De Koude Kalkoen

Joris van de Kerkhof

Gewicht? “Dat zeg ik liever niet op de radio”

door 2 Reacties

Morgen gaat Vincent Boterman (14 jaar, 1.62 m, 77 kilo) op Heideheuvel naar de dokter.
Vandaag bezoekt hij met Joris van de Kerkhof zijn lotgenoot Ruud.
Die wil alleen zijn lengte kwijt (1.73 m) maar zijn gewicht? “Dat zeg ik liever niet op de radio.”

Vincent mag verslaggever spelen.
“Ruud, hoe vind je de behandeling gaan?” Minder dan hij had gehoopt.
Waarom? Motivatie kwijt geraakt.
“Hoe komt dat en hoe kun je die weer terugkrijgen?” Ontwijkend antwoord.
“Wat verwachtte je van het project toen het begon?”
Ruud: “Dat het echt ging lukken en dat ik echt ging afvallen maar dat is niet gelukt.”

“Maar,” bemoeit Joris van de Kerkhof zich nu toch met het gesprek, “éét je dan ook heel veel?” Niet tijdens de maaltijden, maar “ik pak soms stiekem dingen uit de kast” en dat móet ook wel omdat hij veel van de verstandige maaltijden niet lust en dan later honger krijgt.
JvdK: “Herkenbaar, Vincent?” Nou… soms. Vincent is duidelijk de stoere jongen die het allemaal onder controle heeft.

Samen reiken de interviewers Ruud een aanpak aan: beloning in het vooruitzicht stellen, wat in dit geval een logeerfeestje-met-vrienden blijkt te zijn. Met popcorn ipv chips hoewel als er dan niemand zou komen misschien wel chips voor de vrienden (maar appels en mandarijnen voor Ruud). Na 5 kilo eraf. Nog vóór de zomer. En Joris van de Kerkhof mag terugkomen.

Erg sterk, deze serie. Door de nieuwe aanpak. Waarin ons ook nog ‘Vincent ondervraagt onze verslaggever’ is beloofd.
Mooie Radio.

Vincent ziet er goed uit

door Reageer

Hoe zou het zijn met Vincent Boterman?
Joris van de Kerkhof volgt de jongen al anderhalf jaar bij zijn inspanningen gewicht te verliezen via het programma van instelling Heideheuvel.

Van de zomer, brengt hij ons in herinnering, duwde Vincent voor het eerst in die anderhalf jaar de microfoon weg. Hij wou niet praten toen hij had gehoord dat hij was aangekomen ipv afgevallen zoals hij had verwacht.
“Dat was misschien geen goeie reactie,” zegt Vincent nu. “Want het hoort erbij dat je dat ook op de radio zegt.”
Het was wél een goeie reactie, vindt Joris van de Kerkhof. Omdat het een échte reactie was.
Vincent lijkt niet overtuigd.
“Je ziet er goed uit,” zegt de verslaggever. Vincent bromt iets.
JvdK: “Sorry, hoor – ik zei iets positiefs.”

Met Sinterklaas was Vincent 8 ons aangekomen (waarvoor wij allen een moord zouden doen, als het daartoe in december beperkt bleef). En eigenlijk had het niet gemoeten maar: “Het was minder dan vorig jaar.”
Vincent heeft een baantje bij het inpakken van kerstpakketten. Met brood-mee terwijl iedereen om hem heen vette hap eet en op de tafels in de kantine potten vol snoep staan.
“Verleidelijk.”

Morgen gaat hij naar Heideheuvel, en dan nog 1x en dan is het programma afgerond. Hij zal Ruud terugzien. Zou die zijn afgevallen? Vincent wil zich er niet over uitlaten maar: “Vorige keer was hij aangekomen.”

Wat een prima her-introductie van de hoofdpersoon in deze langlopende serie.
Terloopse informatie in een fijn gesprek met een verslaggever op zijn aardigst.
Mooie Radio.

Overlevers willen nú gehoord worden

door Reageer

Het is de dag van het tussenrapport van de commissie-Deetman.
Traumatoloog André Lubbers heeft er “niet zo hoge verwachtingen” van. Hij denkt dat er vooral aanbevelingen voor de toekomst in zullen staan. “Maar de slachtoffers willen nú gehoord en geholpen worden.”

