De Koude Kalkoen

Joris van de Kerkhof

Een vuist maken en oefenen

door 4 Reacties

Voor of tegen schaliegas – hoeveel nieuws valt er nog te halen op de zoveelste “we gaan samen een vuist maken richting Den Haag”-bijeenkomst van MilieuDefensie c.s.
Niks natuurlijk tenzij de actievoerders zich bedenken en zeggen: weetjewat, doe toch maar dat boren.
Of dat de boorder in spe roept: kap er maar mee, jongens en meisjes, we zien er vanaf.
Noch het één noch het ander gebeurt gisteravond in Marknesse.

Joris van de Kerkhof lost het op door de stoere en uitleggende taal te verweven met het gezang dat komt uit de NH kerk “tien meter verderop” waar wordt “geoefend”.

Het geluid van het gezang en het gepraat overlappen, dan valt de muziek weg om dertig seconden later weer aan te zwellen.
Citaat van de boorder zónder muziek.
Dan wanneer de mensen uit de kerk óók komen tekenen (JvdK: “ging goed, hè, dat zingen” vrouw: “dankuwel”) eerst wat pianogepingel en dan weer zang vermengd met geroezemoes.

*Erg* leuk gedaan.

Niet meer alpaca’s kijken vanaf het Willy Dobbeplantsoen

door 1 Reactie

Bijgelicht door alleen een zaklantaarn klimt Joris van de Kerkhof met het bestuur van kinderboerderij Vijverhof in Olst over een hek.
De drie bestuursleden willen hem laten zien waar hun zes gestolen alpaca’s uit de stal zijn gehaald.

In de nacht van zondag op maandag verdween de jongste.
De man van één van de bestuursleden hád de nacht erna nog willen posten maar zag daar vanaf en toen kwamen de dieven terug voor de rest van de groep.

“Zijn jullie verzekerd?” vraagt Joris van de Kerkhof praktisch, maar nee.
Het gaat ook niet alleen om het geld maar om de “emotionele waarde”- de dieren zijn op de kinderboerderij geboren.
Láng (15-20 jaar) geleden zijn twee alpaca’s kado gedaan.
De dames zwanger maken valt niet mee (“bevriende relatie komt met een hengst”) en dan baren ze na 11 maanden en 10 dagen een baby.

Nu wég dus.
Uit de stal gehaald. Heg vernield.
En we mogen nog blij zijn dat hangbuikzwijntjes Frans en Annie er doorheen zijn geslapen en niet aan de wandel zijn gegaan de dijk op.

Je kón tot voor kort op bankjes naar de alpaca’s zitten kijken.
Op het Willy Dobbeplantsoen.
Weet de verslaggever het nog?
Waldolala? Sjef van Oekel? “Die gaf altijd over in de fietstas.”

Mijn humor was het niet zodat ik even moet googlen en ik begrijp nu dat het heel bijzonder is, dat plantsoen.
Niet voor niets dus dat het bestuur er steeds op terugkomt.

“En nu?” vraagt Joris van de Kerkhof.
Berouw zou wel fijn zijn.
Dat de dieven ze terugbrengen.
Maar de hoop daarop is niet groot.
Of anders: “Dat iemand denkt wat vind ik dat nou jammer dat de kinderboerderij geen alpaca’s meer heeft, ik heb er nog wel een paar in de aanbieding.”

Terug over het hek (dat moest zo, omdat de sleutel was vergeten).
En zuchten: “Het is heel naar, heel verschrikkelijk.”

Niet grijs in vrijdagkloffie

door 1 Reactie

“U ziet er helemaal niet uit als een rechter.”
Joris van de Kerkhof is op bezoek bij familierechter Ellen van Rijssen (bekend van de NCRV-tv) en ze onthult dat rechters op hun werkkamer niet in toga zitten.
En dat ze nu haar ‘vrijdagkloffie’ aan heeft.
Waarnaar Bert van Slooten, zegt hij, “nieuwsgierig” is.
En ik dan óók wel want zit ze in een spijkerbroek met gympies of een joggingpak of wie weet een minirok met legging?
Enquiring minds slaan soms een beetje op hol.

Het onderwerp is de werkdruk van de rechters.
Vier zittingen = vier dagdelen en de andere dagen voorbereiden en uitwerken.
Is te doen, maar, zegt rechter Van Rijssen, “dan krijg je een bijzonder geval en dan gaat het wringen.”
Máár, werpt Joris van de Kerkhof tegen: “Daar leert u ook van.”

En: “Beslissingen nemen over anderen, dat je dat dúrft.”
Ellen van Rijssen heeft er “geen moeite mee” en ze neemt het leed ook niet mee naar huis: “Is wel handig als je een koel, rustig persoon bent maar volgens mij worden alle rechters daarop getest.”

