Een serie van Joris van de Kerkhof. Over de LFB, een vereniging voor en door verstandelijk beperkten.
Vandaag deel 1. Omdat ik even niet paraat heb dat ook het personeel van de vereniging verstandelijk beperkt is begrijp ik eerst niet waarom de verslaggever directeur Conny Kooiman beschrijft als “58, grijs, krulletjes, een beetje voorovergebogen als ze loopt”.
Zo wordt -ik noem maar iemand- Neelie Kroes toch niet getypeerd.
Het is een haastig portret. Niet per se haastig gemáákt, wel haastig gemonteerd. Stem over stem. Zoeken naar de auto, praten in de auto, afslag missen. Intussen een (soort van) interview.
Het mooie aan haar werk is, zegt Conny: “zorgen dat mensen met een verstandelijke beperking mee kunnen doen als mens, als burger”.
Heeft zij er zelf mee te maken gehad? Dan komt iets hartverscheurends. Dat ze in het gezin van 11 kinderen vanaf haar 12e in de huishouding bij haar ouders moest werken. Want: “Ze kan toch niks.”
We denderen door. Naar kantoor. Waar een coach is. En een directie-secretaresse Henriëtte die morgen wordt geportretteerd.
Te snel, te veel, te ‘vogelvlucht’.
Waarschijnlijk valt alles gaande de week op z’n plaats en zie ik dan ‘the big picture’.
Geef een reactie