt u vannacht gedroomd” die (zal je net zien) zich dat nu eens een keertje *niet* herinnert.
“Marcel herinnert het zich vrijwel nooit en ik bijna altijd” onthult de presentator. Kun je aanleren, vertelt Moors. Marcel moet het zich ‘s avonds voornemen en een opschrijfboekje naast het bed leggen en als hij wakker wordt stil blijven liggen en rustig sudderen.
MO: “Om kwart voor vier sudder ik nooit zo.”

Gelukkig hebben we Lara die vroeger hockeyde en vaak droomt dat ze op weg naar een wedstrijd haar hockeystick is vergeten. Aha, denk ik. Maar: “een typische nervositeitsdroom” bagatelliseert de deskundige.
Die nog wel wat technische info kwijt wil zoals dat je kunt meten wat je hersenen doen bij dromen en dat je lichaam alles mee-beleeft.

LR: “Maar wat heb ik daaraan, dan?”
Marja Moors kan niet veel met Lara’s droom. “Je kan vaststellen: ik ben inderdaad nerveus,” oppert ze. En: “Je kunt je afvragen of het mogelijk is relaxter naar de wedstrijd toe te leven.”
Lara Rense: “Dank u voor het consult.”

Leuk gesprek.