Radio 1 Journaal

Zet de korhoen niet in het Hilton

5 augustus 2011 door Jeanne Reageer

Altijd leuk, Midas Dekkers.

Roel Pauw heeft de populaire bioloog gekozen als afsluiting van zijn mooie serie over de natuur in botsing met de cultuur/economie.
Midas Dekkers zaagt en knipt naar hartelust in het eigen tuintje. Hij voelt zich verantwoordelijk voor alles “waarmee je je bemoeit” en schetst het beeld dat wij allen kennen van de kat die binnenkomt het een halfdood vogeltje. Je pakt het af maar dan? Klap met de kamer op het kopje om het zieltje uit het lijden te verlossen? Mm. Boodschappen doen en hopen dat als je terugkomt het gepiep in de groene bak is verstomd?

Van de natuur moet je, vindt Dekkers, afblijven. Van het korhoen bv. “Al zou je het in het Hilton zetten voor 300 per nacht dan zou hij het nog verdommen om een ei te leggen.” Dat moet dus maar over de grens. Maar als hij het daar óók niet naar z’n zin heeft moeten we wél iets doen.

De zorg voor de Iepenpage. Die vindt Dekkers vast overdreven, vermoedt Roel Pauw.
Nee. “Het is het toppunt van beschaving om ook als iets geen nut heeft het te behouden.”

Volgens de aankondiging is het onderwerp van de reportage “Natuurbeschermingsorganisaties zijn veel te soft tegenover staatssecretaris Bleker.”
Zo zegt de bioloog het niet. Hij zegt: Vogelbescherming schiet ganzen af omdat hun directeuren anders minder geld krijgen en ze niet meer cocktails kunnen drinken met al die deftige dames.
Dekkers: “Ja meneer Bleker, nee meneer Bleker, dank u voor de gehalveerde subsidie.”

Spannend gesprek over saaie haaien

5 augustus 2011 door Jeanne 3 Reacties

Tientallen haaien zijn er gesignaleerd voor de kust van Zeeland en *het is een kleine haai en heel gewoon* reageert Hans Witte van het NIOZ waarop Lucella Carasso: “Zo moet u zo’n verhaal niet beginnen!”
“Knotsen van dingen. Levensgevaarlijk” pakt de bioloog het op maar: het zijn grondhaaien die een tijdje weg waren en nu weer terug.
De kleur? “Saai” (die Witte leert niet snel). Grijs. Met een witte buik. “Maar ja, zo zien grote haaien er ook uit.”
De(ze) gladde haai is “niet spectaculair”. Hij heeft bv “geen scherpe tanden” zodat we er ook niet bang van hoeven zijn.

Het NIOZ zit op Texel. Daar ziet men deze haai zelden. Soms wordt-ie gevangen door een kotter.
“Gooien die hem wel terug” vraagt Lucella Carasso bezorgd.
“De 1 wel, de ander niet” is het treurig stemmende antwoord.

LC: “Is hij eetbaar?”
Witte: “Niet echt. Misschien de jonge.”
Áls hij op de markt wordt aangeboden is dat trouwens niet als ‘haai’ maar gerookt als ‘zeepaling’.
LC: “Nou ja, zeg!”

Ach. Er klopt wel méér niet, zegt Witte en het klinkt berustend.
LC: “Wat dan?”
In het Midden-Oosten gevangen pangangers verkocht als kibbeling.

LC: “Fraude in de vishandel. Zo werd het toch nog een spannend gesprek.”
Spannend en leuk.

Een ingewikkeld verhaal over manen

4 augustus 2011 door Jeanne 1 Reactie

Amerikaanse wetenschappers zeggen dat de aarde ooit twee manen had.
“Het is een ingewikkeld verhaal” neemt Govert Schilling ons voorzichtig bij de hand.
Onze maan heeft aan de achterkant een dikkere korst. Je zou dus kunnen denken dat daarop ooit iets is uiteen gespat en “blijven plakken”(Lucella Carasso).

