Nu ligt hij hier

Joris van de Kerkhof vertelt hoe hij als invaller in 2002 op de Haagse redactie die nieuwe partij moest volgen. Pim.
Die er (horen we weer) “zin án” had en die (jawel) “at your service” was.
Dan de presentatie van het boek (JvdK: “wat dóet u mevrouw?”) waar Fortuyn de taarten in het gezicht worden gegooid.
PF: “Mág ik even mij schoonmaken?”
JvdK: “Dat mag u doen…” en: “wat vindt u ervan?”

De verslaggever vertelt hoe hij Fortuyn volgt, van interview naar interview.
“De laatste keer dat ik hem sprak was bij het Radio 1 lijsttrekkersdebat.”
Max van Weezel die jolig ieder het woord geeft. Mét een kwinkslag over het Harry Potter-kapsel van Balkenende. Die dan weer ‘elk nadeel hep z’n voordeel’ erin gooit. Waarna Pim: dan neem je toch mijn kapsel. Haha.

Joris die op een zondag na een interview met Fortuyn meeloopt naar de garage waarbij de politicus opvalt dat hij, van de ‘linkse omroep’ (JvdK: “nou ja”) zo hard werkt. Hij is er immers altijd bij.
-kabbel-kabbel-kabbel doet nu gezellig de reportage
JvdK: “Sprankelende ogen. We zouden elkaar nog wel eens zien.”

En dan de laatste twintig seconden.
Joris van de Kerkhof die via een telefoon verslag doet van de moord.
Het interview bij 3FM, dat er een man op Fortuyn afliep, die heeft geschoten.
“En nu ligt hij hier, op een meter of vijftig van mij vandaan.”
“Hij ligt met z’n benen onder z’n rug. In alle stilte. In z’n maatkostuum.”

Einde reportage.
En opnieuw denk ik: ik wou dat ik “kippenvel” een aantal weken geleden al niet eens had gebruikt voor een ander radio-item.
Want zo voelt het. Na het gezellig aan-kletsen en -babbelen en vrolijke Max en zgn grappige JPB.
“En nu ligt hij hier.”
Prachtige Radio.

Op dit filmpje: Fortuyn met Joris van de Kerkhof (en de taart)