Nadat Jeroen Wielaert met Frans Derks heeft doorgenomen dat die natuurlijk óók in de branding heeft geneukt, verdiept Deborah Blekkenhorst zich met neurowetenschapper Gert Holstege in het orgasme.
Een boeiend gesprek waarbij weer eens bleek wat een knappe interviewer deze verslaggeefster is: goed ingevoerd, alert reagerend, meedenkend, de gesprekspartner alle ruimte gevend en oprecht geïnteresseerd.
Waar ik moeite mee heb is de vanzelfsprekendheid waarmee ze heen praat over het gebruik van proefdieren.
Dat gebeurde ook in het op dinsdag uitgezonden gesprek over pijn.
Hiervoor werden ratten pijn gedaan.
Holstege steekt van wal door opgewekt te verhalen over proeven op katten. Dat ze keken in de hersenstam en dan merkten dat via het ruggemerg prikkels naar het plassen gingen.
Terwijl “als we een laesie maakten iets verder, dan konden de katten niet meer plassen”.
En dat dan ook nog eens prikkelen om te kijken of de dieren een orgasme konden krijgen.
Waarna ze ‘stelletjes’ (mensen dus) met elkaar lieten vrijen en klaarkomen en dan keken ze in de hersenen van die mensen.
En verdomd, de prikkels kwamen vanuit hetzelfde stukje brein.
Ik heb veel moeite met het gebruik van proefdieren.
Ik weet niet of het helemaal valt te vermijden.
Ik zou willen dat als het absoluut noodzakelijk is (Barend? Ben je daar?) de onderzoekers dit per onderzoek beargumenteren.
Niet alleen in een aanhangsel bij hun onderzoeksrapport (aangenomen dat ze het dáár doen) maar ook wanneer ze erover spreken in de media.
Mn bij Holstege had ik de indruk dat hij de dieren alleen als een voorwerp zag waarmee je grappige hersentestjes kon doen.
Had Deborah Blekkenhorst dit zelf aan de orde moeten stellen?
Áls ze het had gedaan had het geleid tot een heel ander gesprek.
En waren we misschien niet uitgekomen bij die 20% vrouwen die anders dan ‘gewone’ vrouwen (sic) moeite hebben seksueel opgewonden te raken en dús een disorder hebben waartegen je pilletjes kunt slikken.