De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Vriendin

door Reageer

Leuk itempje op het eind van het Radio 1 Journaal.
Iemand is bestolen, spullen staan de volgende dag op Marktplaats.
Erheen (politie verstopt op de achterbank). Dief aangehouden en afgevoerd naar het bureau.

Maar dan: vriendin van de dief belt de bestolene.
Ze had zijn nummer omdat dief daarmee was gebeld om de afspraak te maken.
Weet bestolene misschien waar haar haar vriend is?

En die vriendin? Die wist van niets. Van de diefstal dus.
Oh, zegt Lucella Carasso meelevend/meewarig.
“Dus die is hij nu ook kwijt.”

Wat een charmante rechtlijnige redenering.
Als mijn vriend steelt, dump ik hem.
Terwijl ik denk: ze zit vast duizend excuses voor de loser te bedenken.
En geeft hem nog één kans (of misschien twee).

Is Lucella Carasso naïever dan ik?
Misschien kijken we andere tv-series.

Op zoek naar gemarginaliseerde jongens

door Reageer

Marc-Robin Visscher sjouwt de hele uitzending langs het verbrande duingebied in Schoorl.
Veel stap-stap-hoorspelkern. En verhalen. Over “acht militairen in slaapzakjes” die hij langs de kant van de weg ziet liggen en dat hij hun leidinggevende erop aansprak zodat ze nu “meer in het struikgewas” zijn versjouwd.

De Filiaalhouder wil “een steentje bijdragen” aan de opsporing van de brandstichter(s). Hij heeft ervaring, vertelt hij. Want hij had een buurvrouw die zijn huis in brand stak “omdat ze vond dat ik dood moest”. Toen was hij “te overstuur om boos te zijn” maar: “Nu ben ik wél boos! Wie doet dit?!”

De verlossende woorden moeten komen van forensisch psycholoog Ernst Ameling. Die schetst een profiel. 1) het is een man 2) tussen de 17-35 jaar (waarschijnlijk tussen de 20-25) 3) hij woont in de omgeving 4) komt uit een lager sociaal milieu 5) is niet-al-te-slim 6) woont alleen of bij zijn moeder 7) = een gemarginaliseerde jongen. MRV: “Wij zijn op zoek naar gemarginaliseerde jongens!”

Maar – horen we een half uur later – het hóeft allemaal niet zo te zijn. Het kan ook gaan om een kat-en-muis-spel met de politie. Dat lijkt burgemeester Hafkamp niet onwaarschijnlijk. Het zou haar daarom, zegt ze, “niks verbazen als vandaag weer brand wordt gesticht”.

Ameling is (zegt hij) dé deskundige op het gebied van pyromanen. Daarom had de rijksrecherche hem vorig jaar ook om hulp gevraagd. Tevergeefs. Want: “Ze konden zich mij niet veroorloven.”
Gelukkig dan maar dat hij nu gratis dit geweldige ‘het kan vriezen maar ook zeer wel dooien’-advies op de radio heeft kunnen geven.

Ik kende iemand die iemand kende

door Reageer

Het nieuws over Bin Laden zat in de ochtenduitzending van het Radio 1 Journaal.
Daarna was er nog ietsje over na te praten maar laten we eerlijk zijn: ergens rond het middaguur waren we uitverteld en uitgeanalyseerd en werd het een beetje babbelen bij het koffieapparaat.

Deborah Blekkenhorst haalde in DeGids.fm oud-Amerika-correspondenten Twan Huys en Max Westerman erbij.
Vertel eens wat jullie bij 11 september hebben ervaren. Wat doet dit nou met jullie.

In het avond-Radio 1 Journaal doet Lucella Carasso een beroep op Tim Overdiek die tijdens 11 september 2001 in Washington woonde.
Vrij als presentator, net de jurk van Kate achter de rug en nu: wat ging er door hém heen??
Hij dacht terug aan tóen.
Nine-Eleven.

