De Koude Kalkoen

Het Filiaal

“Pietje, Pietje, kom maar bij de baas”

door Reageer

Té leuk probeert Marc-Robin Visscher vanochtend te doen.
Zijn onderwerp: grote grazers tellen in de Oostvaardersplassen.
Vorm: mee met de boswachters.
Aanpak: geiten.

Domme eend
“Pietje, Pietje, kom maar bij de baas” komt de Filiaalhouder de uitzending binnen. Heeft hij een heckrund te pakken? Nee: “Dat is gewoon weer zo’n domme eend.”
“Aan het handje van meneer Breeveld” (dat is de boswachter) staat de verslaggever een half uur later aan de rand van het gebied. Breeveld is een prettige prater. Wat heckrunderen doen? “Het gemiddelde heckrund is rustig lekker z’n leven aan het leven. Het zijn luie beesten, ze hoeven hier niks.”
Alleen af en toe paren en voor nageslacht zorgen.

Gedoe
Dan gaat Marc-Robin Visscher, zegt hij, aan participerende journalistiek doen: “Ik dacht, je gaat gewoon op een hoekje zitten en kijkt wat er langs komt.” Maar nee, er is een draaiboek.
MRV: “Wat een gedoe!”

Tegen een vrouw die de boswachter assisteert en uitlegt hoe met een helikopter zal worden geteld: “Wat weet u veel! Als helpster.” Tegen een andere vrouw: “U bent van de vogels, hè, mevrouw.” Ze zal opletten of (bv) de ganzen niet teveel schrikken van de heli.
De Filiaalhouder laat zich afleiden door een lichtkrant: vandaag heerlijke snert.
MRV: “Daar heb ik zin in!”

Gemoedsrust
Geeft de verslaggever nou helemaal geen informatie? Tuurlijk wel.
Hij verstrekt cijfers van vorig jaar: 3000 heckrunderen, 2500 edelherten, 1000 konikpaarden.
Hij vertelt dat er toen een telfout was (maar niet welke). Hij werpt de vraag op waaróm wordt geteld: “Is het voor de runderen, de natuur of voor onze gemoedsrust?”
Maar hij zoekt niet naar het antwoord.

Polen
Hij vraagt op de valreep boswachter Breeveld of die het laatste nieuws uit Polen (van gisteren) al heeft gehoord: wisents krijgen daar een reflecterende halsband om te voorkomen dat ze op de snelweg worden aangereden. Daar kan de boswachter niet veel mee.
Wel noemt Breeveld het positief dat er veel cameraploegen op het tellen zijn afgekomen. Daaruit blijkt volgens hem betrokkenheid.

MRV: “Ik ben ook betrokken bij de Oostvaardersplassen.”
Ik geloof hem. En ik weet dat geiten en leuk doen zijn handelsmerk is.
Maar dat kan de informatieverstrekking wel eens in de weg staan.

Niet meer wandelen met de hond van de buurman

door 4 Reacties

Advocaten trekken vandaag naar Den Haag om te protesteren tegen de verhoging van de griffierechten. Dat doen ze in ons belang zodat wij, als we een boete van 80 Euro krijgen omdat we wandelen met de hond van de buurman die geen penning heeft, een beroep op de rechter kunnen doen.
Want, reikt Marc-Robin Visscher behulpzaam aan, “de rechtsgang wordt bemoeilijkt voor mensen met een kleine portemonnee?” Precies, zegt advocate Boersema uit Maassluis, gekleed in een rood *powerjurkje*, genietend van versgeperst wortelsap en biologische kaas.

In toga (door de Filiaalhouder té vaak en té nadrukkelijk en daarmee té irritant keer op keer ‘tabbaard’ genoemd) gaan de advocaten demonstreren. Boersema met een ongewassen bef omdat ze geen “zorgzame man” heeft die ‘m voor haar kon wassen.

Hebben de advocaten ook een eigen belang? Of gaat het, vraagt MRV vriendelijk “om het hogere”. Waarop de jurist natuurlijk *niet* losbarst in een berekening hoeveel ze er persoonlijk bij zal inschieten en dat ze nu dat 2e huis in de Dordogne wel kan vergeten.

Ik vind het een mooi doel. Want het is natuurlijk belachelijk hoe Opstelten de tarieven om je recht te halen wil verhogen.
Zodat je als kleine ondernemer 1200 ipv 200 Euro moet neerleggen bij strijd met een wanbetaler. Terwijl een beetje gecompliceerde echtscheiding op 8500 Euro griffierechten komt te staan. Dan kun je beter bij elkaar blijven (of niet trouwen).

