De Koude Kalkoen

Wraak wordt koud geserveerd

door 1 Reactie

Het schijnt dat hij vanmiddag op het Leidseplein is gesignaleerd.
Met een blondine.
Willem Holleeder. Vandaag vrij en als hij al niet het gesprek van de dag zou zijn, zorgen de media er wel voor dat hij het wórdt.

Kan iemand iets vertellen over Holleeder?
Nou en of! Van Klaas Wiltink en Bas van Hout tot Gerlof Leistra.
Van Hout is door ‘m gebeld (yes!) en Peter R. de Vries is met ‘m aan de wandel geweest en zal daarover straks op tv vertellen.

Zal Holleeder z’n hart hebben uitgestort tegen Peter R.? Nee, weet Leistra: “Die speelt de vermoorde onschuld” maar er zijn vijanden die “een dikke appel met hem te schillen hebben” en dat gebeurt niet per se vandaag. “Wraak is een gerecht dat koud wordt geserveerd.”
“Is het onrustig in de onderwereld” vraagt Bert van Slooten.
Ja.

Karin Alberts moet sfeer proeven en het lijkt me een rotklus maar ze zet dapper de schouders eronder.
Met “veel collega’s” valt ze de eigenaar lastig van voorheen café Arie wat ooit het stamcafé was van Holleeder. Die wil niet op de radio.

Wie dat wél wil is de vroegere overbuurvrouw van de top-crimineel die zélf op de verslaggeefster afstapt.
Ze praat vlot, vertelt anecdote na anecdote en ik vermoed dat ze haar 15 minuten *roem* vandaag in vele media breed gaat genieten.

Dan gaat Karin óók nog mee met de Holleeder-tour die door een tourgangster niet zo leuk wordt gevonden als de homotour.
Die duurde ook wel twee uur en daar leek de tourleider er steeds meer zin in te krijgen.
Dit itt de H-tour die (vond ze) iets obligaats had.

Knap van Karin Alberts hoe ze dit al bij voorbaat vrij hopeloze onderwerp zo opgewekt en energiek bij kop en kont heeft gepakt.

Wat denken programmamakers wel

door 2 Reacties

God mag weten waarom maar ooit heeft iemand bij Goedemorgen Nederland bedacht dat 2x per week oudjes die niet met de tijd zijn meegegaan (nb: je hebt ook *leuke* oude mensen) hun Ochtendhumeur mogen spuien.
Koos Postema is het ene oudje en bij hem denk ik vaak: wat wil hij nou zeggen, waar gaat dit heen.
Cisca Dresselhuys is het andere oudje. De afsluiting van de week.
Met woorden waarmee we het weekend in kunnen.

Vandaag windt La Cisca zich op over televisieprogramma’s waarin wordt gezegd: als u meer wil weten, kijk op onze website. Nou ja, zeg! Vindt de humeurige vrouw.
Dan moet ze dus helemaal naar haar werkkamer en daar haar computer opstarten wat op dat moment zeker nog eens duizend mensen doen. Waarmee ze suggereert dat dan de site van die omroep oververhit raakt. Nee hoor, mevrouw Dresselhuys, daarvoor is véél meer nodig dan duizend in hun werkkamer de PC opstartende mensen zoals u.

Wát, foetert Cisca, dénken die programmamakers wel niet. “Dat we allemaal met de laptop op schoot zitten?!”
Maar dat zitten we toch ook (bijna) allemaal?
Tenzij we natuurlijk bivakkeren onder die spreekwoordelijke steen waaronder Cisca Dresselhuys al jaren zit verborgen.

Leuke afkondiging trouwens van Sven Kockelmann: dit was Cisca D en al haar columns kunt u naluisteren op onze website.

Chinezen in Chinatown

door Reageer

Marc-Robin Visscher heeft vier redenen voor een feestje.
* het Chinees Nieuwjaar is begonnen
* 100 jaar geleden zette de eerste Chinees in Amsterdam voet aan wal
* nieuw boek ‘Chinese karakters’ over de 3e generatie Chinezen
* dit weekend Asian Food Festival

Nu is dat Chinees Nieuwjaar al maandag begonnen en kwamen de eerste Chinezen in 1911 naar Nederland (wat vorig jaar zomer uitbundig is herdacht) maar dat boek en dat voedselfestival – dat mag de Filiaalhouder vandaag vieren.
“Ik ga Chinatown in! Chinezen! Eh… naar de Chinezen.”

Eveline Brilleman (“geen ochtendmens”) schreef het boek dat de verslaggever, vertelt hij, met veel plezier heeft gelezen. Afgaand op de beschrijving op bol.com denk ik: kan inderdaad heel interessant zijn.
Uit het Filiaal krijg ik dat niet mee.
Het is wat babbelen over chinese kruiden die ze koopt (MRV: “ga je die roken?” nee) en reclame voor het Asian Food Festival (MRV: “liefde gaat door de maag, hè, zo zijn we ook van de Chinese Nederlanders gaan houden”).

