De Koude Kalkoen

Mieke van der Weij

Opzij duwen met een laser straal

door Reageer

Planetoïde 2012 DA14 vliegt vrijdag langs dus wil Mieke van der Weij van Govert Schilling weten hoe groot de kans is dat hij zal inslaan op aarde.
“Nul” is het antwoord en “Hè.. Spanning meteen weg” doet Mieke teleurgesteld.

De Planetoïde vliegt langs op 2800 km, weet Schilling en “dat is toch vlakbij?!” roept Peter de Bie uit waarop de deskundige: “Precies, jij snapt het!”

Waarna Schilling ons in enkele minuten uitlegt dat eens in de 1000-1200 jaar wél een botsing komt en dat de dino’s zijn uitgeroeid door een véél grotere dan deze en dat het een vergissing is te denken dat “als iets van 100 meter neerkomt en je staat op 300 meter je er geen last van hebt”.

Het gevaar (voor zover acuut aanwezig) zit niet in de stukken steen die we zien naderen maar dat we ze vaak helemaal niet zien naderen, omdat je nu eenmaal niet alles kunt zien.

Om tenslotte te filosoferen over wat we kunnen doen als er écht iets engs aankomt.
“Een raket er op af om hem te laten ontploffen?” suggereert Peter de Bie.
“Dat is niet slim, Peter,” legt Govert Schilling uit.
Want stel dat er een locomotief op je huis af komt en je blaast ‘m op dan word je bedolven onder het puin.

Wat wél kan: een zetje geven.
Opzij duwen met een laser straal.
Of inpakken in reflecterend folie dan weerkaatst hij meer zonlicht en verandert van richting.

Mieke van der Weij ziet niet voor zich: dat ding raast door de ruimte, hoe pak je dat dan in?
Door er een ruimtesonde naartoe te sturen die hem besproeit met verf.
Aha.

Altijd weer een feest, Govert Schilling.
“Een echte natuurliefhebber kijkt verder dan de horizon” – als het aan mij ligt komt-ie terug in Vroege Vogels.

‘Akelige dingen’ leiden tot sociale-media-verbod

door Reageer

Een man en een vrouw vonden elkaar leuk en toen (in 2009) niet meer.
Ze gingen uit elkaar, de twee kinderen bleven bij haar.

Hij blijkt niet het type van ‘diep ademhalen, schouders eronder en nu elders opnieuw beginnen’. Hij stalkt haar.
Bij haar huis en op hyves en Facebook en op een weblog.

In augustus legt de rechter hem een gebiedsverbod op en beveelt hem beledigende teksten van internet te halen.
Op straffe van een dwangsom van € 250 met een maximum van € 25.000.

De man blijkt hardleers.
Hij blijft rondhangen in de straat van de vrouw en schrijft over haar op internet teksten waar de honden geen brood van lusten.
Zodat -in december- een andere rechter de man verbiedt een jaar lang een sociale-media-profiel te hebben. Bij overtreding mag hij telkens drie dagen worden gegijzeld.

Ter duiding in de TROS Nieuwsshow: advocaat Christiaan Alberdingk Thijm.
Die op de suggestie van Mieke van der Weij “hij zal het er wel naar gemaakt hebben” toegeeft dat de man “akelige dingen” heeft geschreven.

Maar internet, zegt de advocaat, is “een eerste levensbehoefte” en zelf wordt hij “zenuwachtig” als hij eens vertoeft in een hotel zonder internetverbinding.
Dús, concludeert Alberdingk Thijm, zal de zitting “niet goed zijn verlopen” en “heeft meneer er boos gezeten”.
Hij bedoelt: daarom is de rechter gierend uit de bocht gevlogen.

Ik was niet bij de zitting. Ik heb geen idee hoe die is verlopen.
Maar de rechter, Harm Brouwer, ken ik uit de media niet als een driftkop die bij een vervelende burger uit wraak rare vonnissen gaat wijzen.

Het vonnis zit goed in elkaar.
Lees het zelf.
Mocht je geen zin hebben in juridische taal, kijk dan in elk geval even naar wat ‘meneer’ op zijn weblog heeft gegooid. Je hoeft er niet moeilijk naar te zoeken: ‘meneer’ schrijft in hoofdletters.

Verder is er geen sprake van een ‘internetverbod’.
De man mag zich suf googlen, nu.nl en weeronline bezoeken en -leuke observatie van Peter de Bie- “probleemloos naar de site van de Donald Duck gaan”.
Alleen de sociale media – daar mag hij een jaar geen profiel hebben.

Lijkt mij ook heel naar.
Maar fout gedrag heeft consequenties.

Dromen van het eindexamen of van een konijn in de wei

door Reageer

Een nachtmerrie is een nare droom waar je de volgende dag last van hebt.
De ‘ik heb mijn eindexamen niet gehaald’-droom van Peter de Bie voldoet daar niet aan, zegt psychotherapeut Annette van Schagen.
De ‘ik kan op mijn eindexamen Homeros niet vertalen’-droom van Mieke van der Weij evenmin.
Het moet echt gaan om *horror* waarin je zelf de hoofdrol speelt en dan liefst 3-4x per week en zo erg dat je niet meer durft te gaan slapen.

Het goede nieuws: daar kun je iets aan doen.
Door -weer wakker- te visualiseren hoe je de droom een andere draai kunt geven. Dan kun je dat mogelijk ‘s nachts ook écht doen.
Althans als het een herhaaldroom betreft. Droom je telkens een andere horror dan is er helaas geen oplossing voor je leed.