Niet dat het veel zal helpen, deze zoveelste beleefde demonstratie tegen overheidsbeleid.
In een oude Landrover: “om aan te geven hoe strijdbaar we zijn.”

Op de foto met rapper Keizer

door Reageer

Ha! Ook Marc-Robin Visscher is terug.
We vinden hem tussen paal 2 en paal 4 bij een spoorwegovergang in Alphen aan de Rijn. Waar de aftrap wordt gegeven voor de zoveelste actie om scholieren ervan te weerhouden zigzaggend het spoor over te steken wanneer de bomen al zijn gesloten.

Dit keer niet met wijze woorden maar met BN-ers waaruit de Filiaalhouder er 1 mocht kiezen. Robin Martens, Gooisch meisje Pauline en rapper Keizer. Nooit van gehoord, denk ik, en nooit van gehoord dacht ook Marc-Robin Visscher of zoals hij het formuleert: hij dacht even in een parallel universum te verkeren.
Hij koos de rapper omdat die er (in zijn ogen) het lekkerst uitzag.

De kids weten wél wie rapper Keizer is: “Hij zingt gewoon heel goed.” Weet je spreekt de BN-er: je raakt meestal in shock als je tussen de spoorbomen zigzagt en er komt een trein aan. En dan: “Ga jij nergens meer.” Waarna “meneer Keizer” (MRV) een hap saucijzenbroodje neemt en even niets zegt wat niet erg is want de scholieren luisteren toch niet en willen alleen foto’s van hem nemen met de mobieltjes.
Toch is ProRail tevreden. Want er is aandacht voor. “Ook op twitter.”

Niet onder de mensen die ik volg maar daar zitten ook maar weinig tieners tussen die met rapper Keizer op de foto willen.

Een ingedutte zooi op de bouwplaats

door Reageer

Wat, o, wát, vindt de bouwvakker van de pensioenplannen.
Joris van de Kerkhof trekt helemaal naar Dalfsen en dan ook nog naar Ommen en legt voor ons het oor te luisteren.

“U bent niet bezig met uw pensioen?” “Nee.”
“Pensioenen, bent u ermee bezig?” “Niet echt, nee.”

Wie de Filiaalhouder ook voor de microfoon haalt, een jonge knul van 22 of een man die net zijn 40-jarig jubileum heeft gevierd: het onderwerp kan ze niet boeien.
Hoe kómt dat, willen de presentatoren vanuit de studio weten.
JvdK: “Omdat ze er gewoon niet mee bezig zijn.”
Toch poogt hij nog de 22-jarige bouwvakker te prikkelen door hem erop te wijzen dat hij als de plannen doorgaan nog 45 jaar moet werken.
“Duurt wel heel lang,” vindt die. “Maar je doet er weinig aan, hè.”

Tenslotte een uitvoerder (44 jaar) erbij gehaald.
JvdK: “Is het een beetje een ingedutte zooi?”
Er is, zegt die, de laatste jaren zó veel veranderd.
Daarom denkt men: wat heeft het voor zin en ervaart men ‘berusting’.

Dat Museumplein komt zo nooit meer vol.

RadioRoute als verschraald Filiaal

door Reageer

Een feest was de RadioRoute de afgelopen jaren.
In een soort Filiaal in het kwadraat trok een verslaggever een week door een stuk Nederland en berichtte over wat speelde in ‘de provincie’. De meeste onderwerpen waren vantevoren bedacht, soms liep hij zelf onverwacht ergens tegenaan.
Het klonk als hard werken. Zowel ‘s ochtends als ‘s avonds live in de uitzending en ook nog reportages maken. Op bezoek bij regionale kranten en regionale kopstukken.
Tevergeefs aanbellend bij een bordeel (Jeroen de Jager) omdat men niet op de radio wou vertellen dat het in de zomer slappe hap was.

Dit jaar is er een thema.
De crisis en hoe daarmee is omgegaan. In concrete gevallen.

Marc-Robin Visscher trapt af. Met gisteren een buurthuis en vandaag een Rouvoet-campus. Niet oninteressant. Maar in 2x 4 minuten is hij méér dan uitgepraat en dan komt er in de avonduitzending -aangenomen dat het gaat zoals gisteren- nog iets dat nét niet een ‘samenvatting van het voorafgaande’ is maar er wel dichtbij komt.

De verslaggever (niet de minste in dit genre) doet wat-ie kan.
Hij woekert met zijn minuutjes en met zijn gesprekspartners.
Maar zelfs Marc-Robin Visscher kan niet verhelpen dat de RadioRoute 2011 vooral doet denken aan een verschraald Filiaal.
Jammer.