De Koude Kalkoen

Jeanne

D (on)wenselijkheid van kankerbehandeling bij huisdieren

door Reageer

De faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit van Utrecht heeft een centrum geopend waar huisdieren met kanker kunnen worden bestraald. Kosten per behandeling: tussen de 1300 en 2500 Euro.

“Is het een aanwinst” vraagt Lucella Carasso aan Hans Hopster van de Hogeschool Van Hall Larestein. Héél soms, vindt die. Bij korte behandelingen en grote kans op genezing. Hij vreest dat mensen eindeloos gaan *doordokteren* omdat ze zelf geen afscheid willen nemen van hun huisdier.
Die mensen – das inderdaad niks gedaan. Maar -interessanter-: hoe ervaart (bv) de hond het dan wél. Heeft die een langetermijnperspectief? Geen idee, zegt Hopster. Je hebt wel apen die vandaag gereedschap klaar leggen om het morgen te gebruiken. Dus *iets* vooruit denken kunnen ze.
LC: “Zou toch een aardig onderzoek zijn?” Ja. Maar: hoe het te meten.

Dan de mensen – doen die nu anders met hun huisdier dan vroeger? Nou en of. In de stem van Hopster klinkt walging: “Ze doen allerlei dingen met dieren waarvan wij ons afvragen – is het dier erbij gebaat.” Jasje aandoen? veronderstelt de presentator. Hele pet parades. Dieren showen. Dat is inderdaad gatver.
Hopster: “Je moet je maar afvragen of het dier dat leuk vindt.”

LC: “Is die vraag te beantwoorden?” Je moet, zegt Hopster, “altijd gericht zijn op de signalen die het dier afgeeft”. Zowel bij de hond als bij landbouwdieren als circusdieren als die in de Oostvaardersplassen.
LC: “Kwispelen?” *onduidelijk/geen antwoord*

Natuurlijk is het geen onzin wat de lector zegt. Je hebt mensen die het eigen dier kwellen om het zo lang mogelijk (ongelukkig en wel) in leven te houden. Maar je hebt ook mensen die na een zorgvuldige afweging het dier een extra kans willen geven om het nog een aantal wél gelukkige jaren te geven.

(schrijft zij die vanmiddag voor €200 een kipje liet opereren om te weten of een tumor operabel was of niet; het was *niet* zodat het kipje nu is ingeslapen)

Autist bloeit op in virtuele wereld

door Reageer

Peter is lichamelijk gehandicapt en autist. In het echte leven functioneert hij slecht.
In de virtuele wereld vindt hij vrienden die er kapot van zijn wanneer hij door een hartaanval overlijdt.

Na een mooie reportage van Steven Emmens vraagt Michiel Gouman aan de voorzitter van de vereniging voor autisme, Fred Stekelenburg, hoe het kan dat een autist in het daagse leven geen of moeilijk contact maakt en op internet moeiteloos. In dit geval dan (Peter staat niet voor alle autisten).
Het komt door de prikkels. In een direct gesprek gebeuren teveel dingen. 70% van de communicatie is non-verbaal, vertelt Stekelenburg. En dan rijden er ook nog eens auto’s voorbij en komen vliegtuigen over. Dat kan iemand met autisme niet behappen. Die kan niet zoals een niet-autistisch mens filteren wat relevant is en wat niet.
Via teksten op de computer verloopt een gesprek voor de autist directer. Er wordt niet gestoorzenderd. En: hij/zij kan nadenken voor zij/hij met een reactie komt.

Gouman: Wat moet je dan doen om een gesprek in-het-echt toch mogelijk te maken? Stekelenburg: Deur dicht en prikkels van buiten uitsluiten.
Gouman (lachend): “Dat is wat we met onze gasten bij DIDD doen.”
Maar vérder? “Wat kan ik doen om er rekening mee te houden?” Het geluid moet weg uit winkelcentra, is het antwoord. En volgens mij zijn interviewer en telefonische gast nu een typisch vb van de spraakverwarring waarover ze het hébben want Gouman doelde op wat *hij* tegenover een autist kan doen. Terwijl Stekelenburg het betrok op de maatschappij.

Althans, zo pikte ik het op.
En ik als luisteraar ben natuurlijk ook slechts 1 ontvangwezentje dat bij wat ze ergens uit haalt wordt beïnvloed door wat ze horen wil en hoopt.

De boerka in koud Antwerpen

door Reageer

“Gisteravond” introduceert Marcel Oosten de Filiaalhouder, “was het Belgische boerkaverbod *hier* groot nieuws, maken de Belgen zich er ook druk over?”
Nee, kan Joris van de Kerkhof vanuit een koud Antwerpen melden. Dat doet men niet. En afgaand op de Volkskrant die het bericht op p. 15 meldt is het nieuws *hier* intussen ook al iets minder groot dan gisteren.

De Antwerpse voxpop levert niet veel op. Nu doet voxpop dat zelden maar de warm ingepakte jonge vrouw die haar punt maakt door achter elke zin “PUNT” te zeggen treft ons toch door voor Joris van de Kerkhof haar kap af te doen zodat die kan vleien “mooie, rooie haren hebt u!” Een met een Marokkaanse gehoofddoekte vrouw gevoerd gesprek is interessant door de vorm: het vindt plaats via haar vertalende kleine dochtertje.
Ida de Queeker van BOEH (Baas Over Eigen Hoofd) is geen begenadigd spreekster en burgemeester Cremers van Maaseik die 5 jaar geleden in zijn gemeente de boerka al verbood klinkt wat vermoeid. Was een verbod per gemeente niet genoeg? Nee, algemeen is beter, zegt Cremers.