Cliff Chang, eigenaar van drie restaurants Nam Kee, beschouwt zichzelf als 2e generatie maar is 3e generatie in de theorie van Brilleman (MRV: “ze begint ontzettend te zwaaien, maar dat *zien* de luisteraars niet”).
Chinees Nieuwjaar vierde Chang alleen op maandagavond en hij weet tenminste wélk jaar (van de Draak) het is. Terwijl Jenny Ho die erg klinkt als Ebru Umar en als sociologe voorzitter is van de Stichting Chinatown “geen idee” heeft.

Ziet ze een tendens voor de komende 100 jaar.
Ho: “Jeetje.” Maar toch: “Een tendens dat iedereen terug gaat op zoek naar de eigen identiteit.” Zij ook? “Nee, ik heb m’n identiteit wel gevonden.”
En Cliff, merk jij er wat van? Nee.

Wat hád dit Filiaal interessant kunnen zijn.
En wat werd het op z’n best gezellig gebabbel.

Appeltje schillen

door 1 Reactie

Dit Is De Dag heeft nare, niet-luisterende, drammende appeltjesschillers die ik zelfs wanneer ik het kwa appeltje met ze eens ben met liefde met hun arrogante kop door de webcam zou willen trekken.

Dit Is De Dag heeft ook hoogleraar praktische theologie Ruard Ganzevoort (tevens lid EK voor GL).
Vandaag schilt hij de appel met Cindy Brandsen van de website jachtinnederland.nl die bemiddelt tussen mensen die hun terrein aanbieden aan jagers en jagers die er schik in hebben dieren dood te schieten.

Ganzevoort kiest als toon voor ‘het is de vraag of jagen wel helpt om de wildstand op een bepaald peil te houden maar ik kán me voorstellen dat jagen daartoe gebeurt’. Hij stelt tegenover elkaar ‘wildbeheer’ en jagen voor de lol.
Op dat laatste ligt, stelt hij, bij deze website de nadruk. En ook al is het voor een hoger doel mogelijk soms verdedigbaar dat je dieren schiet, het zijn wel *dieren* die dan dood gaan.

Cindy Brandsen heeft het over de 800 (wat veel!) griezels die jaarlijks een cursus volgen om daarna te kunnen jagen. Die moeten, vindt ze “de kans krijgen hun hobby uit te oefenen en een netwerk op te bouwen”.
Máár, draait ze opgewekt een andere kant op: “Het gaat niet om het schieten. Misschien schieten ze wel helemaal niets. Die jongens gaan een dag mee het veld in, de natuur beleven.”

Ganzevoort houdt vol, herhaalt zijn appeltje in iets andere bewoordingen en dan zegt Cindy Brandsen: “Het is wel een roeping.”
Net als in het leger gaan en dan op mensen schieten.
Waarop de hoogleraar *niet* triomfantelijk haar wijst op deze idiote kronkel maar keurig afsluit met: “En als je daar plezier van maakt ben je op de verkeerde weg mbt dieren.”

Perfect geschild, dit appeltje.

Genieten op de autoloze snelweg

door 1 Reactie

File in Zeeland omdat de politie er boeven heeft achtervolgd en beschoten.
Een afgesloten snelweg.

Zie je al iets, Joris?
Want Joris van de Kerkhof is gestuurd naar de A58. Ergens bij Krabbendijke.
Eerst ziet hij niets. Om half tien wéét hij al wel iets (meer dan Lara Rense en Marcel Oosten met bellen naar de politie konden achterhalen).

‘Zien’ doet de verslaggever nog steeds niets. Maar nu loopt hij over de snelweg.
Weten we nog? De autoloze zondag? Ja! reageren de presentatoren die toen nog niet geboren of kleuter waren maar de oudere luisteraar (nog steeds trouw aan het programma ondanks alle pogingen een jongere doelgroep aan het boren) doet deze associatie weemoedig wegdromen.

Daar om de bocht moet het gebeurd zijn, weet Joris van de Kerkhof, dapper doorstappend.
Had hij nu zijn skates maar meegenomen! Want “het is genieten”.
“Maar ik weet niet of jullie wel eens op de snelweg langs een BP-station komen en daar moet je dan weer sparen voor allerlei dingen en dan zie je dat gezicht van Joop Braakhekke dat is dan weer zonde …”
Lara Rense (lach van herkenning): “O jee. Doe je ogen dan maar weer gauw dicht.”

Joris van de Kerkhof (met Lara) live in de ochtend.
Met werkende techniek.
Dat is inderdaad genieten.