“Kijk, een snoekbaars!”
“Wow!” reageert Jeannette Parramore.
“Wow.” En: “Wat een grote beesten, zeg!”
Vroege Vogels staat langs het Noordzeekanaal met stadsecoloog Martin Melchers en Ron Offermans die voor haar ogen een duik maakt in het water.
Om óp te duiken met zijn borst vol diertjes.
Want het kanaal is niet alleen een vaarroute, het is ook een natuurgebied.
Omdat er van alles kleeft aan de schepen én omdat via het schudden zeewater in zoetwater komt en er zo brakwater ontstaat.
Met de bijbehorende zout-, brak- en zoet-dieren.
Kabeljauw, wijting, poon en trompetkalkkokerwormpjes en zwartbekgrondel en meun en de Amerikaanse brakwaterstrandschelp en het trompetkalkkokerwormpje … ik houd de opsommingen niet bij.
“Geen vragen meer stellen” zegt een van de mannen (vriendelijk) tegen Jeannette Parramore, want: ze zijn net zo leuk in gesprek.
Wat waar is – het enthousiasme spat er vanaf.
En, nu even de big picture: eigenlijk is er een “blauwe verbinding met de Kaspische Zee” en reikt onze natuur zo helemaal tot Iran.
Een pareltje in een programma dat ook vandaag weer vol zit met prachtreportages die ik hier 1 voor 1 de hemel in had kunnen prijzen.
Dat ik er deze uitpik komt omdat ik met vis het minst héb en ik er daarom extra aangenaam door werd verrast.