Een nieuwsluwe dag, stelt Ger Jochems vast.
Wát gaat Tim Overdiek met het Radio 1 Journaal ons brengen?
’s Kijken. *Alles* over de tienkilometerloop in Utrecht die maar 8,8 km blijkt te zijn.
“Maar,” voegt de presentator eraan toe, “zal ik eens eerlijk zijn?”
Graag natuurlijk.
“Liefhebbers van echt nieuws, van hard nieuws… ga maar lekker naar buiten.”
Dat zouden meer presentatoren moeten doen.
Gewoon direct al zeggen: mensen, het wordt niks vandaag – uit die radio, ga iets leuks doen.
In Eindhoven kun je leuk feestvieren, verzekert ons Joris van de Kerkhof.
Maar de sfeer in het café waar hij mee naar PSV-Heracles kijkt valt hem wat tegen.
De laatste minuten, ziet de verslaggever die zo te horen zelf wél zijn keel heeft schor geschreeuwd, “zijn ze met de rug aan het kijken.”
“Een feestje omdat het moet” vieren de mannen.
Vooruit: “Philip Cocu, Philip Cocu!” willen ze nog wel zingen.
“Was wel een beetje saai, hè?” leeft Joris van de Kerkhof zich in.
Nee, dat toch niet.
JvdK: “Ik ben de enige wiens stem een beetje overslaat.”
Hij heeft “nét het eind van de reportage gehaald”, hoort ook Lara Rense.
“Een verslag van een schorre Joris.”
Waarin we een eerbetoon aan een triomferend PSV kunnen zien van een zoals altijd perfect participerende journalist.
Op “een boerderij in Overijssel” (nee, ze noemen geen namen) heeft de Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) vijftig varkens weggehaald die al maanden dood lagen tussen 150 nog levende varkens. Dit nav een melding bij de Dierenpolitie die dus wel degelijk ook bij boeren langs gaat al wordt de bio-industrie gemeden.
Op het erf waren nog eens tien varkens begraven.
En twee die nog leefden waren er zo slecht aan toe dat ze moesten worden afgemaakt.
Doodsoorzaak? Verwaarlozing.
Benno Bruggink van de NVWA vertelt Bert van Slooten dat het met de nog wel levende varkens ook “niet zo goed” gaat omdat ze geen voer hadden en tot hun knieën in de mest stonden. Ook hadden ze geen droge ligplaats. En ze stonden tussen de lijken die na maanden niet zo fris meer waren mogen we aannemen = ook niet fijn.
“Maar,” zegt Bruggink met droge ogen, “daar hebben we nu afspraken over gemaakt om daar verbetering in aan te brengen. Ja, daar gaan we ook extra op controleren de komende tijd.”
“Waarom heeft die boer dit gedaan, zit er een verhaal achter?” vraagt de presentator.Dat is nog onbekend. En: “Wat gaat er met de boer gebeuren?”
Die krijgt een proces-verbaal. BB: “En daar hebben we de normale juridische procedures voor.”
BvSl: “Gaat u de komende tijd nog extra controles uitoefenen op dat bedrijf?”
Ja.
BvSl: “Je zou ook kunnen zeggen, iemand die zijn dieren zo verwaarloost die moet je een boerverbod opleggen.”
Daar moet het OM over oordelen, zegt Bruggink. Kan de NVWA niet zelf zo’n verbod opleggen? Nee.
Onbegrijpelijk.
Een kattenvrouwtje met 20 katten waarover de buren klagen is haar katten gegarandeerd kwijt, een vermagerde valse hond wordt ook van de baas afgepakt (en terecht).
Maar een varkensboer die niet even een weekje wat zat aan te klooien maar al vele maanden zijn dieren slecht verzorgt krijgt een bekeuring en mag het met wat ‘afspraken’ nog eens proberen.
Bèh zegt een schaap.
“Schapen zijn prima natuurbeheerders” zegt Roel Pauw.
“Zeker” zegt Toos van Noordwijk.
De vrouw is ‘deskundig’. Waaróm wordt niet verteld maar ze klinkt alsof ze weet waarover ze praat dus ik geloof het.
“Maar niet altijd..” vervolgt Roel Pauw (over het zijn van prima natuurbeheerders).
Bèh zegt weer een schaap.
“Klopt óók” zegt Toos van Noordwijk.
Bèh.
Wat schapen verkeerd doen: bij intensieve begrazing van kalkgraslanden in de herfst eten ze de helft van de rupsen op. Die dus geen (zeldzame) vlinders worden.
De schapen kunnen het natuurlijk niet helpen.
Door steeds meer stikstof dat neerdaalt op het kalkgrasland móet er wel intensiever worden begraasd. Stikstof (van de industrie en de auto’s) valt niet tegen te houden. Dus moet je preciezer grazen.
Meer slepen met de schapen en dan afgestemd op elk klein gebied.
Dat kost geld en, weet de verslaggever, “natuurbeheer staat sowieso al ongelooflijk onder druk en dan komt u met zo’n aanbeveling – zijn we blij mee”.
Toos van Noordwijk: “Ja, daar kan ik ook niet veel aan doen.”
Bèh.
Bèh.
Informatief. Helder.
En leuk eronder gemonteerd, die schapen.
Lastig, hoor! In de supermarkt weten welk ei je moet kiezen!
Marc-Robin Visscher vindt het een gróót probleem en lost dat op met een Filiaal dat 1 grote reclamespot is voor het Rondeel-ei.
Gerard Brandsen laat hem trots zijn Rondeel-schuur zien.
Waar de kippen kunnen rusten en slapen en leggen en in een uitloop zich gedragen als echte kippen (schrapen en zandbad nemen) en in een kleine buitenren (een volière) nóg meer de pootjes strekken.
Érg diervriendelijk, benadrukt hij. Vandaar ook drie sterren van de Dierenbescherming.
De Barneveldse kippenboer heeft ook nog een andere schuur. Waar kippen op elkaar zitten.
Ach jee, waarom mogen die niet leuk vrij kipje zijn? Omdat die “traditioneel” worden gehuisvest. Bovendien wil hij het zo te horen daar liever niet te erg over hebben.
Sijas Akkerman van Natuur en Milieu is ook zeer te spreken over het Rondeel-ei.
Hij raadt ons aan voortaan niet meer op het ei te kijken welke code erop staat (aangezien op Rondeel code 2 staat = schuurei) maar op het doosje. Want daar staan bij Rondeel de drie sterren van de Dierenbescherming.
Zéér terloops mompelt hij iets over Eko-eieren die wel oké zouden zijn. Meer dan terloops hoeft ook niet want dit is geen Filiaal over verschillende eieren, dit is een promo voor Rondeel.
Toch fijn natuurlijk: aandacht voor kippenwelzijn. Ook al is die aandacht niet perfect.
Dan zakt Marc-Robin Visscher volledig door het ijs met zijn reactie op het nieuwsbericht over de vrachtwagen met kippen die is gekanteld waardoor honderden kippen op de snelweg zijn beland.
“Dat zijn op slag vrije-uitloopkippen geworden, haha!” doet de Filiaalhouder.
Iemand die zo over kipjes praat kan het volgens mij geen bal schelen welke eieren hij eet.