De Koude Kalkoen

Tim Overdiek

De domino … eh…

door 1 Reactie

In het mediaoverzicht iets over Amerikaanse gelovigen die voor Bijbelstudie niet meer buiten een iPad oid kunnen.
En die dan ook meenemen naar de kerk.
“Zodat de domino eh.. nee… de domi……”
“Daar kom je niet meer uit, Tim” lacht Lucella Carasso om deze oprechte verspreking van haar duopresentator.

“Ja, Brabantse katholiek, hè” verklaart die.
Waarna het item wordt vervolgd.
De dominee vraagt zijn kerkgangers daar niet meer de Bijbel te openen maar de iPad.
Curieus.

En dat van die ‘Brabantse katholiek’ die een dominee onwillekeurig uitspreekt als domino vind ik geestig.

Zich beseffen is onvergeeflijk

door Reageer

“Als je je beseft en als je je bedenkt…”
Aan het woord is verslaggever Edwin van den Berg.
In gespek met Tim Overdiek. Over ‘de Amsterdamse zedenzaak’.

Hij bedoelt: “Als je beseft en bedenkt…”
Zonder de extra ‘je’ (2x) dus.

Zodat ik meteen ook geen fluit meer geef voor zijn ‘deskundig’ oordeel over waarom onderzoek in het Pieter Baan Centrum zinvol kan zijn ook als een verdachte aankondigt dat hij daar de kaken stijf op mekaar gaat houden.

Slordig taalgebruik ondermijnt je geloofwaardigheid als journalist van een serieus programma.
En is daarom onvergeeflijk.

Kind voor vrouw van 63

door 5 Reacties

Het kind van de oudste Nederlandse (63) die via ivf zwanger is gemaakt is vandaag geboren. Met de keizersnede.

Anderhalve week geleden sprak Mattijs van de Wiel met haar en Tineke Geessink blijkt een aardige, verstandige vrouw. Ze heeft nagedacht over wat ze ging doen. Ze wou heel graag een kind. Het was nu of nooit. En een voor een strepen de verslaggever en zij alle bezwaren af.
– Geen enkel mens weet hoe oud ze wordt.
– Jonge moeders kunnen er een potje van maken.
– Kinderen kunnen gemeen zijn over ‘jij hebt een ouwe moeder’ (ze hoopt van niet).
– Ze heeft geen man – maar wie weet wat kan komen.

Een voor de handliggend argument dat ze *niet* gebruikt: mannen verwekken op nog wel hogere leeftijd kinderen. Dit legt Tim Overdiek voor aan hoogleraar gezondheidsethiek Inez de Beaufort die er niet veel antwoord op heeft.
Wel zet ze neer dat je als kind van je moeder mag verwachten dat die je “naar volwassenheid begeleidt in goede gezondheid”. En ze vreest dat Tineke Geessink mogelijk niet “fysiek en mentaal de souplesse heeft om een adolescent groot te brengen”.
“Mooi” vindt ze dat de vrouw “erkent dat het krijgen van een kind een egoïstische wens is”.
Wat voor (vrijwel?) iedereen geldt.

Zelf zou De Beaufort de grens voor ivf willen leggen bij “rond de 50″ (nu is het 45).

Na beide gesprekken ga ik naar de site van de NOS.
Daar staat een foto van Tineke Geessink met baby Meagan.
De moeder kijkt blij in de camera. Ogen zijn opgemaakt.
Maar ze is wel óud.
Raar hoe een verhaal theoretisch zo juist kan lijken en een plaatje een mens (mij dus) toch weer aan het twijfelen krijgt.

De tragiek van Knut (en andere dieren)

door Reageer

Wanneer Knut precies werd geboren en verstoten en vertroeteld door een man met een baard staat me niet helder voor de geest maar volgens mij was het in de zomer.
Komkommertijd=dierentijd.
Ook Bokito dook op in de zomer maar dat was natuurlijk omdat we allemaal in doodsangst verkeerden want stel je voor dat elke aap zomaar de (relatieve) vrijheid in springt en dan lieve vrouwen over het pad sleurt en lieve kinderen onder de tafels van het restaurant jaagt.

Knut was gewoon het ideale aaibaarheidsitem.
Zó lief, zó zacht. En dan ook nog zó zielig en of het niet op kon zó liefdevol in de armen gesloten door de verzorger.
Was het wel *wijs*? Zou Knut nog wel gelukkig met beren zijn?
En toen ging die verzorger later ook nog dood en Knut was inderdaad niet gelukkig met beren en ja, er *zijn* onderwerpen waar je je drukker over kunt maken.
Maar ergens in het bewustzijn van dierenliefhebsters (m/v) was altijd Knut.

En nu is-ie dood en ivm echt wereldnieuws krijgt hij alleen aandacht tijdens het mediaoverzicht. Z’n Zoo heeft een gedenkboek en wil geld voor ‘onderzoek’ en voor ‘behoud leefgebied ijsbeer’ wat me een gratuite tekst bij een bedelbus lijkt zoals we die allemaal kunnen zetten.

“Heel tragisch” merkt Tim Overdiek terecht op, “dat mensen stonden te fotograferen en filmen en pas later doorkregen dat het beest was overleden.” Er waren zelfs idioten die dachten dat Knut “een dansje deed” tijdens wat vermoedelijk een epileptische aanval was.
Ja hoor, dieren dansen zich gek in de dierentuin. Net als in het circus.

En die goudvis heeft ook ongelooflijk veel fun in z’n kom waar-ie amper de kont kan keren.
Allemaal pirouettes van pure vreugde en natuurlijk om ons te behagen.
Maar nu dwaal ik af.

Ik kan niet tegen de stem van Tim Overdiek

door 5 Reacties

Tim Overdiek is nu ongeveer zes weken duopresentator met Lucella Carasso.
Ik was niet direct enthousiast. En ik werd niet snel enthousiaster.
Maar ik probeerde een open geest en een open oor te houden.

Zo beluisterde ik gesprekken waaraan geen touw was vast te knopen en gesprekken die ‘wel gingen’ en zeer bedachte of in elk geval bedacht klinkende bon mots. Ook was ik getuige van zgn leuk gekwinkslag tussen de presentatoren tijdens het mediaoverzicht. Alleen is het steeds zgn leuk. Ze doen hun best. Ze verzinnen het. Het komt niet spontaan.

De laatste week luister ik steeds minder.
Ik kan er namelijk niet meer tegen. Ik kan vooral niet tegen de stem en de manier van spreken van Tim Overdiek.

Niets persoonlijker dan een stem.
Dat die me niet bevalt, verwijt ik de presentator ook niet.
Vroeger vond ik de stem zelfs leuk. Dat geknepene, dat precicieuse, licht bekakte. Ik hóór een mond die niet wijd open gaat maar geknepen, getuit is. O’s die eu’s zijn.
Geestig als correspondent in Engeland vertellend over hun Queen.
Niet zo geestig als duopresentator van het Radio 1 Journaal.

Het is, ik zeg het nogmaals, een kwestie van smaak.
Mij staat de stem van deze presentator zo tegen dat ik naar hem luisteren niet langer dan een half uur opbreng – en zelfs dat niet altijd. Zodat ik ook Lucella Carasso wegdraai – wat me zeer aan het hart gaat.

Het is niet anders.