De Koude Kalkoen

Het Filiaal

Gewoon biologisch vlees – en niet elke dag

door Reageer

“Consument, luisteraar, niet meer doen,” spreekt Karin Alberts ons toe. Ze doelt op het kopen van goedkoop vlees. “Gewoon biologisch vlees,” adviseert de verslaggeefster. “En niet elke dag.”
Een mooi slot aan een Filiaal over megastallen.
Noordbrabant heeft vorig jaar besloten dat er niet meer bij moeten komen en Provinciale Staten vergadert vanmiddag over de 30 boeren die toen al waren begonnen met investeren.

De Filiaalhoudster bezoekt het varkensbedrijf van Wyno Zwanenburg (voorzitter varkenshouders). Wadend door de drek, “de geur van ammoniak slaat je tegemoet” en dan wordt ze ook nog “bijna onder de voet gelopen door een stel van die aardige zeugen”.
Ik zei het al eerder: Filiaal houden is niet voor watjes.

De varkens hebben het prima naar hun zin, beweert Zwanenburg. Want hun voedsel wordt computergestuurd verstrekt. Naar buiten hoeven ze helemaal niet. Waar Klaas Bruinisse van Milieudefensie anders over denkt. Die wil koeien zien grazen, kippen naar wormpjes zien zoeken en varkens zien vroeten. Dan moet vlees maar wat meer kosten.
CDA-statenlid Noud van Vught wil “lopende zaken honoreren” terwijl Bruinisse vindt dat wie van alles gaat investeren terwijl de vergunning nog niet rond is een ondernemersrisico heeft genomen dat verkeerd is uitgepakt.

“Mm” hoor ik Marcel Oosten brommen en (tegen Karin): “Daar kwam-ie niet helemaal uit, hè?” Lara Rense (tegen Marcel): “Wat zat jij nou te knorren.” MO: “Ja, moest even. Varkens.”

Dat was een mooi Filiaal en Karin Alberts stal mijn hart met haar oproep aan de consument.
Waaraan ik voor lezers uit Noordholland deze tip kan toevoegen: vlees van diervriendelijk gehouden dieren, uit de eigen regio.
Voor wie de stap naar vleesloos nog niet heeft genomen maar spontaan gaat kokhalzen bij het passeren van de kiloknallers in de schappen van AH en Plus.

De charme van de fruitautomaat (en het zeehondje)

door 1 Reactie

Als je vroeger als kermisexploitant met je vrachtwagen en je woonwagen het dorp binnenreed, had je honderden kinderen op de fiets achter je aan: “Tis kermis! Tis kermis!” Daar hadden ze dan een jaar lang voor gespaard.
Karin Alberts laat zich mooie verhalen vertellen door de 68-jarige Cabalt. Hij staat nog steeds met fruitautomaten op de kermis. Maar de mensen zijn nu verwend. En de regels ontnemen je bijna het plezier in het werk.
Zoon Cabalt (ook in de fruitmachines) klaagt ook, maar erg leuk: Karin Alberts mag een keer met de automaat spelen en rinkelrinkel daar vallen de muntjes. Zal het lukken, genoeg winnen om een knuffel te kunnen kopen? “Als klein meisje is het me nooit gelukt er één te winnen.” Nu wel: een zeehondje. Klein maar érg lief.

Aanleiding voor het Filiaal is een congres over kermis en circus en het gemeentelijk beleid. We moeten ze koesteren als cultureel erfgoed, vindt Ineke Strouken van het Centrum voor Volkscultuur die met ons terug duikt in de tijd. In de 19e eeuw, vertelt ze, maakte het circus deel uit van de kermis. “Als er toen een olifant kwam, was dat een hele belevenis.”
Nu nog. Aangezien wilde dieren niet in een circus thuis horen en dus de tent uit moeten.

