De Koude Kalkoen

Henny Radstaak

Van democratische spreeuwen via de kredietcrisis naar besmettelijk zijn

door 2 Reacties

Henny Radstaak gaat met massapsycholoog Jaap van Ginneken naar Artis. Om van de dieren te leren over onszelf.
Die legt uit hoe spreeuwen aan het eind van de zomer samenklusteren, proefvliegen, jongen trainen en dan naar de Middellandse Zee vliegen waar ze moeten besluiten of en zo ja wanneer ze de oversteek zullen wagen. De beslissing wordt democratisch genomen. Waarbij de wortel van het aantal individuen (HR: “aha…”) de doorslag geeft. De wortel, legt Van Ginniken behulpvaardig uit aan wie bij wiskunde niet zo goed heeft opgelet, is bij 1000 het aantal 33.
Henny Radstaak: “Een managementteam.” Ook. Maar denk verder aan Leninisten en Jezuïeten: “Een kleine elite voor ons winnen en zo het hele land overnemen.”

Dan de apen. De makaken. Met een topaap die zich op de borst slaat.
Kennen wij ook.

Op naar de buffels. “Als je dicht bij het midden van de groep blijft, is de kans dat een roofdier je pakt een stuk kleiner dan aan de rand.” Van Ginniken legt een link naar de kredietcrisis waar iedereen in het midden elkaar napraatte en alleen een paar zwarte schapen aan de zijkant zeiden: jongens, pas op.
Hier gaat de vergelijking denk ik mank aangezien het juist de zwarte schapen waren die het bij het rechte eind hadden.

Maar we stomen door naar de virussen, “de simpelste en meest succesvolle vorm van leven” waarvan we (als bedrijfsleven) kunnen leren “besmettelijk te zijn in onze communicatie” omdat besmettelijke verhalen (door)vertellen beter werkt dan advertenties “toeteren”. Splitsen en vermenigvuldigen, daar gaat het om.

Tien minuten zijn voorbij en ik zit te aarzelen tussen ‘wat interessant’ en ‘jamaar’ en eigenlijk alles door elkaar en daartussen.
Dat is positief bedoeld, zet ik er voor de zekerheid maar even bij.

Andrea van Pol neemt afscheid met een knalfeest

door Reageer

“We maken er een mooi knalfeest van” kondigt Andrea van Pol haar laatste keer presenteren van Vroege Vogels aan.
Ze heeft geen woord teveel gezegd want het is een prima uitzending vanaf (“Sijmen!”) Land & Boschzigt. Met biologisch mais waarin je je kunt verstoppen, biologische wijn, langzame tarwe, een huis van piepschuim en Andrea die haar eigen afscheidsboeket mag plukken. Het herkennen van de bloemen blijkt niet haar sterkste punt: “Ik val op het eind nog een keer door de mand.”

Een van de hoogtepunten: verslaggever Henny Radstaak die voor ons “op een zwembroek na” uit de kleren gaat en in een natuurzwembad met salamanders “en af en toe een ringslang” duikt. Andrea van Pol: “Die salamanders moeten zich rot geschrokken zijn.”
Mooi item over gemeentes die vrijwel niets doen aan dierenwelzijn en ook al mooi: Andrea die mag knuffelen met 350 kilo varken Zeeman: “Dag Zeeman, jij bent mijn kadootje.”

Zeeman is gered van de stoep van het slachthuis en helaas vertelt zijn redster dan een gruwelijk verhaal over hoe studenten varken Maximiliaan hebben mishandeld dat mij de komende dagen gaat bijblijven. Want met Maximiliaan mag het nu dan goed gaan (ze heeft hem gemasseerd en zo zijn vertrouwen in mensen teruggegeven), er zijn nog zo ontzettend veel dieren waarmee het *niet* goed gaat en die we niet kunnen redden.

Tenslotte een leuke ´fenolijn´tekst van Anja van Kooten Niekerk over de zeldzame vlinder ‘de gebrilde pol’ die wegvliegt en Andrea die hartelijk van ons afscheid neemt en de hoop uitspreekt dat we haar opvolgster “tijd en vertrouwen” zullen geven.
Er zit niets anders op maar na een lat die zo hoog is gelegd zal me dat niet makkelijk afgaan.

