De Koude Kalkoen

Het Filiaal

De proef en het pad

door Reageer

In de avonduitzending van het Radio 1 Journaal een mini-Filiaal.
Jeroen de Jager is in Ede waar een proef is gedaan met hard(er) aanpakken van winkeldieven. De proef is nu al zo’n succes zodat de rest van het land er ook aan moet geloven.

Winkeliers die een op heterdaad betrapte winkeldief aangeven via een online in te vullen formulier krijgen sowieso 151 Euro voor de moeite. Die moet de winkeldief betalen en om dat te innen wordt hulp geboden door het Hoofdbedrijfschap Detailhandel. Los daarvan staat de ev. door de rechter op te leggen straf.
Plunderend rondtrekkende bendes pak je er niet mee, maar, hoort Jeroen de Jager van winkeliers: de meeste winkeldieven zijn “je gewone klanten”. Het meisje van 15 dat een paar aanstekers van 2 Euro per stuk in de jaszak laat glijden.

“Eens kijken of we zo’n diefje kunnen aanspreken” belooft Jeroen de Jager om kwart voor vijf. Een uur later: “Ik heb een creatieve oplossing gevonden.” Dat blijkt: “Hé, jongens. Zijn jullie wel eens in de verleiding iets te stelen in de winkel?” Tuurlijk niet. Maar 1 is wel een keer aangehouden wat hem niet goed is bevallen.
O? Mét Jeroen de Jager hopen wij op een mooi verhaal.
Het was wegens “belediging agent”.

De 151 Euro vinden ze willekeurig (“waarom geen 150″) maar: “Op zich is het wel goed.”
Jeroen de Jager: “Blijf op het rechte pad.”

*grin*

“Woont u in een groot huis?”

door Reageer

Joris van de Kerkhof heeft het over Almere waar vandaag bekend wordt of 2000 gepeilde mensen vinden dat de stad groter moet groeien. Babbel-babbel met politici en Ton van Dijk (PVV) laat hem zijn nieuwe huis zien met een aparte speelkamer voor de kinderen – omdat dat tegenwoordig móet.

Het meest opmerkelijk aan zijn Filiaal is een gesprek met een vrouw die met winkelwagen met daarin veel spullen op straat loopt. “Goeiemorgen mevrouw, dit ziet eruit als een grotestadsprobleem, dat u op straat leeft.” Vrouw: “Dat is niet zo, wat wilt u er verder over weten.” JvdK: “Hoe fijn het is om in Almere te wonen.”

Nu hád de Filiaalhouder verder kunnen praten over Almere maar al snel begint hij weer over de winkelwagen. En nog een keer. Bv: “Ik vind het zo typisch dat u hier rondloopt met uw winkelwagen en al die spullen erin. Als u in Parijs zou rondlopen zou je denken, er is een brug en daar woont u onder.” De vrouw zegt dat ze niet onder een brug woont.
JvdK: “Dat zou ook wel koud zijn. Uw schoenen zijn ook wel koud, hè? Die pantoffels die u aan hebt.” Vrouw: “Dat zijn gewone wandelschoenen, hoor.”

Hoe lang woont ze al in Almere? Sinds 1988. Heeft ze de stad zien veranderen? Dat is, vindt de vrouw een ‘diskleevraag’(?) – een herhalingsvraag, verduidelijkt ze. Maar nog een keer: eerst was er groen en tochtig en nu veel huizen, zegt de Filiaalhouder. Vrouw: “Het is mooi wonen.”
JvdK: “Woont u in een groot huis?” Vrouw: “Daar heb ik het niet over.”
Waarna ze hem ook nog een “gezegende dag” wenst.

De reacties op twitter zijn niet mals. Bv “Nòg zo’n kloothommel in het @NOSRadio1 journaal. Vraagt aan een dakloze of ze in een groot huis woont en lacht haar vervolgens uit”
Lara Rense in reactie daarop: “Dat voelde idd niet helemaal goed. #helemaalniet” en later nav een andere tweet “Tja, ik was er niet zo blij mee…”

Ik heb het gesprek 2x beluisterd.
Uitlachen hoor ik niet. Doorzeuren wel.
Niet fijn.

