De Garra Rufa wordt al een tijdje in Nederland ingezet ter ‘vispedicure’ maar pas nu heeft Esther Ouwehand van de Partij voor de Dieren er vragen over gesteld. Waar mag je dieren voor gebruiken, vraagt ze zich af. En: een vis die gewend is aan baantjes trekken tussen koraal kan toch geen lol beleven aan in een steriele badkuip knagen aan mensenvoeten.
Verslaggever Niels de Jager trekt schoenen en sokken uit en doopt de voeten in zo’n bad. Hij ziet wel 100 “krioelende visjes van 5 cm lang”. Ze schieten op zijn voeten af – knabbel, knaag. “Je ziet de oogjes en de mond en de tandjes op en neer gaan om je huidschilfers op te eten.” De verslaggever ervaart kriebel en jeuk en vindt het maar niks.
Er zijn drie Nederlandse bedrijven die de ‘doktersvisjes’ inzetten. Vinden ze léuk, probeert de eigenaar van zo’n bedrijf ons wijs te maken. Want anders zitten ze in beken in Turkije te wachten tot er een mens doorheen loopt om zo aan hun voedsel te komen.
Dat lijkt me echt flauwekul zodat ik eens ga googlen op de Garra Rufa. En wat nu écht tragisch is: zowel in Nederland als elders in de wereld komt die vrijwel alleen voor als ‘doktersvisje’ met bijbehorende foto’s van voeten in zo’n teiltje met mini-vis.
Wie hij/zij écht is, waar de vis thuis hoort, wat-ie leuk vindt en wat niet – mogelijk staat het ergens op het net maar het is érg lastig te vinden.