De Koude Kalkoen

Marcel Oosten

Het maken van slagen

door Reageer

Het Radio 1 Journaal kondigt een gesprek aan met commandant der strijdkrachten Peter van Uhm. Wikileaks, denk ik. Duimschroeven. Onderste steen boven.

Olof van Joolen doet kalm aan.
Hij laat Van Uhm vertellen over de “enorme slag” die in Uruzgan is gemaakt. “Voor het bestuur en de bevolking.” Concreet? Eerst waren er in het gebied 160 Afghaanse militairen “van bedenkelijk allooi” en nu zijn het er 3000. Van goed allooi.
Verder is er vooruitgang “op ieder gebied”: geneeskundig, scholing, irrigatie, landbouw. Ook is geprobeerd bestuurders beter op te leiden “maar daar moeten nog veel slagen gemaakt”.

Veiligheid? Er wonen nu meer mensen rond Tarin Kowt.
Frustrerend om weg te gaan? Nee, “er is politieke keuze gemaakt” en bovendien: “de internationale gemeenschap zet de lijn door”.
Wat heeft Defensie geleerd van de missie, is het leger toe aan een periode met rust.

Dat was het. Nou, zeg.
“Het gesprek was opgenomen vóór Wikileaks” zegt Marcel Oosten bij de afkondiging.
Dat verklaart iets. Maar dat had hij dan beter vantevoren kunnen zeggen. En misschien was het feitelijk niet mogelijk, maar was óverdoen van het gesprek anders geen optie geweest?
Ipv nu door de presentator te laten toevoegen wat het standpunt van het ministerie is over Wikileaks (dat Nederland geen blaam treft).

Genoeg te doen in Schagen

door Reageer

Paars-plus mislukt, stoer NOS-vierdaagse-meisje heeft 2 blaren (yes!), België viert feest, onze jongens en meisjes breken het kamp op in Kamp Holland, de Tour (oh la la!) en ik zet opnieuw in op de RadioRoute.
Die al direct begint met een reportage uit Callantsoog waar Marc-Robin Visscher op het strand liep zonder korte broek (“heeft de NOS geen geld voor een korte broek”) – overblijfsel van gisteren toen hij op heel even na geen verbinding kreeg.

City that never sleeps
Gezellig babbelbabbel komt de RadioRouter om tien voor half acht in de uitzending uit “Schagen, the city that never sleeps” waar maandag in de Schager Courant stond aangekondigd: Schagen live op de radio bij de NOS. MRV: “Dat ben ik!” Hij zal de krant bezoeken en dan ook nog de burgemeester “kortom, ik heb hier genoeg te doen!”

Centrumfunctie
Kwartier later: de krant. Die een primeur heeft. Pastoor Vlaar is nl niet 2 maanden geschorst maar zal binnen een maand ons alweer vanaf de kansel toespreken. Ander groot nieuws: wat voor weer zal het morgen zijn want dan is “een historisch verantwoorde optocht” terwijl het “ontzettend leuk shoppen in eigenzinnige winkels” is in Schagen dat een “centrumfunctie” vervult in de regio.
Dit alles uit de mond van Hans Duin die na een andere baan tien jaar geleden journalist is geworden wat hem prima bevalt maar de reden van de overstap wil hij niet met ons delen.

Grijzen
Kwart over negen bestijgt Marc-Robin Visscher de trap van het gemeentehuis (hijg-hijg), beschrijft de hal, stapt binnen in het atelier van schilder Viktor Baltus – en wég is de verbinding. “Dat was de RadioRoute,” zegt Marcel Oosten. “Komt-ie nog terug? Nee? Wat gaan we dan doen?” Cameron! Cameron! hoor ik iemand in zijn koptelefoon roepen.
Vijf minuten later: daar is de RadioRouter weer. Over het bijzondere licht in Schagen. Uit het raam kijken en “ik zie stekend licht” reikt MRV aan. “Lichtblauw met wolkjes erin.”
Hé, denk ik – das raar. Want ik woon niet erg ver van Schagen en dat zie ik toch echt niet. Baltus ziet het evenmin. Die ziet “vooral veel grijzen”.
Straks gaat de RadioRouter (die is vergeten waar hij morgen heen moet) nog naar de burgemeester. Wat tussen de middag wordt uitgezonden, belooft Lara Rense.

En misschien ben ik nu een zeurkous, maar het wérkt niet voor mij.
Te fragmentarisch, te onbenullig, te weinig in de uitzending. En dan ook nog die haperende verbindingen.

De RadioRoute legt de lat

door Reageer

“Leef! verdorie!” roept Marc-Robin Visscher ons toe.
Het is een mooi begin van de RadioRoute die dit jaar van Texel naar zuid-Limburg loopt en die deze Filiaalhouder mag aftrappen.
“Zeg, heb je het gehoord van al die Nederlanders?”
“Ja,” antwoordt Lara Rense, “die zijn allemaal weg.” Ook de luisteraars, concludeert Marc-Robin Visscher. Maar Lara en Marcel Oosten blijven (en ik ook).
Waarna de RadioRouter ook nog even de eigen baan wegzet met “wij zijn niet de enigen die de lat deze zomer wat laag leggen”. Komop, denk ik! Ik herinner me van vorig jaar mn van jou en Joris van de Kerkhof erg mooie RR-afleveringen. Niks mis met dat zomer-Filiaal.

