De Koude Kalkoen

Joris van de Kerkhof

Turen door de lamellen

door Reageer

De rayonhoofden komen bijeen.
Dus *ergens* in Friesland staat Joris van de Kerkhof op een parkeerterrein met twaalf grote en kleine auto’s. Die kleine, vermoedt hij, zijn van de journalisten.
Want de verslaggever staat daar niet alleen.

“Elfstedenkoorts, mérk je er iets van” vraagt nieuwslezer Gert Klück.
Zo lang is Joris van de Kerkhof nog niet in Friesland, vertelt hij, maar “ijskoorts” – dat wel.
Op de Bonkevaart bijvoorbeeld.
“Voor de fun” schaatst daar een vrouw die niet bang is want “wakken zie je wel, dan is het nat in de sneeuw”.
Een andere vrouw doet twee stappen op het ijs en hoort “kraken” dus is ze bang.
Wat ze niet vertellen aan Joris maar aan een man die Fries spreekt (de vrouwen antwoorden in het Nederlands).
Zo gaat dat dus op Omroep Fryslân.

Een datum, wil Gert Klück weten.
Er komt een communiqué, is Joris van de Kerkhof verteld.
Morgenochtend.
Met daarin *niet* een datum, maar alleen iets “over de kwaliteit van het ijs”.

Gert Klück: “Je moet maar wel even door de lamellen gaan turen. Lichaamstaal zegt veel soms.”
Kan hij makkelijk zeggen vanuit de behaaglijke warmte van de studio.

Baby, it’s cold outside

door Reageer

Het sneeuwt in Nederland.
Vliegtuigen vliegen met vertraging, veel treinen rijden niet, automobilisten wordt gevraagd alsjeblieft niet de weg op te gaan.
Sommige automobilisten denken slim te zijn door vróeg naar huis te rijden en veroorzaken zo, meent Rijkswaterstaat, zélf de 4e file in ergheid in onze Geschiedenis.

Journalisten van de NOS doen verslag van waar ze toevallig zijn (gestrand), presentator Bert van Slooten voelt zich duidelijk als vrolijke spin in het web.
Matijn Nijhuis vertelt over tien schaatsers die bij Ankeveen door het ijs zijn gezakt en bezorgdiensten die onze bestelde pizza niet of véél te laat zullen bezorgen.

Joris van de Kerkhof is ingeroosterd als avond-Filiaalhouder.
Hij is op weg naar Rijkswaterstaat. Daar zou hij, vertelt hij om vier uur, “mee op stap gaan”.
Met wegcontroleurs.
BvSl: “Ga je dat redden?”
De verslaggever doet zijn best. Wel wil hij kwijt dat hij “héél blij” is…
En daar gaat de verbinding.

Tegen half zeven schakelt Bert van Slooten met Roel Pauw op station Utrecht CS.
O nee, toch niet. Want die kon wel Utrecht bereiken maar raakte in de stad zelf geheel verstrikt in het tergend langzame verkeer.
Joris van de Kerkhof dan. Die zou er óók heen gaan.
“Hoe is de sfeer daar?” vraagt de presentator.
Stilte.
Nog een keer bellen.
De Filiaalhouder klaagt over de *nasale stem* die boodschappen doorgeeft aan de gestrande reizigers.

Mooi in alle hectiek is die ene persoonlijke noot. Want natuurlijk willen wij maar 1 ding weten: waar Joris van de Kerkhof nou zo blij om was.
“Ik ben blij dat zoonlief die een atletiekwedstrijd in Gent had, heeft besloten niet te gaan.”
En nu: “Kaarsjes aan en lekker met een warm dekentje thuis.”

Ik gun dat de Filiaalhouder zélf ook van harte.

Kan de wereld verbeterd worden?

door Reageer

Laat ik voorop stellen dat ik niet houd van verrassingen (tenzij erg leuk).
Heel fijn dus die Filiaalhouders in de ochtend, week op – week af.

Sinds een tijdje lijkt het Radio 1 Journaal ook aan een avond-Filiaal te doen.
Jeroen de Jager hoor ik vaak in die rol. En Joris van de Kerkhof (wat hij al in het vooruitzicht stelde bij zijn afscheid als Filiaalhouder in de ochtend).
Soms iemand anders. Bv Jeroen Wielaert bij (kunstonderwerp) de politieke-spotprent-prijs.

Deze week is het Joris en Jeroen de J en vandaag Joris. Nadat ik eerst dacht: zou Karin vandaag ‘het’ zijn.
Maar volgens mij is het toch Joris van de Kerkhof en hij is bij Thimun.
Dat zijn 3000 kinderen van 15-18 die uit de hele wereld komen en niet van de straat zijn want ze spreken goed Engels en zitten strak in het pak (de jongens) en spelen Verenigde Naties-tje. Vijf dagen lang.

