De Koude Kalkoen

Joris van de Kerkhof

“Hebt u goed geslapen, meneer?”

door Reageer

Joris van de Kerkhof begint goed.
Hij zal met Robert Giebels ( ‘Onze excuses voor het ongemak’ over treinforenzen) met de trein van Breda naar Hoofddorp reizen. Eerst een ticket kopen. Bij een apparaat waarmee de Filiaalhouder de ervaring heeft “dat het vaak zegt dat je pas niet werkt”.
“Staan de sterren goed?” vraagt hij aan Giebels.
Geen regen, geen wind – “ik kan niets verzinnen wat er mis zou kunnen gaan”.

Met de trein gaat ook niets mis. Integendeel. Aardige medepassagiers, alles op tijd, Giebels die z’n boek uitdeelt en voorleest uit eigen werk.
Joris van de Kerkhof test een aantal beweringen. Praten passagiers niet met elkaar? “Hebt u goed geslapen, meneer?” Als de aardige verslaggever ze wat vraagt, praten ze wel degelijk.
Helaas knalt de verbinding van de NOS er nu uit en komt hij een tweede keer slechts enkele seconden tot stand waarna we weer een uur op de Filiaalhouder moeten wachten.

Aan het slot wil Robert Giebels graag zijn pet peeve kwijt: passagiers die via de 1e klas instappen en dan naar de 2e klas hollen. Het blijkt geen klassieke ergernis want etiquette-guru Beatrijs Ritsema (was die het?) denkt dat alleen van belang is dat iedereen zo snel mogelijk de trein ingaat.
Waar ze wel iets over wil (en móet, JvdK is behoorlijk sturend) zeggen: de afstand tussen mensen.
We streven, onthult ze, naar “een privé bubbel van 30 cm om je te beschermen tegen anderen”.
Dat wil bij stevig gebouwde personen in een tweedeklascoupé niet altijd lukken.

Waarna de Filiaalhouder in de trein terug stapt. Naar zijn auto die op hem staat te wachten in Breda.
“Tot ziens, het was leuk” zegt hij tegen zijn gast.
Het was zeker leuk.
@NOS: nu nog iets doen aan die eruit schietende verbindingen.

[Update: stiekem dacht ik dat het flauwekul was, dat Joris van de Kerkhof helemáál niet zijn auto in Breda had staan en dat áls hij al naar het zuiden moest hij dat zou doen rijdend in een auto, ev. gereden wórdend.
Neen.
Lees wat de Filiaalhouder overkwam toen we hem niet meer opgewekt en blij op de zender hoorden.]

De peiling van een allesomvattend gevoel

door Reageer

Mauro moet blijven!
Daarover laat het CDA zich splijten en daaraan zal vast een mouw worden gepast en wat mij betreft daarover morgen in de Kamer verder.

Het Radio 1 Journaal kan zo lang niet wachten en stuurt Joris van de Kerkhof naar Venray. Om over *Mauro moet blijven* te praten met de plaatselijke CDA-fractievoorzitter Michels en de voorzitter van Business Vision Hermsen.
Zowel Michels als Hermsen geeft aan (JvdK) dat ze Mauro best in dienst willen nemen. Wat in het geval van Michels wat merkwaardig is want vóór de uitzending blijkt hij te hebben gezegd dat dat niet kon en het kán ook niet want de man heeft een eenmanszaak.
De Filiaalhouder: “Dacht u: dat staat wel goed op de radio?”

“Wat is het allesomvattende gevoel (in Venray)? Wat heb je gepeild?”
Vraagt Lara Rense aan het slot van het Filiaal.
Allesomvattend? Joris van de Kerkhof heeft twee(!) mensen gesproken. Een ervan de CDA-fractievoorzitter die “bedreigingen wil omzetten in kansen” (voor het CDA) en Hermsen die CDA heeft gestemd en die nu *transparantie* wil.

Dan komt hij aan zijn trekken, veronderstelt de Filiaalhouder. Met die congressen.
Maar dat is niet het soort transparantie dat de man bedoelt. Hij wil eerst zónder pottenkijkers koers bepalen en die koers dan transparant varen.
Okee…

Kan Joris van de Kerkhof morgen ergens diertjes gaan tellen?

Een ingedutte zooi op de bouwplaats

door Reageer

Wat, o, wát, vindt de bouwvakker van de pensioenplannen.
Joris van de Kerkhof trekt helemaal naar Dalfsen en dan ook nog naar Ommen en legt voor ons het oor te luisteren.

“U bent niet bezig met uw pensioen?” “Nee.”
“Pensioenen, bent u ermee bezig?” “Niet echt, nee.”

