Waar het in dit Radio 1 Journaal over gaat?
Libië natuurlijk, belooft Lucella Carasso om half vijf. En Oman. En vrouwendag. En… ze hebben een interview met de man die in Grevenbicht het ganzentrekken heeft gewonnen!
Dat wordt om zes uur nóg een keer beloofd en ik geef direct toe dat ik wat minder opensta voor een item waar ik twee uur mee wordt lekker gemaakt als het dan éindelijk komt.
Peter van de Klundert is de winnaar van het ganzentrekken.
“Het was toch niet een levende gans mag ik hopen? Nee?” doet Lucella Carasso alsof ze het nieuws hierover de afgelopen week heeft gemist en zich ook niet even voor de uitzending heeft ingelezen.
Hoe het gaat, dat hoofd van de gans eraf trekken. Met een touw? Nee, met de hand.
LC: “Waarom doet iemand hier aan mee?”
Omdat het, aldus de winnaar, “een volksgebruik is” en: “het verbindt het dorp”.
LC: “Ik neem niet aan dat u had geoefend?” Nee.
LC: “De Partij voor de Dieren doet aangifte van dierenmishandeling.”
Vd Klundert ziet het, zegt hij, “niet zo zwart-wit”. Er is een hoop dierenleed in Nederland en daarbij valt “die ene gans in Limburg die volgens de regels der wet is geëuthanaseerd” in het niet.
LC: “Dank u wel dat u ons even te woord wilde staan.”
Dat vond ik een teleurstellend gesprek.
Maar: hoe had het dán gemoeten?
Dat zo’n man hieraan meedoet getuigt niet van een fijnzinnig gemoed. En het is natuurlijk dé smoes voor je schuldig maken aan dierenleed: ándere dieren hebben het óók erg cq erger.
Maar de echte dierenbeul is natuurlijk de dierenarts die de gans hiervoor heeft gedood en ‘geprepareerd’.
Mijn conclusie: het gesprek was teleurstellend maar ik heb geen idee hoe het beter kon.
Alleen dat begin was echt fout (“was het een levende gans”) omdat de interviewer zichzelf daarmee meteen neerzet als oen die zich er totaal niet in heeft verdiept.