Laat ik na het voorop stellen van die verrassingen (waar ik niet van houd) ook maar eerlijk zeggen dat ik niet wild enthousiast word van kinderen die VN spelen.
Leuk voor hun algemene ontwikkeling en om soortgenoten uit andere landen te ontmoeten – maar wat moet *ik* daarmee?

“Hebben ze een plan, kan de wereld verbeterd worden,” vraagt Bert van Slooten.
Joris van de Kerkhof spreekt “de ambassadeur van Argentinië” (inderdaad: in het pak) die op school zit in St. Michielsgestel.
Hij vertelt over verschillende commissies en het ging over oceanen maar zijn commissie ging over discriminatie en ze hadden een resolutie ingediend maar die werd niet besproken in de plenary section.

“Je hebt het helemaal niet over de inhoud,” hoort Joris van de Kerkhof. Alleen over procedures.
Maar, zegt hij dan vaderlijk: “Ik zie dat je ontzettend moe ben en je hebt ook nog een feest.”

Ach gossie.
Laat het joch daar dan maar snel naar toe gaan.
Zich na een vermoeiende vergadering enigszins coherent verstaan met de pers zit blijkbaar niet in het vijf daagse ‘we doen of we VN zijn’-pakket.

Genieten op de autoloze snelweg

door 1 Reactie

File in Zeeland omdat de politie er boeven heeft achtervolgd en beschoten.
Een afgesloten snelweg.

Zie je al iets, Joris?
Want Joris van de Kerkhof is gestuurd naar de A58. Ergens bij Krabbendijke.
Eerst ziet hij niets. Om half tien wéét hij al wel iets (meer dan Lara Rense en Marcel Oosten met bellen naar de politie konden achterhalen).

‘Zien’ doet de verslaggever nog steeds niets. Maar nu loopt hij over de snelweg.
Weten we nog? De autoloze zondag? Ja! reageren de presentatoren die toen nog niet geboren of kleuter waren maar de oudere luisteraar (nog steeds trouw aan het programma ondanks alle pogingen een jongere doelgroep aan het boren) doet deze associatie weemoedig wegdromen.

Daar om de bocht moet het gebeurd zijn, weet Joris van de Kerkhof, dapper doorstappend.
Had hij nu zijn skates maar meegenomen! Want “het is genieten”.
“Maar ik weet niet of jullie wel eens op de snelweg langs een BP-station komen en daar moet je dan weer sparen voor allerlei dingen en dan zie je dat gezicht van Joop Braakhekke dat is dan weer zonde …”
Lara Rense (lach van herkenning): “O jee. Doe je ogen dan maar weer gauw dicht.”

Joris van de Kerkhof (met Lara) live in de ochtend.
Met werkende techniek.
Dat is inderdaad genieten.

“Dat gaat het niet worden, Joris”

door 1 Reactie

De binnenvaartschippers die al weken voor de sluis bij Eefde liggen, krijgen een compensatie van het Rijk.
Het blijkt het onderwerp van het avondFiliaal en ik heb niet zoveel met die schippers maar ik heb wél veel met het Filiaal en ook met Joris van de Kerkhof dus ik zit klaar voor goed luisteren en ev een stukje over schrijven.

Om kwart voor vijf komt de Filiaalhouder in de uitzending. Veertig schepen ziet hij liggen en de schippers, hoorde hij al, hebben een “eerst zien dan geloven”-houding terwijl Peter Ruiter van EVO “niet blij” is.
Ruiter spreekt drie woorden en wég is hij. Dan nog een paar en opnieuw: wég.
Lucella Carasso: “Dat gaat het niet worden, Joris, we gaan naar Frankrijk.”

Drie kwartier later: Ruiter.
En het kán live zijn maar het klinkt opgenomen. Denk ik, omdat het zo duidelijk vraag-antwoord is zonder associaties leuke kanten op. En omdat Joris van de Kerkhof alleen maar gesloten vragen stelt.
Op het laatst zijn er wél hardkrijsende vogels (zodat Lucella de Filiaalhouder aanraadt vooral te *genieten*) maar ik ken niet veel vogels die om die tijd nog krijsen.
Hoewel ik het ook niet uitsluit.
Meeuwen misschien.

Vlak voor half zeven een opgenomen gesprekje met een schipper met wie Joris van de Kerkhof vanmiddag is meegevaren.
Best leuk. Niet leuk genoeg.

Als ik de Filiaalhouder was zou ik nu vloekend op de techniek naar huis rijden.
Maar hopelijk is Joris van de Kerkhof een zonniger typ dan ik, duwt hij een leuke cd in de cd-speler en is hij de frustraties intussen allang weer vergeten.