Tim Overdiek: “Ik dacht direct terug aan mijn buurvrouw die achter ons woonde …”
Want de hele dag deed hij als correspondent verslag op de radio en een aantal keren hing de buurvrouw over de schutting om te vragen aan *zijn* vrouw of hij, als journalist, iets had gehoord.
“Over de slachtoffers in die twee torens. Want één van die mensen was haar broer.” Hij werkte in het World Trade Center, kwam om die dag, is nooit teruggevonden.
“Aan die buurvrouw dacht ik eigenlijk vanochtend toen ik het nieuws hoorde.”

Wow. Wat een mooi, aangrijpend verhaal!
Beetje jammer daarom dat Lucella Carasso de -voordehandliggende- vervolgvraag stelt: “En, heb je contact met haar gehad.”
TO: “Nee, we hebben geen contact meer. Zij zijn verhuisd, wij zijn verhuisd.”

Haalt toch iets van ‘ik was heel erg betrokken en ben dat via-via eigenlijk nog steeds’ van het verhaal af.

Bovenop de dood van Bin Laden

door Reageer

Osama Bin Laden is dood.
Dankzij de Amerikanen.

Het Radio 1 Journaal gooit de programmering om (niks over aangekondigde zielige hamsters, minimaal over de duinbranden, vergeet even Libië).
“Wij willen elk snippertje nieuws van je horen!” zegt Marcel Oosten tegen Ron Linker en Ron tracteert ons regelmatig op snippers, bijgestaan door Jacqueline Eckmann en Tom Kleijn.

Correspondenten Nathalie Righton, Nicole le Fever, Wilma van der Maten, Sander van Hoorn, Frank Renout berichten uit hun regio’s. Onze eigen politici reageren. Wilders, Pechtold, Roemer, Pechtold, Rutte, Hillen, Rosenthal. Allemaal live in de uitzending.
Deskundigen: Bertus Hendriks, Glenn Schoen, Geert-Jan Knoops, Barry Macco, Erik Akkerboom. Ko Colijn (via Marc-Robin Visscher die zóu gaan brandblussen in de duinen maar snel naar de Amerikaanse ambassade in Den Haag is gestuurd).

Iedereen blij, Bin Laden kreeg zijn verdiende loon. Had hij niet moeten worden berecht? Ja (zou wel netjes zijn geweest) maar ook nee (gedoe en gevaarlijk).
Het lijkt of de euforie naar mate de ochtend en dus ook de uitzending vordert wat inzakt. Is met Osama Bin Laden ook het terrorisme dood? Nee. We moeten waakzaam zijn. Angst voor represailles.

Drieëneenhalf uur vliegen voorbij.
Geef de redacteuren van het Radio 1 Journaal Brekend Nieuws en ze zitten er bovenop. De juiste mensen aan de telefoon, de juiste commentatoren bereikt.
En Lara Rense en Marcel Oosten hebben hun finest hour.

Wat hebben we nodig

door Reageer

Ook vandaag vieren we feest. Met Marc Hamer in Thorn die het al na een minuut zonder de satelliet moet doen en interviewt met z’n mobieltje. Aan de burgemeester vragen of *die* nerveus is of het wel goed zal gaan (nee).

Utrecht sloot gisteren naadloos aan op de Royal Wedding met de vrijmarkt. Jeroen de Jager ziet vrouwen met deskundige ogen de mooiste spulletjes eruit halen en hoort van andere (verkopende) vrouwen dat ze zich voorbereiden op afdingen door teveel te vragen. “Het dubbele?” Nee, ook weer niet zóveel teveel. “Dan lopen de mensen weg.”

Gezellige reportage. Beetje kletsen, veel sfeer. En dan ziet Jeroen de Jager een dakloze. Nu is iedereen heel vriendelijk tegen hem, ervaart de man. Toelachen enzo. Maar als hij vanavond in hun portiek of tussen de struiken in de tuin ligt te slapen, bellen ze de politie.
Het enige dat de dakloze heeft is een schoudertas. Meer heeft hij, verzekert hij Jeroen de Jager, ook niet nodig. “En anders pakken ze het toch maar af.”

Mooi slot.