Alex Sijm van circus Sijm noemt ook de ‘cultuur’ maar verstrikt zichzelf en ook ons in de regelingen en hoe lang hij op een vergunning moet wachten en hoe vaak hij erover opbelt. Heel vervelend natuurlijk maar de charme van het circus weet hij zo niet op te roepen.
Wat voor circus heeft hij trouwens? Clowns en andere mensen die kunstjes doen of zo’n zielige leeuw die op een dag hopelijk wraak neemt als een idioot z’n kop in z’n mond duwt.

“Ze zat vooral graag aan die trekkast” sluit Marcel Oosten het Filiaal van Karin af.
Zelf zat ik met het meeste plezier te luisteren naar de oude meneer Cabalt. Op z’n 11e begonnen op de kermis. Vader zei: “Ga maar op een blikje staan. Het wordt hoog tijd dat je mee gaat werken.”

Bedot en uitgeknepen

door Reageer

Jeroen Schutijser is de (nieuwe?) Filiaalhouder.
Het onderwerp: hebben de A-merken zich hersteld en worden A- en huismerken in dezelfde fabriek gemaakt.

Vraag 1 moet beantwoord door marktonderzoeker Ronald Laureijsen en het antwoord is nee. De reden is dat ze zich de afgelopen jaren onvoldoende hebben vernieuwd en dat moet omdat wij anders niet bereid zijn extra te betalen. De meest succesvolle merken? Campina, Marlboro en DE. Klappen gehad: Liga en Sultana. Omdat Sonja Bakker die aanprees maar Sonja is ‘uit’ en dokter Frank is ‘in’ en die heeft het meer met Modifast.
De nieuwe nummer 1, voorspelt Laureijsen, wordt Marlboro. Jeroen Schutijser: “Ik vind het dus eigenlijk niet kunnen dat een sigarettenmerk het populairste merk wordt. Sigaretten zijn ongezond. Tenminste, dat staat op die pakjes.”

Vraag twee: maken ze de huismerken in de fabriek van de A-merken? “Worden we bedot?”
Laureijsen weet het niet of doet of hij het niet weet in elk geval: het maakt niet uit (zegt hij).
De man van de hagelslaghuismerkfabriek sluit niet uit dat ándere fabrieken beide maken, maar hij doet het niet. “U wordt uitgeknepen, hoe zit het” vraagt de verslaggever en “de ingrediënten zijn toch wel goed, hè” en hij mag wat hagelslag op z’n zelf meegebrachte broodje.

Jeroen Schutijser knispert en schudt en laat rinkelen (hoorspelkern). Hij heeft wat kwootjes van de straat van mensen die wel of juist niet of deels A-merken kopen. Hij onthult (persoonlijke touch) dat hij voor 70 cent huismerk sinas koopt en die was zaterdag uitverkocht en toen moest hij Sisi kopen terwijl dat € 1,20 kost.

In het begin praat de (nieuwe?) Filiaalhouder normaal. Later gaat hij over op het vertrouwde ‘Mevrouw. Hebt u het al gehoord”-zuigtoontje.
Er zijn vast mensen die dat enig vinden.

KWW met de dierenpolitie

door Reageer

“O! De caviapolitie” reageert Marcel Oosten wanneer Marc-Robin Visscher aankondigt dat hij zich gaat verdiepen in de dierenpolitie waarmee Capelle aan den IJssel vandaag als proef van start gaat. Twee ambtenaren zullen iets gaan doen aan dierenleed. Blijkbaar kon het Radio 1 Journaal ze niet voor de microfoon krijgen net zo min als wethouder Eerdmans. Die heeft laten weten dat hij “geen tijd” had maar de Filiaalhouder weet beter: hij vond het vast te vroeg.

Blijft over een bezoek aan de Knaagdierenopvang van Ridderkerk waar de directeur van Dierenbescherming Rijnmond vertelt dat hij geen idee heeft wie de twee dierenpolitiemensen zijn (“dit stukje communicatie is ons onthouden”). Hij legt nog uit dat een konijn geen knaagdier is en dat je een konijn nooit alleen moet houden waar Marcel Oosten weer een flauwe grap uit weet te peuren over “een grote konijnenberg” die het dan zou worden. Blijkbaar even afgeleid toen het woord castreren viel.

