“Stel ik te veel vragen?”

In Holland Doc zit Dani.
Dani die Joris van de Kerkhof interviewde voor zijn boek ‘Bossche Bollen’ en voor het Radio 1 Journaal. Nu maakt hij een lange reportage over hoe Dani (met Asperger) overstapt van de basisschool voor LZK (Langdurig Zieke Kinderen) naar de middelbare school.
De reportage heeft veel sfeer. Hierbij valt me op, mn in het eerste deel, dat wanneer na een stuk met veel -mij afleidend- achtergrondgeluid Joris van de Kerkhof wat verbindende teksten spreekt, die teksten extra luid zijn.

De verslaggever spant zich in zijn subject te leren kennen.
Dani moet er niet veel van hebben.
“Stel ik teveel vragen?” ”Geen leuk onderwerp om over te praten?”
En: “Wat fiets je snel, joh!” wanneer Dani er tijdens een fiets-interview opeens vandoor gaat.

Ik luister geboeid maar wat me opbreekt: ik vind Dani niet aardig.
Ik wil aannemen dat hij door zijn Asperger belemmerd is in normale contacten (en ik ben de laatste die een lans wil breken voor het verplicht aangaan van normale contacten) maar op mij komt de jongen over als een vervelend ventje. Vervelend voor zijn kleine zusje, vervelend voor zijn basisschool-vriendje Luuk.

Ik snáp wel dat Joris van de Kerkhof wil laten zien/horen dat de nare reacties van Dani (zoals boos zijn toen door een gebroken pols van het zusje de vakantie dreigt niet door te gaan ipv mededogen) worden veroorzaakt door zijn afwijking.
Ik begrijp ook dat de verslaggever via zijn eigen “ik zal ons contact missen” Dani in onze ogen knuffeliger wil maken.

Ik zit te aarzelen over mijn conclusie.
De reportage vond ik boeiend. De betrokkenheid van de verslaggever te lief, te soft. Misschien miste ik de achtergrondinformatie over Asperger? Dan zat ik hier natuurlijk fout want dat soort reportages maakt Holland Doc niet.
Misschien ben ik wel te kritisch juist omdat ik Dani al kende uit het Radio 1 Journaal en het boek. Dat ik me daarom onvoldoende open stelde en te snel ja-ja, weet ik dacht?