Moeilijk plaatsbare asielhonden worden in Vught gekoppeld aan gedetineerden.
Die verzorgen en trainen ze zodat ze na 3 maanden hopelijk wel een baas vinden.
“Jouw energie en zijn energie moeten een beetje matchen” zegt een vrouw. Het zijn honden met stress. Vaak ook mishandeld. Nu opgesloten. Daar hebben de gedetineerden begrip voor, dat gevoel van opgesloten zijn.
Voor de hond is het érger, zegt een man, “want die weet niet waaróm.”
Groot succes dit experiment, honden happy, gevangenen happy, experimenteerders happy.
Minder happy is -vreest men- Happy Feet.
Er zijn, vertelt Dorald Megens om 12 uur, “al drie dagen geen signalen meer van het zendertje”. Dat zendt alleen als de pinguïn boven water is. Het kán dus zijn afgevallen en nu op de zeebodem liggen. Wat ook kan: Happy Feet is niet meer in leven.
Hè nee! Maar wat vertelt de nieuwslezer het mooi. Ons langzaam voorbereidend op het waarschijnlijk toch slechte nieuws.
Dan het AD. De kop: Is Happy Feet opgegeten? In de lead: Is Happy Feet een Happy Meal geworden?
Nare sensatiepers!