Joris van de Kerkhof rijdt met Bert Smeets van Mea Culpa United naar Den Haag. Drie uur samen in de auto. En soms even in de uitzending en dan fris klinken – knap. Smeets is benieuwd “hoe ze het in elkaar knutselen en elkaar verdedigen”. Om dat te analyseren wil hij bij de presentatie van het tussenrapport zijn.
Slachtoffer wil hij niet worden genoemd, hij is overlever. En net wanneer ik denk: hoe vaak kun je ‘overlever-niet-gehoord-geen-verwachtingen’ blijven herhalen, verrast Joris van de Kerkhof mij en ik denk ook Bert Smeets met: “Haat u die mensen.” De mensen in het internaat dus, die hem hebben misbruikt.
Ja en nee, antwoordt Smeets. En daar moet de verslaggever het mee doen.
Hoewel. Hij haat dat hij geen documenten los kreeg. De instellingen. De mensen van die instellingen.

JvdK: “Is het niet teveel een baan geworden.”
Dat blijkt de trigger voor mooie beschouwingen over God, een zinvol leven, twijfel aan God.
En dat hij in Rusland wel in (orthodoxe) kerken komt, maar hier kán hij dat niet meer.

De gewone leraar doet aan seks – maar wel veilig

door Reageer

Wanneer Joris van de Kerkhof zijn Filiaal begint met “een beetje harde hoorspelkern” gaat mijn hart direct sneller kloppen. Twee dagen deed hij ‘knisper’ in de sneeuw, nu doet hij ‘stap-stap’ een trap op, dan een ouderwetse bel en alsof het niet op kan: een piepende deur.
De Filiaalhouder is te gast bij leraar Nick Vogels van Leraren in Actie (LIA), een boomlange vent een vriendelijke ogen en een harde stem die uitstraalt dat hij niet met zich laat sollen.
JvdK: “Ik dacht, hè, hè – eindelijk weer eens een gewone leraar.”

Vogels ziet collega’s worstelen met orde houden (wat ze niet leren op de Lerarenopleiding) en is boos om de nieuwste plannen voor opnieuw wijzigen van het onderwijs: focussen op kerntaken en wég met de franje.

In 4 Mavo doet de Filiaalhouder mee met zo’n les van franje. Hij hoort Vogels zijn leerlingen vertellen dat hij niet blowt, niet rookt en niet drinkt: “Aan seks doe ik wel, maar wel veilig.” Waarna de kids discussiëren over de prijs van condooms en vervolgens naar de film ‘Beperkt houdbaar’ kijken. Aandachtig, vertelt Joris van de Kerkhof. Wat me aangenaam verrast want dat leek me meer een film voor volwassenen en dan vooral vrouwen van minstens vijfentwintig.

Marcel Oosten (gisteren *niet* bekroond tot RadioBastard net zo min als collega Lara Rense tot RadioBitch): “We vinden het wat tam.” En later: “Het is niet zo heftig.”
Klopt. Maar het afsluitende praatje van de rector van de school (het Segbroek College) over het belang mensen voor te bereiden op “een goede plek in de maatschappij” is hartverwarmend.
Net als de afsluiting van Joris van de Kerkhof zelf: “Het was fijn om eens een keer bij een goede leraar in de klas te zitten.”

Dierentuinen testen duurzame kroketten

door Reageer

Knisper-knisper wandelt Joris van de Kerkhof door de sneeuw het Filiaal binnen.
Hij is in Burger´s Zoo en het gaat over een campagne van Wakker Dier over de dierentuinen die in hun restaurants eten serveren dat dieronvriendelijk is geproduceerd. Plofkip. Ganzenlever. Paling.

Een onderwerp om me heerlijk over op te winden en dat dóe ik ook maar als radio-onderwerp verpietert het al snel omdat de directeur van Burger´s Zoo en de mevrouw die alle dierentuinen vertegenwoordigt het roerend met me eens zijn. De foie gras en de paling gaan per 2011 van het menu. Er wordt getest met biologische kroketten. En ze zijn “al jaren bezig met een duurzaamheidscode” – wat bedoeld is om vertrouwen te wekken maar waarbij je je ook kunt afvragen of het allemaal niet wat sneller kan. Wat Wakker Dier dus doet.

“Er is ook een heel praktische oplossing, hè? Gewoon geen vlees eten.” En: “Er is nog een alternatief: eet geen kroket.”
Vegetariër Joris van de Kerkhof gooit het 2x in de groep om er meteen zelf aan toe te voegen dat het “een rare actie” zou zijn. Wat de beste manier is om het toch even te berde te brengen natuurlijk (al slaat er in de uitzending niemand op aan).

Echte dieren dan maar. Panters die konikpaard krijgen (maar zich niet vertonen). Grappige, waggelende pinguïns. De vrouw van Wakker Dier blijft dapper de boodschap uitdragen, de mensen van de dierentuinen doen redelijk (“het is an sich een terechte vraag die wordt neergelegd”) zodat de Filiaalhouder ze op het laatst probeert te koppelen: als een dierentuin het als 1e wél goed gaat doen, kan de actiegroep er dan een spotje mee maken?
Duurzame kroket zoekt Wakker Dier.