De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Eerste Kamer wil sluizen op een kier

door Reageer

De Eerste Kamer heeft een motie aangenomen om de regering te vragen het Kierbesluit uit te voeren = de Haringvlietsluizen op een kier te zetten zodat de vissen die de rivier op willen zwemmen om daar te paaien erdoor kunnen.
Het was een initiatief van Koffeman (PvdD) die Lucella Carasso uitlegt dat andere Europese staten al een hoop hebben uitgegeven aan zalmtrappetjes en visvriendelijke gemalen. Allemaal voor niks als Nederland de voordeur gesloten houdt.

Wat bezielt het kabinet, vraagt de presentator. Het wil “afrekenen met de natuur en zgn linkse hobby’s” analyseert Koffeman. Waarbij het goede nieuws is dat CDA en VVD in de EK de motie niet hebben gesteund maar wel hebben laten weten “de overwegingen te steunen”.
Alleen de SGP (slappe tegen de macht aan schurkers dat het zijn) was het “inhoudelijk oneens”.

En staatssecretaris ‘radijsgevoel’ Bleker? Die heeft gezegd: “Ik ontraad de motie maar ik heb geen argumenten.” Zegt Koffeman.
“Huh?!” doet Lucella Carasso. Want dat is inderdaad raar.
“Komt vaker voor bij deze staatssecretaris,” onthult weer Koffeman.
LC: “Is dat zo?!” Ja. Wat me niet verbaast na de idiote non-argumenten die ik hem vanmiddag bij Dit Is De Dag hoorde spuien.

De EK-voorman van de PvdD licht toe dat sommige partijen die de motie steunden misschien niet zozeer de paaibehoefte van de zalm ter harte ging maar wel de dreigende mot met landen met wie op basis van *afspraak=afspraak* was overeengekomen dat we met ons állen aan de visvriendelijkheid van de rivieren zouden werken.

“Wij gaan eens achter meneer Bleker aan” belooft Lucella Carasso.
Heel graag. En doe jij dan het interview?

Als de mens ergens niet kan komen, wordt het mooi

door Reageer

Weet je wat leuk is, hebben ze op de redactie gedacht: Joris van de Kerkhof die de zon ziet opkomen. Hebben we maandag veel succes mee gehad, laten we dat nog een keer doen.
Dus staat de Filiaalhouder om kwart over zes op een bruggetje “met uitzicht op de zo goed als ronde maan met wat wolken” en weet hij achter de verderop gelegen huizen “bijzondere planten en vogels”.

Een half uur later tuurt de verslaggever naar “schapen en de opkomende zon” en verzucht hij: “goh, wat is het mooi hier”. Wéér een half uur later stelt hij vast dat het “nog een beetje koud” is maar: de zon schijnt. “U wijst! Wat ziet u?” tegen Ruud Grondel. “Konijnen.”

Het onderwerp is de Volgermeerpolder. Onze nationale gifbelt. Waarop een laag folie is gelegd zodat er nu een natuurgebied wordt gekoesterd. Terwijl dat eerst ook al spontaan was ontstaan ondanks het gif. Grondel (20 jaar geleden de wethouder die met de sanering begon): “Als de mens ergens niet kan komen, wordt het mooi.”

Ooit was het veen, nu wordt het weer veen. Nadat straks Willem Alexander een beeld heeft onthuld gaan hekken weg en mag er worden gerecreëerd. Met mate en beschaafd. Geen grote parkeerplaats dus: wie er wel komen moet maar fietsen of wandelen. Maar skaten mag weer wél.

Alles zonnig en blij totdat om tien voor negen iemand komt aanhollen: Er loopt chloorbenzeen in het water! Het ziet er heel goor uit. Dat lijkt een naar einde aan het sprookje maar de projectleider zegt geruststellend dat het “puur kwel” is. Vingertje in de grond. Snif-snuf. “Benzeen ruik je. Dit is puur ijzer.” Maar als de mensen het niet vertrouwen, laat hij monsters nemen.

Joris van de Kerkhof neemt afscheid en belooft voor later op de site mooie verhalen.
Ik ben altijd benieuwd wie daar naar luistert. Ik dénk – gezien ook het geringe aantal reacties op zijn weblogs – dat het weinig mensen zijn.
Maar misschien ben ik ondanks de stralende zon op deze mooie dag te pessimistisch.

(foto weblog Joris van de Kerkhof)

Geen mooie foto’s van gespotte orka’s

door Reageer

Er zijn vier orka’s gezien in de Noordzee.

Mannen van Stichting Rugvin maakten een oversteek met de veerboot om (vooral) bruinvissen te tellen en daar waren ze opeens.
“Wat deed het met u” vraagt Lucella Carasso aan Frank Zanderink van Rugvin.
“Opwinding.” Want ze hadden gehoord dat de orka’s een paar dagen eerder waren gespot in het Kanaal, zwemmend richting noorden. Maar dat je ze dan ook echt ziet!

