“Het is een bijzondere voorwaarde, zegt ook de persofficier.”
Zo begint Martijn van de Zande zijn reportage over het provincieverbod dat is opgelegd aan een man die een aantal jaren geleden in Eindhoven een vrouw heeft verkracht.
De verslaggever heeft gelijk.
Het is “een bijzondere voorwaarde”.
Als in: je wordt vrijgelaten op voorwaarde dat je
– je houdt aan de aanwijzingen van de reclassering
– je een cursus gaat doen
– je niet overgeeft aan het gebruik van drank en drugs
en ook
– je geen contact zoekt met je slachtoffer
– je (ver) uit de buurt blijft van je slachtoffer
Zo’n ‘je mag iets niet doen of anders wordt je weer opgepakt’ heet inderdaad “bijzondere voorwaarde”.
Technisch-juridische term.
Maar “zegt ook de persofficier” bedoelt dus *niet* zoals Martijn van de Zande suggereert met zijn klemtoon op “bijzondere”: dit is een heel rare, vreemde voorwaarde.
Dat is het misschien wel.
In die zin dat een provincieverbod voor zover mij bekend nooit eerder is opgelegd.
Maar dat wil de officier met “dit is een bijzondere voorwaarde” niet zeggen.