Wie de Filiaalhouder ook voor de microfoon haalt, een jonge knul van 22 of een man die net zijn 40-jarig jubileum heeft gevierd: het onderwerp kan ze niet boeien.
Hoe kómt dat, willen de presentatoren vanuit de studio weten.
JvdK: “Omdat ze er gewoon niet mee bezig zijn.”
Toch poogt hij nog de 22-jarige bouwvakker te prikkelen door hem erop te wijzen dat hij als de plannen doorgaan nog 45 jaar moet werken.
“Duurt wel heel lang,” vindt die. “Maar je doet er weinig aan, hè.”

Tenslotte een uitvoerder (44 jaar) erbij gehaald.
JvdK: “Is het een beetje een ingedutte zooi?”
Er is, zegt die, de laatste jaren zó veel veranderd.
Daarom denkt men: wat heeft het voor zin en ervaart men ‘berusting’.

Dat Museumplein komt zo nooit meer vol.

Niet zo heel erg born to be wild op een roze Harley Davidson

door Reageer

Niet alle mannen die Harley Davidson rijden zijn “ruige mannen met tatoages op allerlei plekken waar je ze niet verzonnen kunt krijgen” (Joris van de Kerkhof). En niet alle vrouwen die motor rijden zijn hoogegeblondeerde types met een hoop zwart gesmeerd om hun ogen.
Dat is de boodschap van dit Filiaal waarin de houder op bezoek gaat bij een vrouw in een nieuwbouwwijk in Heeze. Ze draagt een Harley shirt, heeft haar huis geschilderd in Harley-oranje, heeft Harley-kussens en een lamp die het geluid maakt van een motor. Tattoos heeft ze niet. Maar wél een motor in de kleuren roze, wit en crème. Een Harley (uiteraard).

Toch best een rare, nou vooruit: opmerkelijke vrouw, denk je na deze beschrijving. Zodat we hard met de eigen vooroordelen worden geconfronteerd wanneer later blijkt dat deze Muriel Dassen advocaat is, gespecialiseerd in merkenrecht.
“Snapt u iets van het gedoe” vraagt de Filiaalhouder een aantal keren. Over de Hells Angels en Satudarah bedoelt hij. En volgens mij snapt ze heel goed dat niet alle motorrijders lieverdjes zijn tenzij ze de laatste decennia het nieuws niet heeft gevolgd. Maar ze dóet van niet en heeft het steeds over de gezelligheid en de evenementen en vrienden maken.

“Je gaat er wel 1 starten, hè?” moedigt Marcel Oosten aan.
Zodat ik fantaseer over Joris die belooft “alleen even te starten” en dan de wijde wereld in rijdt omdat hij immers “born to be wild” is en tevens “born to run”. Maar het blijft bij Muriel die op het knopje drukt zodat haar motor (Gerritje) “pruttel” doet: “Dit maakt mij gelukkig.”
De motor van haar man heet Dikke Bertha. Maar die doet aan dit leuke Filiaal niet mee.
*pruttel*

Luister en huiver

door Reageer

Joris van de Kerkhof is terug en gaat praten met een vrouw die een Harley Davidson heeft, vertelt hij om kwart over zes.
Maar dan: *luister en huiver*.

In 2004, toen de Filiaalhouder nog gewoon verslaggever was, berichtte hij over de rechtszaak tegen drie mannen die werden verdacht van de moord op drie Hells Angels bij Oirsbeek.
De rechtszaak vond plaats in de bunker in Osdorp. Op de publieke tribune: veel Hells Angels. Waren die er om de verdachten te steunen of om hun afschuw uit te spreken?

Die vraag stelt Joris van de Kerkhof beleefd aan hun leider Big Willem: “Meneer Van Boxtel…”
Ze staan in een kamer met een raam, schetst de verslaggever ons de omstandigheden. Dat raam ziet uit op een trap die vol zit met Hells Angels.
Big Willem zegt niets. Big Willem “legde zijn enorme handen om mijn nek” en tilt de verslaggever op.
JvdK: “Ik bungelde met mijn beentjes.”

Hierna maakt Big Willem met zijn hoofd een beweging naar de Angels buiten: wat zal ik doen. Waarop de groep collectief gaat stompen. In de lucht natuurlijk, maar het gebaar is duidelijk.
Dan wordt de verslaggever neergezet (zonder antwoord op zijn vraag).
En van de rechtbanktekenaar is ook nog tot 2x toe de tekening letterlijk naar de prullenbak verwezen.

JvdK: “Dat is het verhaal van de Hells Angels, maar daar gaat het vanochtend niet om.”
Lara Rense: “Gaat het weer, Joris?” Terechte vraag want de spanning slaat uit de transistor.
JvdK: “Als je het vertelt voel je die handen toch weer om je nek. Al is er eigenlijk niets gebeurd.”

Joris van de Kerkhof is dus terug.
En wow – is die terug!