“Mooie foto’s gemaakt” informeert de presentator. Nee.
Waarom niet? Ze waren ver weg. En als je ze met de telelens hebt gevonden en scherp gesteld zitten ze weer onder water.
Lucella Carasso begrijpt het: “Zo gaat het ook vaak met vakantiegangers bij dolfijnen.”
Bovendien zaten ze op een groot schip. Wel bij de kapitein op de brug. Maar je kunt niet zeggen: leg die veerboot even stil.

Wat de orka’s hier doen? Dóórtrekken. Ze zullen vast vaker voorbij zwemmen. Maar “de zee is zó groot” het kan dus heel goed dat ze dan niet worden waargenomen.
“U hebt in elk geval deze mooie ervaring gehad” sluit Lucella Carasso af. Maar Zanderink is nog niet klaar. “Ik wou zeggen: mensen in het noorden, kijk goed uit. Vooral op zee zelf.”
Dan zie je ze misschien óók wel.

Deze zeezoogdieren.
Dus niet ‘vissen’ zoals Lucella zich even vergiste.

“Geniet van je ontbijt, paard”

door Reageer

De Grebbelinie wordt Rijksmonument.
Een goede aanleiding om Joris van de Kerkhof te doen genieten van de zon die “rood-oranje door de bomen schijnt”. Van mist boven grasvelden. Van de A12 “die zoemt in de verte”.
Dan is er nog een meerkoet “aan het varen” en er zijn drie hanen tussen bruine schapen en een paard dat naar de Filiaalhouder toeliep naar toen weer niet toen hij begon te praten. “Geniet van je ontbijt, paard” wenst Joris het paard toe wanneer het gaat grazen.

Later geniet de verslaggever van een ander paard en een schaap en wéér een meerkoet. En hé, daar klinkt een vink. Zelfs “een grasveld met twee lekke voetballen” wordt liefdevol beschreven. En is het niet “prachtig de natuur te laten rommelen” oppert de Filiaalhouder. Waarna hij een bunker in stapt waar blikjes fris liggen maar geen bier en “gelukkig ook geen rubber van allerlei soort”. Er weer uit “tussen de takken en daar is de zon en de schoonheid van buiten de bunker”.

Tenslotte “komt er een kuiken voorbij”. “‘s Kijken hoe dat kuiken klinkt” (soort piep) en dan: “Ook een goeie tekst.” Een laatste bunker kan de verslaggever niet in omdat er een laagje water in staat. En wat zo mooi is? Snuf-snuf. “Het water staat stil, maar het stinkt niet.”

Er waren ook nog wat teksten over de Grebbelinie (1744 begonnen, gebruikt tegen de Fransen en tegen de Duitsers en door de Duitsers). Maar niets gaat boven Joris-en-de-natuur die ook nog een blaadje van een prunus laurocerasus plukt en dat schenkt aan een landschapsarchitect die de plant monsterlijk vindt.

Eyjafjallajokull – een jaar later

door Reageer

Het is vandaag een jaar geleden dat de IJslandse vulkaan Eyjafjallajokull uitbarstte waardoor 63.000 vluchten werden geannuleerd en mensen dagenlang vastzaten op luchthavens. Ik herinner het me nog goed want 1 van die vluchten was de mijne.
Wat een goed idee (mede daarom) om te bellen met Edwin Zanen. Hij is fysisch geograaf en touroperator, woont op IJsland en zat vorig jaar érg vaak in het Radio 1 Journaal.

Lara Rense vraagt naar de gevolgen. Zijn die zichtbaar? Valt mee. Want de meeste as kwam neer vóór het groeiseizoen. Alleen is een haven die net open was dichtgeslibd door de troep die met een rivier naar beneden kwam. En “er is maar 1 zandzuiger op IJsland” – daar is voor Nederlanders nog toekomst, tipt Zanen.

LR: “Ziet u het terug op het landschap?” Alleen als je weet hoe het er eerder uitzag. En natuurlijk wel vlak bij het topje van de vulkaan.
Zal-ie het nóg eens doen? Zanen denkt van niet. Maar ze hebben nog méér vulkanen en dat zijn “disasters to come”.

Tenslotte verzoekt Lara Rense de man nog één keer de naam van de vulkaan (waarop zij zelf bijna de tong brak) voor ons uit te spreken.
Dat doet Zanen soepel. En nog een keer. Om te onthullen dat er zelfs een Songfestivalliedje was met die naam – maar dat heeft het helaas niet gehaald.

Een leuke manier om de -boeiende- uitzending af te ronden.