“Overtuigt jou dat” vraagt de presentator en de wetenschapsjournalist sluit het niet uit.
Het is dan wel “een paar miljard geleden” maar het kan zijn dat als we in het najaar nog wat gegevens verzamelen op de maan dit er inderdaad uitkomt.
Sterker: “het is de meest waarschijnlijke optie”.

LC: “Lost het nog andere vragen op?”
Andersom. Pluto heeft ook grote en kleine manen waarvan te verwachten is dat die in de toekomst in botsing komen.
“De begintijd van het zonnestelsel” legt Govert Schilling uit, “was een heel gewelddadige periode. Geen pais en vree.”
LC: “Net zo erg als de aarde.”
GS: “Maar gelukkig heel lang geleden.”

Surfen op de overvloed van de maatschappij

4 augustus 2011 door Jeanne Reageer

Vandaag in de RadioRoutre geen na twee weken toch wat ‘sleets’ : hoe ik van de ene hopeloze baan iets anders ging doen. Maar een frisse dumpsterdiver Robin die met Jeroen de Jager voedsel ophaalt. Uit afval van de markt, bij AH en bij de biologische winkel.
Daar heeft hij dit keer pech: de dumpster is al geleegd.
JdJ: “Poverdriedubbeltjes.”

Willen ze volgende keer wat meer rekening houden met Robin, vraagt de verslaggever aan een vrouw die in de winkel werkt.
“Die microfoon is een beetje irritant” zegt ze (nee maar: iemand die níet haar drie seconden roem begeert).
JdJ: “Jamaar – ik werk voor de radio. Ik móet wel.”

Robin de dumpsterdiver leeft al drie jaar van wat anderen weggooien. Surfen op de overvloed van de maatschappij.
Robin: “Ik wil mijn eigen impact op het milieu zo gering mogelijk houden.”
Sinds een jaar is hij ook “bewust geldloos”. Zonder baan en zonder uitkering. Alleen af en toe klussend voor wat móet worden betaald (huur bv).

Mooie, verrassende reportage die het RR-thema ‘crisis’ naar een ander, hoger plan tilt.

Bier drinken en buikglijden

4 augustus 2011 door Jeanne Reageer

Zet Menno Reemeijer op een camping met gamers, met reli-jongeren of met zuippubers – hij gedraagt zich als een vis in het water (of hij zich ook zo voelt weet ik natuurlijk niet).

De pubers verzamelen zich in Ommen. Met een briefje van de ouders dat ze mogen ‘feestvieren’.
“Hoe ziet dat feestvieren eruit” vraagt Menno Reemeijer.
“Veel bier drinken.”
MR: “De hele dag?”
Vanaf tien uur.
Verder doen ze, vertelt een vrouw van de camping, “hele creatieve dingen: bierkrat stapelen en buikschuiven”.
Alles kan? “Bijna alles kan.”

Wat is er zo leuk aan, vraagt de verslaggever. Want ze doen eigenlijk niks anders dan wakker worden en hijsen.
“Geen gezeur van je ouders” “lekker bier zuipen” “met jongeren onder mekaar”.
Het zijn vooral jongens. Een zeldzaam meisje vindt het prima: “Gezellig.”
MR: “Alles mag, niks hoeft?” Precies. “En de bewaking is niet zo streng.”

De verslaggever is ook nog getuige van “het ultieme campingvermaak”(MR): buikglijden.
Zeiltje – zeep er overheen.

Waarom in Ommen, vraagt Menno Reemeijer een aantal keren. In Renesse en op Terschelling zijn toch ook jongerencampings. “Lekker dichtbij”. “Niet zo heel duur”. “Gezellig.” En daar, benadrukt een jongen nog eens terwijl tamelijk gruwelijke Nederlandse muziek uitfadet, “gaat het om”.
Gezellige reportage.