De Koude Kalkoen

Mieke van der Weij

“Je kúnt het, kleine jongen!”

door Reageer

Govert Schilling te gast, altijd leuk, altijd gezellig.
Maar even *niet* wanneer Mieke van der Weij het onderwerp Philae introduceert door te benadrukken wat er is mis gegaan (ligt op z’n kant, op de verkeerde plek, z’n accu is leeg) en dan lachend: “Máár volgens wetenschappers is de missie een groot succes.”
Schilling ontploft (“je zegt met een lachje…”).
Het is wél een groot succes, alleen zijn er wat dingen “anders uitgepakt dan je had verwacht”.

Mieke van der Weij: “Ik heb niet gezegd dat de missie mislukt was.”
Nee, maar, heeft de wetenschapsjournalist gemerkt: “Veel mensen hebben dat idee.”
Volgt een uitleg van de komeet en het landen en naarmate het gesprek vordert wordt Philae steeds meer een knuffelding.
GS: “Het idee was zodra-ie grond onder z’n pootjes voelt: hup, ik ben er…”

“En die batterijen, is dat geen eh.. probleempje dan?”
Mieke van der Weij vraagt het zéér voorzichtig.
Zeker. Want Schilling zat erbij toen vannacht om zes minuten over half twee het laatste signaal is opgevangen.
“Hij kon nog maar een heel zacht piep…. piep… piepje…”
Ach gossie, denk je direct.

GS: “Het was een emotioneel afscheid.
Er hebben vluchtleiders daar staan huilen om gedag te zeggen tegen hun lander.”
Op twitter verschenen teksten: “Hou vol, Philae, je kúnt het, kleine jongen!” en tenslotte “Rust zacht, kleine metalen vriend”.

Een gepersonifieerde robot.
Wat sommige mensen raar vinden, weet Schilling.
“Maar dat vind ik nou weer niet raar!” roept Mieke uit.
“O. Mooi,” reageert haar gast bij wie ze na haar introductie zo te horen nog het een en ander moet goed maken.

Komt het nog goed met Philae?
Héél misschien. Want met zonlicht kan hij opladen maar hij ligt aan de rand van een klif. Hij zóu zes uur per dag zonlicht moeten hebben maar krijgt dat nu maar anderhalf uur.
Toch is er hoop dat hij over dagen of misschien weken genoeg energie heeft “om te zeggen ah! Ik kan mezelf weer aanzetten.”
GS: “En dan weer piep… piep… piep-piep-piep-piep – en dan is-ie er weer.”
We mogen dus niet zeggen dat hij dood is.
Winterslaap. Coma.
Zoiets.

Wat een mooi slot zou zijn geweest maar helaas vraagt Peter de Bie nog hoe Philae uiteindelijk zal eindigen.
Slecht.
In de ruimte geblazen of verbrand door de zon.
Arme kleine, metalen vriend.

Eigen tijd

door Reageer

Het boek ‘Women and clothes’ schijn je te moeten lezen, begrijp ik uit een gesprek in de TROS Nieuwsshow.
O.a. omdat veel vrouwen steeds hetzelfde kledingstuk kopen.
En wanneer je ouder wordt moet je gaan voor ‘stijl’.
Smeren en make-up waar vróeger een leuke lach al voldoende was.
Mieke van der Weij begrijpt precies wat de aanbeveelster van het boek, Sandra Heerma van Voss, bedoelt.

Mede-gast Kees ‘t Hart wil haar een vraag stellen.
“Het gaat wel van je eigen tijd af!” waarschuwt Mieke.
Toch wil hij iets vragen.
Over zijn vrouw die wel honderd paar schoenen heeft.
Of dat normaal is.

Waarna er een plaatje wordt gedraaid.
Daar valt namelijk niet aan te ontkomen, ook niet wanneer een gast wat langer praat.

Niet meer bang in een fake-wereld

door 2 Reacties

We hoeven niet bang te zijn voor Alzheimer, spreekt sociaalgeriater dr. Anneke van der Plaats ons in de Tros Nieuwsshow bezwerend toe.
Niet dat we het krijgen en niet dat iemand in onze omgeving het krijgt.
Als we maar weten dat er een ´volgorde´ in zit en: “Die kun je leren.”

De rest van het gesprek gaat over mensen die al behoorlijk ver heen zijn en die je kunt benaderen door te denken aan de Teletubbies: in die filmpjes is beweging en geluid bij waar de aandacht naartoe moet en de rest staat stil.
Zolang ze maar dynamische prikkels krijgen, gaat het (relatief) goed.
Anders “beginnen ze te mummelen en te plukken en gaan ze rondlopen”.

De mantelzorger kan bij dokter Van der Plaats een cursus volgen en in 5 sessies snapt die het.
Niet corrigeren bijvoorbeeld. Altijd ‘meepraten’.
En in je huis een kamer inrichten zoals in de jeugd van de dementerende dus met pluche gordijnen en een leunstoel met oren eraan en een oude radio en een groot ledscherm waarop de zon opgaat.
“Een soort fake-wereld” vat Mieke van der Weij samen.
“Juist niet,” zegt Van der Plaats, “als het ochtend is, is het ochtend.”