De verslaggever beschrijft de (kleine) werkkamer van de rechter en mogelijk vallen nu andere luisteraars terwijl ze buitelen van hun stoel tevens de schellen van ogen maar ik wist al dat rechters niet in paleizen wonen.
Zo word ik ook niet opgewonden wanneer Joris van de Kerkhof aan een kastdeur rammelt (“mag ik hem opendoen?!”) hopend op stapels ordners – die er niet in staan.

En over dat uiterlijk: “Ik hoor vaker dat mensen oudere grijze heren verwachten” (zegt Ellen).
JvdK: “U bent niet eens grijs, hè?”
EvR: “Nee, nog niet.”

Ik ben de nummer 1 fan van Joris van de Kerkhof maar ik heb wel eens wat mooiere radio van hem gehoord.

Wie mag er speculeren

door Reageer

Gisteravond komt de 13-jarige Anass (uitspraak op Radio 1 Anas of Ennes en soms in 1 zin zowel Anas als Ennes) niet thuis na het folders verspreiden.
Amber Alert.

Vandaag wordt een lichaam gevonden. En wordt het Amber Alert ingetrokken.
Karin Alberts is er tussen de middag bij en zegt wanneer Dorald Megens suggereert dat het lichaam dús wel Anass zal zijn: “Het is niet aan mij om te speculeren.”
Netjes.

In de avonduitzending is Joris van de Kerkhof ter plaatse.
Ook die wil niet speculeren.
Eerst niet over of het Anass is en wanneer om zes uur de politie bevestigt dat het inderdaad Anass is niet over de doodsoorzaak.

Tim Overdiek geeft de verslaggever *niet* als opdracht: ga ‘ns voxpoppen.
De opdracht die Karin Alberts eerder wel kreeg zodat die aan vrouwen op straat vraagt hoe de buurt bekend staat en aan schoolgenootjes: “hoe was het op school”.
Anass, zegt een joch was “zo’n blije jongen”.
Want *wat je ook tegen hem zei* hij liet het van zich afglijden.

Wat je ook tegen hem zei?
Van een collega van Omroep West hoort Karin dat Anass “gepest” werd.
Dezelfde of wellicht een ándere collega van die omroep die zélf een enge man uit het bos had zien komen.

De Telegraaf weet het intussen allang: Anass heeft zelfmoord gepleegd.
Omdat hij gepest werd.

Ergens je humor vandaan halen

door 2 Reacties

Met als opdracht “ga maar een eindje rijden dan kom je vanzelf verhalen tegen” wordt Joris van de Kerkhof op pad gestuurd.
Eerst kan hij zijn besneeuwde auto niet vinden, dan komt hij vast te zitten met zijn recorder en eindigt zijn 1e reportage met: “Nou, Lara en Marcel, waar ga ik naartoe?”
“Go east young man,” bedenkt Marcel Oosten.
“Want daar sneeuwt het nog steeds.”

Richting Nijmegen dus waar het verkeer wel meevalt zodat de Filiaalhouder (die het niet écht is vanochtend, want dat is Maino Remmers met een eeuwige herhaling over ‘herrie door het verkeer’) zijn eigen nieuws moet maken.
“Ik sta bij een benzinestation onder een boom,” vertelt Joris van de Kerkhof. “En de sneeuw die op de takken zat…”
Lara Rense: “Die zit nu in je nek haha.”
Precies.

Later ervaart de verslaggever nog dat hij voor een bezoek aan de wc 50 cent moet betalen en dan is er niet eens wc-papier en zingt Ramses Shaffy hem luid toe dat hij moet zingen, bidden en bewonderen.

Om kwart voor negen vraagt Joris van de Kerkhof aan z’n GPS hoe hij het snelst in Hilversum kan komen. Het ding rekent en komt uit op 169 minuten vertraging ténzij hij omrijdt en ergens een pontje neemt en dan wordt het 111 minuten. Maar (na een kleine tik erop): nu bedenkt het opeens dat de Filiaalhouder al om half tien in Hilversum kan zijn.
JvdK: “Je moet ergens je humor vandaan halen.”

Intussen staan élders (en niet eens zo ver van hem vandaan) files van 30 en zelfs 50 km maar daar gaat Joris niet naar toe.
Nee, hij vraagt in de Nijmeegse binnenstad hoe het fietspad is (valt mee) en waarom deze sneeuw beter plakt (voor sneeuwballen) dan die van láátst.

Kwart óver negen: is hij in aantocht? willen de presentatoren weten.
Nee. Want: de routebeschrijver was “in de war” zodat de Filiaalhouder ‘Hilversum’ als bestemming heeft geschrapt en zijn thuis ‘Den Bosch’ heeft ingetoetst.

Leuk geval van ‘hoe sla ik me heen door eigenlijk-geen-nieuws door ferm mezelf in het non-nieuws te werpen’.