De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Voor Joris is december ook een lastige maand

door Reageer

Vincent Boterman is bij de dokter op Heideheuvel.
Zijn BMI is in anderhalf jaar omlaag gegaan van 33.51 (“veel en veel te zwaar”) naar 28.7 (“nog een klein beetje aan de hoge kant”). Hij zal er altijd rekening mee moeten houden dat hij aanleg heeft voor overgewicht en dus verstandig eten en veel bewegen.
Jaja, denk ik en luister eigenlijk meer naar hoe Joris van de Kerkhof het gesprek heeft gemonteerd (deels rechtstreeks te horen, deels zachtjes met hemzelf als voice-over) dan naar de inhoud.

Dan verrast hij me door aan te kondigen dat er morgen wordt gepraat met Vincents mentor van 3 Mavo die “een best wel gezette persoon is”. Ha! Dus dat wordt vast *die* man persoonlijk aanspreken op de pondjes die door het mondje gaan en beweegt u wel genoeg.
Babbel-genoeglijk-babbel doen dokter Feith en Vincent over voetbal.

Dan: “Wat ga jij vrijdag aan Joris vragen? Wat zijn BMI is??”
Vincent: “Of hij ook afvalt, of dat bij hem ook nodig is.”
Feith: “Wat denk je dat hij gaat zeggen?”
Vincent: “Hij loopt hier ja te knikken, dus…”
Feith (vriendelijk): “Voor Joris is december ook een lastige maand.”
Joris (lachend): “Álle maanden zijn lastig.”
Vincent: “Dat dacht ik al, ja, dat had ik al gehoord.”

Wat knap in elkaar gezet. Het grotendeels voorspelbare gewicht-gesprek laten overgaan in het opwarmertje naar: vrijdag gaat onze verslaggever zélf met de billen bloot.
Dat wordt nu een hele toer om het morgen zó spannend te maken dat de luisteraar niet steeds zit te denken: zal wel allemaal, maar hoe zit het nou met de BMI van Jóris.
Maar dit was in elk geval weer Mooie Radio.

Gewicht? “Dat zeg ik liever niet op de radio”

door 2 Reacties

Morgen gaat Vincent Boterman (14 jaar, 1.62 m, 77 kilo) op Heideheuvel naar de dokter.
Vandaag bezoekt hij met Joris van de Kerkhof zijn lotgenoot Ruud.
Die wil alleen zijn lengte kwijt (1.73 m) maar zijn gewicht? “Dat zeg ik liever niet op de radio.”

Vincent mag verslaggever spelen.
“Ruud, hoe vind je de behandeling gaan?” Minder dan hij had gehoopt.
Waarom? Motivatie kwijt geraakt.
“Hoe komt dat en hoe kun je die weer terugkrijgen?” Ontwijkend antwoord.
“Wat verwachtte je van het project toen het begon?”
Ruud: “Dat het echt ging lukken en dat ik echt ging afvallen maar dat is niet gelukt.”

“Maar,” bemoeit Joris van de Kerkhof zich nu toch met het gesprek, “éét je dan ook heel veel?” Niet tijdens de maaltijden, maar “ik pak soms stiekem dingen uit de kast” en dat móet ook wel omdat hij veel van de verstandige maaltijden niet lust en dan later honger krijgt.
JvdK: “Herkenbaar, Vincent?” Nou… soms. Vincent is duidelijk de stoere jongen die het allemaal onder controle heeft.

Samen reiken de interviewers Ruud een aanpak aan: beloning in het vooruitzicht stellen, wat in dit geval een logeerfeestje-met-vrienden blijkt te zijn. Met popcorn ipv chips hoewel als er dan niemand zou komen misschien wel chips voor de vrienden (maar appels en mandarijnen voor Ruud). Na 5 kilo eraf. Nog vóór de zomer. En Joris van de Kerkhof mag terugkomen.

Erg sterk, deze serie. Door de nieuwe aanpak. Waarin ons ook nog ‘Vincent ondervraagt onze verslaggever’ is beloofd.
Mooie Radio.

De zon die schijnt…

door Reageer

Voor wie het nog niet wist: Erwin Krol zit wanneer we hem zgn live in het radio 1 Journaal over het weer horen babbelen *niet* live naast de nieuwslezer. In elk geval niet altijd.

Wat niet zou opvallen zolang hij zich beperkt tot wat algemeenheden die bij iedereen het oor in en zeer rap ook weer uitgaan terwijl op z’n best de essentie van de boodschap blijft hangen.