Het is (de dag van) Nationale Boomfeestdag

door Reageer

“Zullen we nog 1x het lied doen, jongens?
We zijn nu op de radio!”
Marc-Robin Visscher is met twee schoolklassen op weg naar Venlo (MRV: “Venlo is the place to be”) waar de kinderen bomen zullen planten. Omdat het Boomfeestdag is.
Toen de Filiaalhouder klein was heeft hij “met groene laarzen in de modder” zélf bomen geplant (toen heette het nog Boomplantdag) en: “In mijn herinnering was ik de hele dag bezig”. Maar, weet hij nu, dat zal wel niet.

Een de-dag-ván-Filiaal dus. Marc-Robin Visscher opgewekt babbelend met kinderen: “Zijn jullie er klaar voor? Wat heb je meegenomen? Heb je wel laarzen?” En: laten we het Boomfeestdaglied nog eens zingen.
Anneke Hageman heeft met een kinderkoor het lied ingestudeerd, een juf van 1 van de scholen neemt de kinderen mee naar een arboretum. MRV tegen een kind: “Ben jij daar wel eens geweest?” Kind: “Nee, ik niet.” (zul je altijd zien)

“Vertel eens wát jullie zingen?” probeert de Filiaalhouder waarop de kids opnieuw spontaan losbarsten in (o.a.) “dan wordt het tijd om iets te doen aan een zorgeloze toekomst”.
De directeur van de Boomfeestdag aan de lijn. Meneer Derksen. Kan die even een couplet zingen? Jazeker kan hij dat! (en nog toonvast ook). MRV: “Dames, kom op!” tegen zanggrage meisjes (“dan is het tijd om iets te doen”).
Laatste zin: “Frisse lucht is veel meer waard dan een miljoen.”

Dat ging dus helemaal nergens over.
Maar ik ben dol op dit soort Filialen van Marc-Robin Visscher.

Het is vandaag slipperdag

door Reageer

Een zonnetje in het wereldleed is Marc-Robin Visscher met een Filiaal over de lente.
Het gaat over de boulevard van Scheveningen die een bouwput is en over de strandtenten die open gaan en dat is fijn (mensen, kom naar ze toe) en het is ook klagen. Ivm die bouwput en te weinig parkeerplaatsen.

Maar vooral is het de Filiaalhouder die ganzen wil voeren en die waarnemingen doet als “het zand waar ik met m’n goeie schoenen insta weerkaatst het licht” en “je rúikt gewoon dat het een Mooie Dag wordt” (Rob Trip – eat your heart out).

“Slipperdag” is het vandaag, zegt een strandpaviljoenhouder. O ja? Dan wil Marc-Robin Visscher “een paar roze slippers – met een roze bloem erop!”
Veel strandgeluiden. Zee die zo hard zwelt dat het wel uit een bandje moet komen, knisper-knisper weglopen over een schelpenpad (idem, vermoed ik).

Een overweging over of dat nou wel moest, dit Filiaal, “tussen alle bombardementen en radioactieve straling” maar: “hier gaat het leven ook gewoon door, dit is ook belangrijk”.
Tenslotte: “Fijne lente, iedereen.”

Jij ook een fijne lente, Marc-Robin.
En bedankt voor een Filiaal zoals alleen jij dat kan maken/houden.

Melancholieke ogen

door Reageer

“Hebt u die melancholieke ogen altijd al gehad?”
Joris van de Kerkhof eindigt zijn Filiaal (?) met een typische Joris-van-de-Kerkhof-vraag. Hij was te gast bij Eelco Brouwer van de noodhulp van het Rode Kruis.
Omdat er overal rampen zijn.

Ramp in Japan, ramp in Libië, ramp in Bahrein.
En – o ja – ramp in Ivoorkust. Maar daar heeft nu niemand het meer over, merkt Brouwer op.

Het Radio 1 Journaal zet vooral in op Japan.
Weer brand in een kerncentrale. Blussen met helicopters – wat betekent het.
Journalisten die weggaan, journalisten die blijven (zou Joan Veldkamp goed zijn weggekomen?). Schaarse benzine, schaars eten. Schaarse nieuwsvoorziening.

Mustapha Oukbih bericht uit Libië waar het helemaal mis gaat (maar ja, dat is geen écht nieuws). Bahrein is actueler kwa drama (dus daarheen veel aandacht).

Karin Alberts bij een school in Zeist die een zusterschool in Japan heeft en de kinderen maken zich zorgen over de kinderen dáár en schrijven kaarten.

Eelco Brouwer heeft nu inderdaad wat melancholieker ogen dan vroeger.
Zoals wij allen zouden moeten hebben.
En iets meer stilstaan bij wat al gebeurt.
Iets minder belust op vers(er) nieuws.