Tim Overdiek

Twitteren met de dokter

10 januari 2011 door Jeanne Reageer

Een twitterkliniek.
“In 140 tekens- wat is dat?”
Tim Overdiek begint leuk.
“De zorg vertrouwd maken met sociale media,” antwoordt Renate Wijma van het Martiniziekenhuis. Dat is binnen de 140 tekens maar veel zegt het nog niet.
Toelichting: patiënten weten hoe ze moeten twitteren en dat moet nu toegepast in de zorg.

Je ligt in het ziekenhuis en je bent ontevreden over je dokter en dat twitter je dan, veronderstelt de presentator.
Nee: je ligt in het ziekenhuis en ontvangt uitslagen van testen in een DM.
TO: “ Kúnnen artsen wel twitteren?”
“Wel degelijk!” roept Renate Wijma uit. Ze heeft veel artsen *getraind* en die waren enthousiast. Maar ze zijn nog “terughoudend” want: “wat gaat het betekenen op juridisch gebied”.

Interessant punt, denk ik en wacht op wat Tim Overdiek hierop gaat zeggen en wat Renate Wijma dan dáár weer op.
Maar de presentator laat het liggen. Hij heeft nog een grap klaar liggen als afsluiting van het gesprek en zet die in.
Of de artsen wel gaan twitteren “in leesbaar handschrift”.
Best leuk.

Kritiekloos een geïnterviewde die aan zelfpromotie doet laten leeglopen

6 januari 2011 door Jeanne Reageer

Vandaag presenteert Tim Overdiek een week het Radio 1 Journaal.
Toen ik hem voor het eerst hoorde was hij in gesprek met Poch. Die een ‘ik ben vrij en tevens onschuldig’-toer trachtte te bouwen waarop de kersverse presentator direct ingreep met ‘hoho – dat zullen we nog wel eens zien’. Die onschuld met name.
Hij hééft het, Tim Overdiek, dacht ik toen.

Een week later is mijn enthousiasme bekoeld.
Niet vanwege zijn (vele) versprekingen, zijn gestotter, zijn (continue) verhaspelen van namen. Is allemaal te verklaren vanuit onwennigheid, stress misschien.
Ook niet omdat ik de sfeer mis die een geweldige presentator vanaf de eerste tot de laatste minuut kan creëren. Sfeer waarin ik word meegezogen, opgeslurpt zodat ik bij het “en dit was het” wil roepen: Nee! Niet weggaan! Blijf!

Mijn probleem is dat ik veel gesprekjes zo kritiekloos vind. En juist dat valt me op na het veelbelovend beginnen met Poch.
Een voorbeeld. Er zijn klinieken die het vruchtbaarheidsmiddel HCG voorschrijven als afslankmiddel. Daartegen gaat de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IZG) optreden.
Ik weet niet waarom dat is. Ik vermoed omdat je voorzichtig moet zijn met het gebruik van hormonen voor behandelingen waarvoor die niet zijn bedoeld.

Is het wel of is het niet
Tim Overdiek belt met een vrouw van zo’n kliniek tevens webwinkel, Diane Gabriels Verweijen.
Vraag: “Is het wel of niet een goed middel om af te vallen.” (Ja! En ze verkoopt het al 15 jaar)
Vraag: “Al 15 jaar, waarom dan nu die actie.” (Diane: “Geen idee!” en dat haalt je de koekoek, die vraag moet je háár ook niet stellen)
Vraag: “Het verkoopt lekker, dat middel?” (Nou en of en het is erg fijn voor vrouwen in de overgang die dan minder opvliegers krijgen en daardoor voel je je beter en als je hoge bloeddruk hebt dan is dat vaak door overgewicht en als je overgewicht vermindert heb je ook minder kans op hart- en vaatziekten en suikerziekte en cholesterol en: het brengt mensen een stukje geluk!)

Sure
Tim Overdiek: “Sure. Is het dan misschien een ethische kwestie?”
Diane: Zeker! Zelf is ze een sportmens en dan vragen mensen of zij het dieet ook gebruikt en babbel en babbel maar het dieet moet eetgewoonten veranderen.
TO: “Vertelt u dat ook aan de mensen die komen kopen of denkt u: tientallen per dag, dat verdient goed?”
Nee! Zegt Diane: “Gezondheid is nummer 1!”
TO: “En voor mannen werkt het ook, hè?”
Nou en of! Daarvoor werkt het zelfs nog béter dan voor vrouwen.

Denk je dat ik overdriijf? Dat Tim Overdiek wél kritisch was, dat hij wel terzake vragen stelde en dat hij *niet* mevrouw Diane oeverloos liet leeglopen ter zelfpromotie?
Luister en huiver.

Het gesprek begint bij 17.50 uur – zodra het als los fragment op de NOS-site staat, zal ik dat hier plaatsen.

Schreeuwen

20 november 2010 door Jeanne Reageer

Ik zie op tegen het gesprek met Tim Overdiek in de TROS Nieuwsshow.
Het zal gaan over zijn boek over de dood van zijn vrouw. Een jaar geleden op een zebra doodgereden door een motoragent.
Ik zie er tegenop omdat hij ter promotie van het boek de praatprogramma’s langs gaat. Gisteravond P&W (dat ik met opzet -nog- niet via uitzending gemist keek). Vanochtend een lang (erg mooi) interview in VK Magazine. Nu dus de TROS.
Hoe vaak kun je dat verhaal doen, denk ik. Hoe vaak voor het ‘een verhaal’ wordt, een anecdote over jezelf. Met herhaalde feiten en herhaald woordgebruik. En waarom zou je het *willen*.

Tim Overdiek zegt dat hij het doet voor anderen.
Zo zei hij het natuurlijk niet precies. Maar hij hoopt dat anderen iets aan zijn verhaal hebben. Aan zijn boek. Waarover hij nu zijn verhaal doet.
Ik weet niet wanneer de limiet bereikt is maar vanochtend was daarvan nog geen sprake. Wat Overdiek vertelde was pijnlijk, indringend, soms wat defensief (toen Mieke van der Weij begon over ‘nu al een nieuwe vriendin’) en herkenbaar.

Dan is het gesprek afgelopen en er is nog 20 seconden over. Wat zullen we doen, vraagt Mieke van der Weij. Ze besluiten te schreeuwen. Voor de kunst, tegen de bezuinigingen erop.
Of dat spontaan was of ingestudeerd (20 seconden voor het slot: schreeuw) doet er nu even niet toe. Het was een mooi gebaar. Voor de kunst.
Ook verder was ik na dit gesprek wel aan even schreeuwen toe.