Vandaag hoor ik hem om half 5 zeggen dat het een prachtige dag is met “de zon die schijnt” en die dadelijk ondergaat.
Buiten zie ik de duisternis al invallen maar ik denk, inschikkelijk, dat de studio geen ramen heeft en dat de weerman niet helemaal paraat heeft wanneer de zon ook weer ondergaat en de maan verschijnt.

Raarder wordt het wanneer diezelfde boodschap woordelijk om half 6 wordt herhaald.
Hoezo “schijnt” de zon? Het is pikkedonker!

Dit is niet eenmalig. Paar weken terug had hij een gevalletje spraakverwarring met de nieuwslezer van half 5.
Wat we een uur later precies zo terughoorden.

Er zijn ergere dingen.
Maar aangenomen dat de man daar toch rondloopt omdat hij straks in het tv-Journaal moet: hoeveel moeite kost het nou om even aan te schuiven met een frisse tekst?
Zeker in tijden als deze waar het ganse volk *lijdt* onder het weer (op dat stukje volk na dat sneeuwballen gooit maar ook die types willen mogelijk vers weten hoe het er met het weer voorstaat).

Slippen, glijden en ontzettend glad

door Reageer

John Sarbach mag na zijn vorige geslaagde optreden als weer-verkeer-ervaringsdeskundige vanochtend opnieuw zijn kunstje vertonen.
“Een prachtig plaatje” ziet hij in zijn woonplaats Geldrop. Maar: ha! Een man die met een klein schrapertje de sneeuw op zijn auto te lijf wil. “Je veegt het zo weg” zegt de man nuchter.
Een ‘krantenman’ dan. De verslaggever zal “een sprintje trekken” en Bert van Slooten, lekker warm in de studio: “Ga jij eens lekker rennen, jongen, dat gehijg willen we wel horen op de radio.” De krantenman blijkt een vrouw en ze heeft alles onder controle.

Een half uur later: de bus naar Eindhoven. Zesentwintig minuten verlaat.
JS: “Ik bedoel maar!”
Buschauffeur: “Hoezo bedoelt u maar?”
Éng vindt de verslaggever het als de bus hard gaat rijden. Hoewel.. ‘hard’?
Chauffeur: “Ik rij maar met 30, hoor.” En: “We hebben wel een gewicht op de weg liggen.”

Sarbach stapt een halte verderop weer uit (hij neemt liever de eigen auto) en ik hóóp op een geïmproviseerd Filiaal maar pas om half tien duikt de verslaggever weer op.
Gelukkig kan hij dan mooi vertellen over 11 km die hij in 1 uur en 40 minuten heeft afgelegd en nóg is hij niet in Eindhoven. Verder was het “slippen, glijden, ontzettend glad en stapvoets rijden”.
Dat is wat we horen willen.
Leed dat het eigen leed doet verbleken.

Vincent ziet er goed uit

door Reageer

Hoe zou het zijn met Vincent Boterman?
Joris van de Kerkhof volgt de jongen al anderhalf jaar bij zijn inspanningen gewicht te verliezen via het programma van instelling Heideheuvel.

Van de zomer, brengt hij ons in herinnering, duwde Vincent voor het eerst in die anderhalf jaar de microfoon weg. Hij wou niet praten toen hij had gehoord dat hij was aangekomen ipv afgevallen zoals hij had verwacht.
“Dat was misschien geen goeie reactie,” zegt Vincent nu. “Want het hoort erbij dat je dat ook op de radio zegt.”
Het was wél een goeie reactie, vindt Joris van de Kerkhof. Omdat het een échte reactie was.
Vincent lijkt niet overtuigd.
“Je ziet er goed uit,” zegt de verslaggever. Vincent bromt iets.
JvdK: “Sorry, hoor – ik zei iets positiefs.”

Met Sinterklaas was Vincent 8 ons aangekomen (waarvoor wij allen een moord zouden doen, als het daartoe in december beperkt bleef). En eigenlijk had het niet gemoeten maar: “Het was minder dan vorig jaar.”
Vincent heeft een baantje bij het inpakken van kerstpakketten. Met brood-mee terwijl iedereen om hem heen vette hap eet en op de tafels in de kantine potten vol snoep staan.
“Verleidelijk.”

Morgen gaat hij naar Heideheuvel, en dan nog 1x en dan is het programma afgerond. Hij zal Ruud terugzien. Zou die zijn afgevallen? Vincent wil zich er niet over uitlaten maar: “Vorige keer was hij aangekomen.”

Wat een prima her-introductie van de hoofdpersoon in deze langlopende serie.
Terloopse informatie in een fijn gesprek met een verslaggever op zijn aardigst.
Mooie Radio.