Algemeen directeur van de Dierenbescherming Dales is ook niet echt blij. Samen met een districtsinspecteur betwijfelt hij of de twee dierenagenten wel op hun taak zijn berekend met twee(!) dagen opleiding die ze hebben gehad.
Gemeenteraadslid Moerkerke (Leefbaar) is blij met de dierenpolitie vanwege “de landelijke publiciteit voor Capelle aan den IJssel”. Terwijl Ponte (PvdA): “We hebben geen problemen op het gebied van dierenleed.” Hoogstens dat er af en toe een kat in een boom zit (zegt hij).

KWW vindt Marc-Robin Visscher van wie me opvalt dat hij over dit onderwerp waarover vrijwel iedereen meent grappen te moeten maken niet zgn ‘leuk’ doet.
Niet over dieren in elk geval.
En KWW betekent ‘Kieken Wat ‘t Wurt’.

Het grote geld vs veiligheid en grutto

door Reageer

Joris van de Kerkhof loopt het Filiaal binnen over een berijpt grasveld “met mijn iets te grote voeten waarvan de linker een beetje naar binnen staat – maar voor de rest een Adonis lichaam”. “Ja, jouw lichaam is zéér Adonisch, dat weten wij” pakt Lara Rense op en dan is al duidelijk: dit wordt smullen.

Het Filiaal gaat over het Bergermeer waar gasopslag onder komt (of niet).
De tegenstanders vrezen bevingen en dat is *niet*, betogen ze, een kwestie van “techniek tegen gevoel” zoals Joris van de Kerkhof suggereert.
Het ene argument komt sympathieker over dan het andere. De vrouw die begint over “onze huizen dalen in waarde” en die pinnig reageert als wordt gevraagd hoeveel haar huis nu dan waard is – dat wint geen harten. Nee, dan de ondernemer die in Boekelermeer-Zuid (industrieterrein) is gevestigd en gevoelig verhaalt over “de gele rugstreeppad die vreedzaam met ons samenleeft” – dát is de manier.

“U bent voor het geld gegaan ipv voor de veiligheid” zegt Joris van de Kerkhof tegen de Alkmaarse wethouder Rian van Dam (PvdA). En: “U wordt gecompenseerd voor een gebied dat u toch niet kon verkopen” wat de wethouder “een rare opmerking” vindt.
Ze heeft geregeld dat schade door bevingen wordt vergoed, zegt ze. Wanneer Van Dam écht gaat pruttelen doet de Filiaalhouder schuldbewust: “Ik heb helemaal de inhoud laten zitten” (door praten over stoelen) en: “Nog 1 ding? Echt waar?” Ambities mbt duurzaamheid en werkgelegenheid – dat wou de wethouder nog even kwijt.

Met boswachter Luns kijkt Joris van de Kerkhof tenslotte uit over de Loterijlanden van het Bergermeer. Met rijp. En in de verte grutto’s. Erg vroeg zijn ze, vermoedelijk meegevoerd door de storm.
Stel je voor, zegt de boswachter. Dadelijk twee torens van 60 meter. Grond die is omgeploegd. Zo’n grutto kan 16 jaar worden en is trouw aan z’n broedgebied – wat moet die vogel wel niet denken als hij dan in de lente komt aanvliegen.
Het Filiaal eindigt met een Houder die het ijs krabt van het bord van Natuurmonumenten. “Ondiep meer met moerassen” krab-kras-krab. Waarnaar we vooral zélf moeten gaan kijken.

Ik wens de meneer die straks op de publieke tribune van de Tweede Kamer (“burgerlijk ongehoorzaam zijn is altijd zo leuk”) zijn verboden spandoek zal ontrollen veel succes.