Het is de dag van het tussenrapport van de commissie-Deetman.
Traumatoloog André Lubbers heeft er “niet zo hoge verwachtingen” van. Hij denkt dat er vooral aanbevelingen voor de toekomst in zullen staan. “Maar de slachtoffers willen nú gehoord en geholpen worden.”
Joris van de Kerkhof rijdt met Bert Smeets van Mea Culpa United naar Den Haag. Drie uur samen in de auto. En soms even in de uitzending en dan fris klinken – knap. Smeets is benieuwd “hoe ze het in elkaar knutselen en elkaar verdedigen”. Om dat te analyseren wil hij bij de presentatie van het tussenrapport zijn.
Slachtoffer wil hij niet worden genoemd, hij is overlever. En net wanneer ik denk: hoe vaak kun je ‘overlever-niet-gehoord-geen-verwachtingen’ blijven herhalen, verrast Joris van de Kerkhof mij en ik denk ook Bert Smeets met: “Haat u die mensen.” De mensen in het internaat dus, die hem hebben misbruikt.
Ja en nee, antwoordt Smeets. En daar moet de verslaggever het mee doen.
Hoewel. Hij haat dat hij geen documenten los kreeg. De instellingen. De mensen van die instellingen.
JvdK: “Is het niet teveel een baan geworden.”
Dat blijkt de trigger voor mooie beschouwingen over God, een zinvol leven, twijfel aan God.
En dat hij in Rusland wel in (orthodoxe) kerken komt, maar hier kán hij dat niet meer.