Het meest boeiend: directeur Karin Heremans van het Koninklijk Atheneum waar de hoofddoekjes zijn verboden. Niet omdat ze een uiting van religie zijn maar omdat de meiden tegen mekaar op gingen concurreren welk type hoofddoek duidde op wie het allerbraafst in de moslimleer was. Zodat de gelijkwaardigheid in het gedrang kwam.

Had dus met dit gesprek aan de telefoon kunnen worden volstaan? Nee. Want Joris van de Kerkhof in het Filiaal is rare anecdotes (man die hem per se wil laten berichten over verderop wonende Helmut Lotti), persoonlijke benadering (directeur vriendelijk lachend vragen of haar parelketting wel ‘gewoon’ is) en eindigen met Tom Boonen die het parcours van de Ronde van Vlaanderen heeft verkend en een massasprint voorspelt.
Daar kun je mij dus elke doordeweekse ochtend om zes uur voor wakker maken.

Loeren naar Tessel

door Reageer

Ik keek vanmiddag een stukje Villa VPRO.
En ja, ik weet dat je radio niet moet *kijken* maar ik neig tot even loeren en blijf dan soms hangen. Zo zag ik Nelleke Noordervliet weer eens. Wat is die mooi oud aan het worden.
Ook zag ik voor het eerst Tessel Blok die vermoed ik de nieuwe Djoeke Veeninga is wat me brengt op: waar is Djoeke Veeninga eigenlijk?

Dan is het afgelopen en Renate Evers leest het nieuws en iedereen blijft nog even zitten en om de één of andere reden zoomt de camera niet in op de nieuwslezer maar op Tessel Blok.
Die ik in een proestlach zie schieten wanneer Renate Evers voorleest dat de oom en tante van Frans “heb je éven voor mij” Bauer in hun woonwagen zelfmoord wilden plegen.
Tessel Blok duikt naar beneden, hoofd in de handen. Want om zoiets lach je natuurlijk niet openlijk, daar maak je alleen privé foute grappen over.

Dan duikt ze weer op. En ik zou *zweren* dat ik pretoogjes zie. Of niet? Lastig toch, die kleine plaatjes waarin we (ik) een hoop proberen te lezen. Oogjes, oogjes. Die komen me wel heel bekend voor.
Google! Tessel blijkt de zus van Dieuwertje.
Daar was ik dus nooit opgekomen als Villa VPRO géén radio-met-plaatjes had gehad.

Nu is het alleen jammer dat ik niet ergens als een soort uitzending gemist kan *terugkijken* of Tessel Blok inderdaad niet meer bijkwam van het lachen bij het F.Bauer-item of dat ze mogelijk uit vermoeidheid even het hoofd in de handen vleide.

“Ik geniet er zo van dat ik ga stotteren”

door Reageer

Zonnetje in radioland is Joris van de Kerkhof vanochtend.
Hij gaat riet snijden in Overijssel. Omdat de rietsnijders subsidie aanvragen. Een mooie aanleiding voor een aubade aan de natuur die de Filiaalhouder zó betovert dat hij om kwart over zes de *maan* ziet opkomen.

“Ik geniet er zo van dat ik ga stotteren” zucht Joris van de Kerkhof na een hakkelend niet te volgen half zinnetje. Tegen de snijder: “Geniet u er net zo van als ik?” Dan: “Nog even genieten in stilte.” En: “Prachtig vak hebt u, hè?” De man kan het alleen maar beamen. Een prachtig vak, en bovendien goed voor de natuur (vogels en planten).
Fikkie stoken mag de snijder ook (JvdK: “héérlijk”) en “het is zó ontzettend mooi, Marcel, ik heb wel vragen gesteld, maar ik denk: het zal allemaal wel”.
Kan de Filiaalhouder zélf iets doen? Bosjes afgesneden riet bij elkaar zetten moet wel lukken: “Vorige week had ik een schoolklas, die kon het ook dus u kunt het ook wel.” Een poging tot andere hulp (het aantrekken van de motor) leidt tot niets. Maar, wordt ons verzekerd, het op stapeltjes leggen van het riet is appeltje-eitje. Al doen de presentatoren in de studio (Marcel Oosten: “dat zal ze berouwen”) of de natuurminnende verslaggever nog geen strotje bij een takje kan leggen.

“Je hóeft niet na te denken (bij het riet snijden) maar het kán wel” lokt hij de snijder uit. Klopt, zegt die. Er kunnen “allerlei gedachten ontspruiten aan je gemoed” dus (JvdK): “Mag ik even mee in uw hoofd?” Helaas zijn de enige spruitende gedachten nu die over geld maar “ik heb zo genoten van alles” en “ik vind het prachtig” blijft de Filiaalhouder herhalen zodat hij wordt genood: “Kom gerust een keer wéér, hè?”

“Het wordt een Mooie Dag” heeft Joris van de Kerkhof ons vanochtend 2x beloofd in de traditie van ooit-Radio1Journaal-anchor Rob Trip. Of het een Mooie Dag wórdt weet ik niet.
Maar de dag is in elk geval mooi begónnen.