De Koude Kalkoen

Marc-Robin Visscher

“Pietje, Pietje, kom maar bij de baas”

door Reageer

Té leuk probeert Marc-Robin Visscher vanochtend te doen.
Zijn onderwerp: grote grazers tellen in de Oostvaardersplassen.
Vorm: mee met de boswachters.
Aanpak: geiten.

Domme eend
“Pietje, Pietje, kom maar bij de baas” komt de Filiaalhouder de uitzending binnen. Heeft hij een heckrund te pakken? Nee: “Dat is gewoon weer zo’n domme eend.”
“Aan het handje van meneer Breeveld” (dat is de boswachter) staat de verslaggever een half uur later aan de rand van het gebied. Breeveld is een prettige prater. Wat heckrunderen doen? “Het gemiddelde heckrund is rustig lekker z’n leven aan het leven. Het zijn luie beesten, ze hoeven hier niks.”
Alleen af en toe paren en voor nageslacht zorgen.

Gedoe
Dan gaat Marc-Robin Visscher, zegt hij, aan participerende journalistiek doen: “Ik dacht, je gaat gewoon op een hoekje zitten en kijkt wat er langs komt.” Maar nee, er is een draaiboek.
MRV: “Wat een gedoe!”

Tegen een vrouw die de boswachter assisteert en uitlegt hoe met een helikopter zal worden geteld: “Wat weet u veel! Als helpster.” Tegen een andere vrouw: “U bent van de vogels, hè, mevrouw.” Ze zal opletten of (bv) de ganzen niet teveel schrikken van de heli.
De Filiaalhouder laat zich afleiden door een lichtkrant: vandaag heerlijke snert.
MRV: “Daar heb ik zin in!”

Gemoedsrust
Geeft de verslaggever nou helemaal geen informatie? Tuurlijk wel.
Hij verstrekt cijfers van vorig jaar: 3000 heckrunderen, 2500 edelherten, 1000 konikpaarden.
Hij vertelt dat er toen een telfout was (maar niet welke). Hij werpt de vraag op waaróm wordt geteld: “Is het voor de runderen, de natuur of voor onze gemoedsrust?”
Maar hij zoekt niet naar het antwoord.

Polen
Hij vraagt op de valreep boswachter Breeveld of die het laatste nieuws uit Polen (van gisteren) al heeft gehoord: wisents krijgen daar een reflecterende halsband om te voorkomen dat ze op de snelweg worden aangereden. Daar kan de boswachter niet veel mee.
Wel noemt Breeveld het positief dat er veel cameraploegen op het tellen zijn afgekomen. Daaruit blijkt volgens hem betrokkenheid.

MRV: “Ik ben ook betrokken bij de Oostvaardersplassen.”
Ik geloof hem. En ik weet dat geiten en leuk doen zijn handelsmerk is.
Maar dat kan de informatieverstrekking wel eens in de weg staan.

Niet meer wandelen met de hond van de buurman

door 4 Reacties

Advocaten trekken vandaag naar Den Haag om te protesteren tegen de verhoging van de griffierechten. Dat doen ze in ons belang zodat wij, als we een boete van 80 Euro krijgen omdat we wandelen met de hond van de buurman die geen penning heeft, een beroep op de rechter kunnen doen.
Want, reikt Marc-Robin Visscher behulpzaam aan, “de rechtsgang wordt bemoeilijkt voor mensen met een kleine portemonnee?” Precies, zegt advocate Boersema uit Maassluis, gekleed in een rood *powerjurkje*, genietend van versgeperst wortelsap en biologische kaas.

In toga (door de Filiaalhouder té vaak en té nadrukkelijk en daarmee té irritant keer op keer ‘tabbaard’ genoemd) gaan de advocaten demonstreren. Boersema met een ongewassen bef omdat ze geen “zorgzame man” heeft die ‘m voor haar kon wassen.

Hebben de advocaten ook een eigen belang? Of gaat het, vraagt MRV vriendelijk “om het hogere”. Waarop de jurist natuurlijk *niet* losbarst in een berekening hoeveel ze er persoonlijk bij zal inschieten en dat ze nu dat 2e huis in de Dordogne wel kan vergeten.

Ik vind het een mooi doel. Want het is natuurlijk belachelijk hoe Opstelten de tarieven om je recht te halen wil verhogen.
Zodat je als kleine ondernemer 1200 ipv 200 Euro moet neerleggen bij strijd met een wanbetaler. Terwijl een beetje gecompliceerde echtscheiding op 8500 Euro griffierechten komt te staan. Dan kun je beter bij elkaar blijven (of niet trouwen).

Niet dat het veel zal helpen, deze zoveelste beleefde demonstratie tegen overheidsbeleid.
In een oude Landrover: “om aan te geven hoe strijdbaar we zijn.”

