Gemengd nieuws: de vijftien grutto’s die vorig jaar werden gezenderd.
De veertien vrouwtjes en 1 mannetje hebben ons een hoop informatie gebracht. Zoals dat ze in drie dagen non-stop kunnen doorvliegen naar Guinee Bissau. En dat andere de oversteek helemaal niet maken maar in Zuid-Spanje blijven hangen.
Verzwakt? Toch last van de zender? Nee, vertelt onderzoeker Jos Hoojmeijer. Ze hebben Spaanse collega’s gevraagd eens te gaan kijken en wat bleek: ze zaten daar in een groep van 8000 mede-grutto’s.
Er is nog meer nuttige info (die staat op de site van Vroege Vogels) maar er is ook een treurige kant. De zenders maakten de vrouwtjes onvruchtbaar. Tien kwamen er terug op de plek waar ze vorig jaar nog hadden gebroed maar konden zich niet meer voortplanten.
“Hoe voelt dat als onderzoeker” vraagt Andrea van Pol.
“Beroerd,” reageert Hooijmeijer. “Je wil iets weten waardoor je ze later beter kunt beschermen, maar het individu betaalt de prijs.” Als hij het had geweten, had hij het niet gedaan.
AvP: “Zijn er over 25 jaar nog grutto’s in Nederland?”
Ze gaan per jaar 5-8% achteruit, rekent Hooijmeijer voor.
De kans dat je wanneer je in de polder gaat fietsen ze overal kunt horen is dan verkeken. Je zult ernaar moeten zoeken. Als ware het een zeearend (waar we nu zo trots op zijn).
‘Gemengd nieuws’ begon ik dit stukje. Omdat het onderzoek nuttige informatie heeft opgeleverd. Toch houd ik er een somber gevoel aan over. Zo had ik me niet gerealiseerd -en blijf ik er nu steeds aan denken- dat al die dappere gruttopaartjes die mij elke lente zo blij maken met vijf paartjes slechts 1 kuiken succesvol laten groot groeien.