Foto´s: Henny Radstaak

Hoogwaardig plastic door homogeen moleculaire structuurverwerking

door 1 Reactie

Wat ben ik toch een goedgelovige sul, is mijn eerste reactie wanneer Andrea van Pol me vertelt dat van het door mij zo braaf gescheiden plastic slechts bermpaaltjes kunnen worden gemaakt. Maar die reclame dan! Denk ik. Fleece truien werden me in het vooruitzicht gesteld. Brillen ook.
Dat blijkt flauwekul of – positiever geformuleerd – ‘toekomstmuziek’.

Henny Radstaak laat zich bij Plastinum in Emmen door Jacques Mot uitleggen hoe het anders kan. Het blijkt een kwestie van de juiste apparatuur en het juiste procédé en hoge snelheid en hoge temperatuur en dan gaat de ‘massa’ doen aan “homogeen moleculaire structuurverwerking”.
Maw: ik snap er niets van maar dat hoeft misschien ook niet want de verslaggever ondergaat een hoop herrie om aan het slot donkergrijze korreltjes in de handen te houden die volgens Mot “gewoon een mooi hoogwaardig product” zijn waarvan je kliko’s, emmers, kratten en bloempotjes kunt maken. Die je tzt ook weer kunt recyclen.

Betekent dit dat we geen nieuw plastic meer hoeven maken? Nu is Henny Radstaak té gretig. Dat zal nog wel even moeten. Maar dit helpt wél.
Zodat de verslaggever uit de kofferbak zakken met plastic die hij de afgelopen weken thuis zelf heeft bewaard aan Mot overhandigt. Petflessen, vleeswarenschaaltjes, boterkuipjes zitten erin. Is Mot er blij mee? Jazeker! “En ik kan wel zien wat u gegeten hebt…”

Leuk item. En wil je Henny Radstaak volgen op twitter? Dat kan!
twitter.com/HennyRadstaak

Ard Schenk en de grutto

door Reageer

Ard Schenk komt in de uitzending! Als beschermer van weidevogels.
Vroege Vogels kondigt het al een paar dagen aan in radioreclames en gebruikt het ook wanneer de uitzending begint ook als lekkermakertje. Spannend! Want Ard Schenk is de voorzitter van Stichting Open Polders die de Eilandspolder wil beschermen. Dit tot zo groot ongenoegen van een aantal dorpsbewoners dat die bij een kermis met karren rondtrokken met op hun t-shirts ‘who the fuck is Open Polders’.

Daar gaat het echter niet over en Ard Schenk is ook geen studiogast. Hij is betrokken bij een film ‘Een toekomst voor weidevogels?’ en bij de presentatie ervan wil hij Henny Radstaak wel uitleggen aan welke eisen weidevogelgebieden moeten voldoen. Die eisen zijn hoog en we zouden, vinden Schenk en ook Sovon en Natuurmonumenten, een beperkte hoeveelheid geld alleen moeten inzetten waar het zinvol is zoals in Arkemheen-Eemland. Dan kan de grutto daar lekker broeden en elders in het land – tja, das dan jammer maar helaas.

Op de foto op de Vroege Vogels-site staat Ard Schenk naast Gerda Verburg. Want de film is gemaakt in opdracht van de Kenniskring Weidevogellandschap die door destijds minister Veerman in het leven is geroepen. Nu werkt Gerda Verburg op mij als een rode lap op een woeste koe zodat ik wat weerzin moet overwinnen voordat ik onder ogen kan zien dat het plan van Schenk c.s. zo gek nog niet is.
Resteert de vraag of de Eilandspolder zo’n ‘hier is het goed toeven voor de grutto’-gebied kan worden. Uit een recent in opdracht van Open Polders gedaan onderzoek blijkt dat nu niet het geval te zijn.
Maar moeten we er nu hard aan werken of voor de grutto bordjes plaatsen met Arkemheen-Eemland die kant op?