Op de foto met rapper Keizer

door Reageer

Ha! Ook Marc-Robin Visscher is terug.
We vinden hem tussen paal 2 en paal 4 bij een spoorwegovergang in Alphen aan de Rijn. Waar de aftrap wordt gegeven voor de zoveelste actie om scholieren ervan te weerhouden zigzaggend het spoor over te steken wanneer de bomen al zijn gesloten.

Dit keer niet met wijze woorden maar met BN-ers waaruit de Filiaalhouder er 1 mocht kiezen. Robin Martens, Gooisch meisje Pauline en rapper Keizer. Nooit van gehoord, denk ik, en nooit van gehoord dacht ook Marc-Robin Visscher of zoals hij het formuleert: hij dacht even in een parallel universum te verkeren.
Hij koos de rapper omdat die er (in zijn ogen) het lekkerst uitzag.

De kids weten wél wie rapper Keizer is: “Hij zingt gewoon heel goed.” Weet je spreekt de BN-er: je raakt meestal in shock als je tussen de spoorbomen zigzagt en er komt een trein aan. En dan: “Ga jij nergens meer.” Waarna “meneer Keizer” (MRV) een hap saucijzenbroodje neemt en even niets zegt wat niet erg is want de scholieren luisteren toch niet en willen alleen foto’s van hem nemen met de mobieltjes.
Toch is ProRail tevreden. Want er is aandacht voor. “Ook op twitter.”

Niet onder de mensen die ik volg maar daar zitten ook maar weinig tieners tussen die met rapper Keizer op de foto willen.

“Kijk je nog wel eens om je heen?”

door Reageer

“Hoe is de kwaliteit van de WiFi?”
Marc-Robin Visscher op camping Callassande in Callantsoog waar ze al 8 jaar WiFi bieden.
Geen overbodige luxe. Mensen checken mail en buienradar.
Jongeren downloaden muziek wat WiFi een stuk trager maakt dan toen die jongeren er nog niet waren (vertelt een man) maar oh well.

Een vrouw is actief op hyves en marktplaats (“je kan altijd wel wat kopen”).
Maar, doet de verslaggever verbaasd, “er is hier een zwembad, er is strand, je kunt wandelen en u gaat internetten?”
Ja, zegt de vrouw wat verontwaardigd: “Ik ga niet de hele dag aan het zwembad zitten.”

Meisjes van 13 met mobieltjes waarmee ze doen aan hyves, twitter en sms.
MRV: “Als er nou géén internet zou zijn, zouden jullie hier dan ook willen zijn?”
Nee!
MRV: “Kijk je nog wel eens om je heen?”
Ja hoor.

Leuke reportage met een geweldige binnenkomer wanneer Marc-Robin Visscher bij de ouderwetse telefooncel die óók nog op Callassande staat herinneringen ophaalt: “Met een knuist vol buitenlandse munten in de rij voor de oververhitte telefooncel – oma bellen.”

[Hij weet trouwens wel te woekeren met z’n materiaal, Marc-Robin Visscher: 3(!) leuke reportages over dit toch betrekkelijk flutonderwerp]

Het slagersmes snijdt in strokalfjes aan twee kanten

door Reageer

“Eind goed, al goed” concludeert Marc-Robin Visscher aan het eind van zijn RadioRoute.

Geitenboer Ron Grooten moest door de Q-koorts zijn 1200 geiten laten ruimen.
Nu heeft hij ‘rosé kalfjes’ die -door een voerrobot- worden gevoerd met mais en ‘gangbare produkten uit de buurt’.
Met zijn geiten had Grooten een grotere band. Een melkgeit kan wel 10 jaar worden. De kalfjes gaan na 5 maanden ‘weg’. Want “uiteindelijk ga je proberen er een lekker stukje vlees van te maken”. Strokalfsvlees heet het. Omdat de kalfjes op stro worden gehuisvest hoewel, vertelt Grooten, “iedereen zei: dat kan niet”. Waaróm iedereen dat zei en waarom het wél kan, horen we niet.

Het vlees verkoopt Grooten per ‘vleespakketje van 10 kilo’. En toen vond hij in Ubachsberg een slagerij die al 6 jaar leeg stond. Met alles er nog in. En de slager er boven wonend die best weer aan de slag wil. “Na 50 jaar,” deelt meneer Franken met ons, “ligt het hart nog bij het slagersgebeuren.” En zijn zoon (40) kan ook iets in de zaak doen.
MRV: “Het slagersmes snijdt dus ook voor u aan twee kanten.”

Een feel good story.
En nou niet zeuren over dat koeien in de wei horen en niet op stro in een stal en ook niet over dat kalfjes gewoon de eerste 9 maanden bij hun mama moeten blijven omdat dat voor moeder en kind het fijnste is.