“Droom je ook wel eens dat je in een weiland ligt en bloemetjes plukt en er komt een konijntje voorbij?” vraagt Peter de Bie.
“Droom jij dat zélf wel eens?” confronteert hem Annette van Schagen.
Nee dus.

Ik ook niet.
Ik droom wel de ‘eindexamen niet gehaald’-droom en veel vaker dan de 1x per jaar van Peter de Bie (ik ben altijd gezakt op Duits).

Maar als we nu eens allemaal tegelijk ons voornemen dat we vannacht de weiland-met-konijntje-droom gaan dromen?
Via een soort kosmische energie: 1 nacht allemaal plezierig bloemetjes plukken.

Nah – zal wel niet werken.

Vissen voor de kicks

door 2 Reacties

Anderhalf miljoen Nederlanders zijn ‘sportvisser’.
Pieter-Rim de Kroon maakte er een documentaire over. Hij is met vissers Hugo (14) en Lucas (15) te gast bij de TROS Nieuwsshow.
“Supervet” vond Hugo het toen hij voor de film werd gevraagd.
“Eng toch, zo’n beest van de haak afhalen?” vraagt Peter de Bie.
Nee hoor.
Mieke van der Weij is iets anders met name opgevallen, de wormen: “een bak met wriemelende beesten, de meeste vrouwen denken dan *bwah!*”

Hugo en Lucas vissen “voor de kicks”.
Peter de Bie: “Vind je het nooit zielig?”
Jongetje: “Daar denk ik niet zo over na.”
PdB: “Dénk er dan eens over na.”
Jongetje (aarzelend): “Ja, aan de ene kant is het wel zielig…” (de andere kant overheerst).
MvdW: “Jullie halen dat haakje uit de bek…”
Jongetje: “Het mooiste moment is als je hem terugzet en weer ziet weg zwemmen, dat je hem nog een keer kan vangen.”

PdB: “Ja, daar zwemt-ie wel maar hij heeft toch een flinke jaap in z’n lip!”
Jongetje: “De wond is bijna niks.”
PdB: “Ja, in het ideale geval, maar het gaat ook wel dieper dan die lip.”
Daar heeft het joch “een speciale tang” voor.

In de documentaire komt “hebben vissen pijn” ook aan de orde.
Krom haalt Gert Flik (Wageningen) aan als iemand die zou zeggen dat vissen wel stress ervaren maar dat het dubieus is of ze ook pijn lijden.
En: “de visser heeft ongelooflijk respect voor die vis” en: “het is een oerinstinct”.
PdB: “Denken jullie wel eens, wat zou die vis nou denken?”
Alleen of de vis ze door het heldere water ziet zitten en zich dan niet laat vangen.

Anderhalf miljoen mensen.
Allemachtig.

Overigens ervaren vissen wel degelijk pijn.
Zei de -terecht- als deskundige opgevoerde Flik gisteren nog in de Volkskrant.
Jammer dat de presentatoren van de Nieuwsshow dat artikel hebben gemist.
Maar ook zónder die kennis deed Peter de Bie goed zijn best.

“Vrij dodelijk, hè?”

door 8 Reacties

Heeft psychologe Willeke Bezemer de foto’s van Bleker en vriendin in de Telegraaf gezien?
Dat heeft ze.
Mieke van der Weij: “Vrij dodelijk, hè?”
Bezemer: “Ja. Niet mooi, niet mooi.”
De toon is gezet. Onder het mom van ‘hoe gaat dat in relaties met groot leeftijdsverschil’ slaan de presentatoren en de deskundige opgewekt aan het Bleker-bashen.

Tweeëndertig jaar leeftijdsverschil vinden we dus teveel – wat mag nog wél. Vraagt Mieke.
Twaalf jaar. Méér… “ik denk dat onze cultuur dat héél lastig vindt” weet Willeke.
Hij krijgt vast snel gebreken, voorspelt ze. En ja, wáár moet je het over hebben (roept Peter steeds).
De disco wil Bleker vast niet en met haar jaarclubvriendinnen heeft hij bij de pinda’s ook niets te wisselen maar weer wél met de generatiegenoten van haar ouders. En dadelijk wordt hun kind nichtje van een tante die even oud is.
Of zoiets.

Precies! Kind!
Dat komt hij dan ophalen op het schoolplein en dan wordt hij met ‘opa’ aangesproken en bovendien gaat-ie gauw dood en een dode ouder is héél traumatisch voor een jong kind.
Bezemer: “Als vrouw moet je verantwoordelijkheid nemen: wie wordt de vader van mijn kind.”

Mieke van der Weij: “Wát staat Bleker te doen om die relatie een kans te geven?”
Stilte.
Willeke Bezemer: “Ik zou het (werkelijk) niet weten.”
Hoewel ze het eerder nog had over unlikely couples die wel een *passie* gemeen hebben. Niet per se voor elkaar maar voor bv paarden.

Ik vind Blekers natuurbeleid verwerpelijk, als persoon lijkt hij me ook niet fijn.
Maar dit soort ranzige gesprekken met al die speculaties (disco, vriendinnen met pinda’s, kinderen krijgen) – gatver.

Wie nooit in het eigen liefdesleven stomme fouten heeft gemaakt mag als enige werpen met de oordelende steen.
De rest van ons mag alleen gniffelen.
Daar laat ik het zelf dus maar bij.