Ook Premtime gaat over Alphen.
Tristan? Dat is, weet Prem, “een idioot”, “een randdebiel”, “een randdebiele idioot”, “een psychopaat”.
Het duurt even maar dan zegt een vrouw dat hij de schutter niet zo moet typeren. O nee? Wie is zij dan wel helemaal, een psychiater? Ze blijkt psychotherapeut in opleiding.
Prem: “Ik hoef geen psychotherapeut in opleiding te zijn om te weten dat dit een randdebiele idiote psychopaat is.”
Later nog een vrouw: “Dat kun je niet maken, Prem.” O nee? “Ik ben woedend op deze jongen, ik vind het belachelijk!” Maar, veronderstelt de vrouw. Misschien is de man wel “in een hoek gedreven” en schoot de hulpverlening tekort. En: “U noemt afschuwelijke termen om een slachtoffer van onze maatschappij…”
Prem: “Slachtoffer?! Het is een dader die willoze mensen in een scootmobiel vermoordt, dan ben je toch een randdebiel, dan ben je toch een psychopaat!”
Denk aan de ouders en de grootouders en de familie van Tristan, zegt de vrouw. Maar daarmee heeft Prem niets te maken.
Dan
– “Ik ben een volwassen man, ik brul mijn emoties zo op de radio.”
– “Ik ben Prem, ik ben niet van de nuances.”
– “Luisteraars, ik blijf wie ik ben, ik zal nooit veranderen.”
Waaraan ik iets vals kan toevoegen.
Maar laat ik het simpel houden.
Dit was geen bijdrage aan de discussie en het biedt ook geen hulp bij het verwerken van de tragedie.
