Een fles rijdt met bevallige dames

Herrie.
Ik hoor vooral hard buitengeluid maar het *is* “het geluid van een flesje dat voorbij rijdt” legt Joris van de Kerkhof uit.
“Met daarop bevallige dames.”
Het is de reclamekaravaan van de Tour: 37 merken “die reclame voor zichzelf maken” en “héél veel vrouwen die mooi, of minder mooi aan het zwaaien zijn”.

De verslaggever moet 207 km rijden voordat hij iemand kan aanspreken: een man die reclame maakt voor het WK Wielrennen in Valkenburg (in september).
Het wordt pico bello met een “dubbeldeks perscentrum” voor 500 journalisten met allemaal hun eigen plekje.
Grappig hoe de man inzoemt op wat hij denkt dat zijn minidoelgroep is ipv omstandig te verhalen over hoe hij tzt het publiek in de watten gaat leggen.

Even voordoen waarbij zuljenetzien de microfoon dat nare zinggeluid geeft.
Dan in fraai Frans: misschien wordt het wel Philippe Gilbert die Wereldkampioen wordt!
En inderdaad, in Nederland zou hij Robert Gesink of Bauke Mollema hebben genoemd.

Het was voor de WK-promotors meteen de laatste dag in de Tour.
Omdat ze vooral Nederlanders en Belgen als publiek verwachten.
Of zoals de man het zegt: 1/3 Nederlanders, 1/3 Limburgers, 1/3 Belgen.

Joris van de Kerkhof vraagt “of er nog sleutelhangers zijn”.

Wat aardig, denk ik!
Want dan zegt hij natuurlijk: de eerste vijf mensen die me nu twitteren stuur ik er 1 op!
Ik heb de vingers al aan het toetsenbord maar helaas, ze zijn op.
Méér dan op: “uit het raam gekieperd”.

Kan de man het nu nog 1x doen in het Nederlands? Zijn promopraatje? Dat kan.
“Mooi feestje” zegt hij daarna. JvdK: “Hier mooi feestje?” Ja. Drie dagen “mooi feestje” en in september weer “mooi feestje”.
Dan: klap.
De autodeur is dicht.
Stilte.