Maar, denkt mede-presentator Jan Mom, als partner is het toch psychisch lastig.
Want daar zit bijvoorbeeld Mieke in die andere kamer…
En is precies zoals vroeger! Belooft de dokter.
Met “het oude gedrag”.
Jan Mom is niet overtuigd: “Die partners hebben het toch ontzettend moeilijk?”
Van der Plaats: “Als ze ‘dementie wijs’ worden, als ze weten hoe het in mekaar zit en ze iets leuks verzinnen dat ze vroeger leuk vonden…”

Mieke van der Weij maakt de associatie met ‘kinds’ zoals we Alzheimer vroeger noemden.
Van der Plaats verwijst naar haar website waarop een hoop informatie zou staan (én een verwijzing naar de winkel waar je boeken en cursussen kunt bestellen).

En ik ben nog steeds bang.

Gewelddadig einde aan de lavastroom

door Reageer

In het vernieuwde Radio 1 ervaar ik de TROS Nieuwsshow (die nb als inspiratie heeft gediend voor het flauwe gebabbel door de week) steeds vaker als verademing.
Interessante onderwerpen, intelligente gasten, geïnteresseerde presentatoren – waarbij ik het ge-“maar goed” van Mieke van der Weij voor lief neem.

Omdat ik niet altijd over die leuke Liesbeth Sterck (chimpansees) kan schrijven of me opwinden over dierenmishandeling (stierenrennen) aarzel ik vandaag over Jantine Wijnja (praten met bomen, zéér kort samengevat) en Maud Kips van het Vrouwenplatform Kerkelijk Misbruik dat een procedure start om het meldpunt van de rk kerk te heropenen.

Het wordt Maud Kips die eerst moet uitleggen met welke argumenten het meldpunt is gesloten. Een argument is dat de slachtoffers er anders te lang mee worden geconfronteerd via de media.
“Ze worden dus in bescherming genomen… okee….” concludeert Mieke van der Weij (ten onrechte) maar gelukkig heeft Peter de Bie het wél door.
“Dat argument kun je ook loslaten op het rechtssysteem. Dat is totale bizarriteit toch!” roept die uit.

Waarom zijn de vrouwen zo laat?
Omdat het accent eerst op mannen(internaten) lag. Maar ook: omdat mannen (“generaliserend” zegt Kips er netjes bij) misbruik verwerken door boos te worden. Toen ze ontdekten dat ze niet de enige waren, organiseerden ze zich en benaderden pers en politiek.

Vrouwen zijn voorzichtiger. Ze zoeken eerst steun in hun eigen omgeving, willen zeker weten dat het hun kinderen niet schaadt als ze ermee naar buiten komen. Maud Kips: “Voor vrouwen is het motto mannen en kinderen eerst.”
“Dus het traject duurt langer” vat Mieke van der Weij samen op een toon alsof ze zich er verder niet erg over kan opwinden.
Weer is het Peter de Bie die opveert: “Dus het traject duurt langer en daarom zou ook die periode…! Het is zo logisch als wát, wat u zegt!”

Kips vertelt over een vorm van misbruik door de nonnen nl geweld uitoefenen op de geslachtsdelen en dan is de 8 minuten bijna voorbij en vraagt Peter de Bie of ze denkt dat als de termijn wordt verlengd “er nog een grote stroom op gang komt”.
Die *is* al op gang.
PdB: “En u heeft dus het gevoel dat die lavastroom op deze manier op een gewelddadige manier wordt gestopt.”
Maud Kips had het zelf niet beter kunnen verwoorden.

Ook ik vond Peter de Bie in dit gesprek erg goed op dreef.

Geknuffeld en gekust en welkom

door 2 Reacties

“Daar gaan onze vooroordelen” zegt Mieke van der Weij.
Zij had nl gedacht dat “nuchtere Hollanders” zich bekeren tot de islam omdat ze “trouwen met een islamiet”.
Nee, zegt Vanessa Vroon-Najem, die op het onderwerp promoveert want: van de 47 vrouwen die ze interviewde waren er 21 vrijgezel.
Wat overigens niet betekent dat het niet op z’n minst deels waar kan zijn.

Ze heeft Shakirah van Oostveen meegenomen.
Die in 1998 tot de islam is bekeerd nadat ze er uit interesse over was gaan lezen.
Waarom dat lezen leidde tot ‘ik wil moslima worden’ vertelt ze niet (het wordt ook niet gevraagd).

Shakirah draagt een hoofddoek, Vanessa niet.
Die vindt de hoofddoek “niet nodig” want: “te beladen” en “dan moet je het er steeds over hebben”.
Shakirah vindt de hoofddoek “zo heerlijk voelen”.
Hij geeft, zegt ze, “een veilig gevoel” en “ik zeg altijd, doe hem een dagje op”.

Nog meer ‘hoofddoek’ en uiteraard ook een vleugje terrorisme wat niet gelijk staat aan de islam en hoe kijken ‘geboren moslims’ tegen bekeerlingen aan.
Je wordt “geknuffeld en gekust en welkom geheten” als je de magische woorden in de moskee uitspreekt.
Later in het gesprek blijkt dat welkom toch wat tegen te vallen en helpen bekeerlingen vooral elkaar.

Blijf ik zitten met de vraag waaróm die ‘nuchtere Hollanders’ en dan mn vrouwen (daar gaat het onderzoek tenslotte over) moslim worden.
Iets beweegt ze zich in de islam te verdiepen – dat snap ik.
Maar hoe word je van geïnteresseerde lezer iemand die denkt: dát is het voor mij, daar wil ik bij horen?
Dat lijkt me interessanter dan hoofddoek ja/nee.