Een uur later blijkt dat ik wat vroeg zat te juichen.
Vier minuten leutert Marc-Robin Visscher vol met de hoofdredacteur van de Texelse Courant, verschijnt 2x p.w., oplage 7500, 97% van de Texelaars is abonnee. De opening: de kweek van zilte aardappels is veelbelovend. Aha! Doet de RadioRouter, dáár ga ik dan eens naar op zoek.

Maar een uur later staat hij in een park in Den Burg met twee vrouwen die actie voeren om te voorkomen dat een deel van het park wordt geofferd aan de woningbouw. Ze krijgen veel positieve reacties in de media. MRV: “Ik ben hier ook heel positief op bezoek” maar: hij zal officieel geen partij kiezen, zegt hij. Dit met veel jachtig ‘ja-ja’ alsof hem heet nieuws in de nek hijgt. Wat niet het geval is want het laatste half uur van het Radio 1 Journaal is op de RadioRoute na 1 grote herhaling.

“Nu ga ik me verheugen op een zilt aardappeltje” sluit Marc-Robin Visscher af.
Waarna dan ook nog de verbinding gaat haperen en het dan voor gezien/gehoord houdt.
Deze lat lag inderdaad niet erg hoog.

Het bloed gaat sneller stromen

door Reageer

Ik kijk er nog niet naar, maar ik volg het WK Voetbal wel.
Sinds kort. Eerst niet.
Dus luister ik geïnteresseerd naar massapsycholoog Hans van de Sande die zal uitleggen waarom nu ‘we’ winnen steeds meer mensen enthousiast raken, ook mensen zoals ik die anders niets met voetbal hebben.
Van de Sande, een goedlachse man met een stem als Bram van der Vlugt, vertelt over de oertijd waar samenwerken van levensbelang was. En dat winnen “een prettig gevoel geeft”.
Lara Rense (gisteren haar stem kwijt door het juichen om Oranje): “Ja, heerlijk, hè?”

Waarna ze vraagt of “een groot gevolg van dat ‘wij’ tussen man en vrouw is dat we over negen maanden een geboortegolf kunnen verwachten”.
Dat zou best eens kunnen, lacht Van de Sande. Want als we winnen “gaat bij mannen het bloed sneller stromen en in dat bloed zit wat meer testosteron dan normaal”.
“Ik weet het niet hoor,” bromt Marcel Oosten, “na een gewonnen finale heb ik de puf daar niet meer voor.”
“Het hangt er ook vanaf,” gaat de psycholoog opgewekt verder, “hoe u de stemming op peil houdt, als dat met bier is…” Marcel: “Dat zal het zijn.”
Lara Rense: “Ik zie het al helemaal voor me, Marcel!”
Van de Sande (lachend): “U moet maar eens eventjes afwachten!”

MO: “Nu houden we er over op. Dank u voor uw uitleg. Het was zeer duidelijk.”
Duidelijk en hilarisch.

Een heerlijke jongen om in de klas te hebben

door Reageer

Soms hijgen radioverslaggevers om duidelijk te maken dat ze een berg beklimmen. Hijg-hijg, tjonge wat is dit zwaar, wat is dit *steil*.
Vandaag hijgt Joris van de Kerkhof omdat hij om kwart over zes al enthousiast met technicus Ronald aan het voetballen is op het Arjen Robben veldje in Bedum. Waarbij de passes die hij in zijn hoofd heeft (zoals vaker) in de praktijk anders uitpakken. Herkent (voetbalster) Lara Rense dit? Ze herkent het.

Arjen Robben is geboren in Bedum. Hij was, vertelt een onderwijzer “een echte kwajongen, een heerlijke jongen om in de klas te hebben”.
JvdK: “Heeft-ie iets typisch van de streek?”
Doorzettingsvermogen, weet een vrouw. Zelf heeft zij dat ook.
De plaatselijke voetbalclub spint garen bij het succes van onze nationale held. Omdat ze bij elke transfer 0,25% krijgen van de transfersom en bij een voetballer als Robben loopt dat op tot nu al 200.000 Euro.

Het centrum van Bedum ziet er in de ogen van de Filiaalhouder mooi uit “zeker met de zon” (ja!!) en: “mevrouw, kunt u omschrijven hoe u eruit ziet?” Nou – oranje. Want: “Dat hoort wel zo” waarna Joris van de Kerkhof de dorpelingen even totaal in verwarring brengt door te doen of het hele WK hem tot nu toe geheel is ontgaan.
Om tenslotte ook Marcel Oosten te verwarren door te onthullen dat je in Bedum je helemaal kunt laten ontharen. Tegenover het Robben-café.

Dat was ‘m dan – het laatste Joris-van-de-Kerkhof-Filiaal van deze week en als ik goed ben geïnformeerd ook van deze zomer.
Even niet aan denken, dat ‘voorlopig laatste’ maar nagenieten van hoe leuk het was.
Met de zon.